Scynkogekon środkowoazjatycki
| Teratoscincus scincus[1] | |||
| (Schlegel, 1858) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| (bez rangi) | Gekkota | ||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
scynkogekon środkowoazjatycki | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Scynkogekon środkowoazjatycki[4], gekon scynkowy (Teratoscincus scincus) – gatunek jaszczurki z rodziny Sphaerodactylidae.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Dawniej za podgatunki Teratoscincus scincus uznawane były: T. keyserlingii i T. rustamowi[2][3][5].
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Nieduży gekon osiągający długość do 10 cm. Głowa duża, krępa. Ogon smukły z nietypowym układem łusek. Oczy posiadają ruchome powieki. Łapy bez przylg, zakończone pazurkami. Ubarwienie ciała zmienia się z wiekiem gada. Młode są brązowe, z poprzecznymi żółtymi pręgami. Z wiekiem gekon staje się prawie cały żółty.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje tereny suche – półpustynie i stepy. Można go spotkać na obszarze od skrajnie północnego Iranu poprzez Turkmenistan, Uzbekistan, do południowego Kazachstanu i skrajnie zachodnich Chin. Prowadzi nocny tryb życia.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
W naturze żywią się pająkami, dużymi owadami, małymi gryzoniami. Podczas hodowli warto jak najobficiej urozmaicać pokarm (np. ćmy, muchy, koniki polne). Trzeba pamiętać, że owady z odłowu mogą przenosić pasożyty, bakterie, grzyby czy roztocza.
Terrarium[edytuj | edytuj kod]
Terrarium nie musi być wysokie. Natomiast musi być wentylowane. Optymalne wymiary 60/50/60 cm (długość/głębokość/wysokość). Im większe tym bardziej komfortowo będą się czuły. Mata grzewcza lub kamienie podgrzewane. Jako podłoże najlepiej stosować włókno kokosowe. Musi posiadać kilka kryjówek.
- Oświetlenie
- Najlepiej stosować promiennik podczerwieni (50/75 W), zależnie od wielkości terrarium. Lampy UVB niewymagane.
- Temperatura
- W granicach 26–30 °C, punktowo nawet do 40 °C (noc 22–25 °C).
- Wilgotność powietrza
- Na poziomie 70% (2 razy dziennie lub częściej zwilżamy terrarium).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Teratoscincus scincus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b P. Uetz, J. Hallermann, Teratoscincus scincus, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2023-12-31] (ang.).
- ↑ a b Teratoscincus scincus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 381. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ Teratoscincus scincus – gekon scynkowy, [w:] terrarium.com.pl [online], 2020 [dostęp 2023-12-31].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maluta Aleksandra, Stefański Roman, Gekony Hodowla i choroby