Sza’ar ha-Golan
32°41′11″N 35°36′12″E/32,686389 35,603333
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
1514500 |
Położenie na mapie Dystryktu Północnego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 32°41′11″N 35°36′12″E/32,686389 35,603333
| |
| Strona internetowa | |
Sza’ar ha-Golan (hebr. שער הגולן; pol. Brama Golanu) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Jarden, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Kibuc jest położony w dolinie Kinaret, w odległości dwóch kilometrów na południe od jeziora Tyberiadzkiego w Dolnej Galilei. Leży w depresji Rowu Jordanu na wysokości 188 metrów p.p.m., pomiędzy rzekami Jordan i Jarkon. Kibuc leży dwanaście kilometrów na południowy wschód od miasta Tyberiady.
W jego otoczeniu znajdują się kibuce Massada, Deganja Bet, Ma’agan i Tel Kacir, oraz strefa przemysłowa Samakh.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Liczba mieszkańców Sza’ar ha-Golanu[1]:
Historia[edytuj | edytuj kod]
Badania archeologiczne odkryły przy kibucu stanowisko kultury jarmuckiej. Odkryta wieś pochodzi z okresu neolitu, i była zamieszkała przez ludzi będących w okresie przejściowym z koczowniczego trybu życia na rzecz stałego osadnictwa[2].
Kibuc został założony w dniu 21 marca 1937, jednocześnie z sąsiednim kibucem Masada. Założycielami byli członkowie młodzieżowego ruchu syjonistycznego przez członków ruchu Ha-Szomer Ha-Cair, będący żydowskimi imigrantami z Czechosłowacji i Polski. Grupa założycielska została sformowana w 1930 w Riszon le-Cijjon, i była nazywana „En Hakore”. Ze względu na fakt, że w 1936 w Mandacie Palestyny wybuchła Rewolta arabska, kibuc Sza’ar ha-Golan od samego początku swojego istnienia posiadał palisadę obronnę i wieżę obserwacyjną.
Przyjęta 29 listopada 1947 Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała te tereny państwu żydowskiemu. Jednak na samym początku wojny o niepodległość rejon doliny zaatakowały wojska syryjskie. W dniach 15-21 maja 1948 doszło tutaj do bitwy o dolinę Kinnarot, podczas której rankiem 16 maja kibuc Sza’ar ha-Golan został ostrzelany przez artylerię i zbombardowany z powietrza. Następnie Syryjczycy usiłowali zająć kibuc, zostali jednak odparci przez jego obrońców. Rankiem 18 maja kibuc został ewakuowany. Opuszczoną osadę natychmiast zajęli Syryjczycy, którzy zniszczyli prawie całkowicie kibuc. Po zakończeniu walk, w dniu 22 maja izraelscy żołnierze zajęli zniszczony Sza’ar ha-Golan[3]. Po wojnie kibuc został szybko odbudowany.
Podczas wojny sześciodniowej w 1967 kibuc był zagrożony bezpośrednim atakiem syryjskim ze Wzgórz Golan, zostało ono jednak szybko odsunięte. W następnych latach w kibucu wybudowano schrony, umożliwiające mieszkańcom chronienie się w przypadku ostrzału artyleryjskiego osiedla. Sytuacja w rejonie granicy uspokoiła się dopiero po wojnie Jom Kipur w 1973[4].
Kultura[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się Muzeum Kultury Jarmuckiej. Można obejrzeć tutaj dużą liczbę siekier i toporów z gładzonego kamienia, noży, zębatych sierpów i ostrzy strzał. Odnaleziona ceramika była zdobiona początkowo wzorami wyciśniętymi w glinie, w późniejszym okresie pasmami czerwonej farby. Występowała sztuka religijna, m.in. figurki z gliny[2].
Poza tym w kibucu znajduje się dom kultury i biblioteka.
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
Kibuc utrzymuje przedszkole.
Sport i rekreacja[edytuj | edytuj kod]
W skład zaplecza sportowego wchodzi boisko do koszykówki i boisko do piłki nożnej.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie (pszenica, kukurydza, pomidory i arbuzy). Dodatkowo uprawia się daktylowce, awokado, banany i mango. Osobną branżą jest produkcja miodu w tutejszych pasiekach. Hodowla bydła obejmuje krowy mleczne. Jest tu także ferma drobiu[5].
W sektorze usług działa pralnia, oraz drobne firmy działające w branżach transportowych, spawalniczych, elektrycznych, budowlanych i ogrodniczych. W ostatnich latach coraz większą rolę odgrywa turystyka. Kibuc oferuje pokoje noclegowe i wyżywienie.
Z zakładów produkcyjnych znajduje się tutaj firma Golan Plastic Products Ltd. produkująca rury z polietylenu do transportu ciepłej i zimnej wody. Zakład eksportuje większość swojej produkcji do 40 krajów na całym świecie[6].
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się sklep wielobranżowy oraz przychodnia zdrowia.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Z kibucu wyjeżdża się w kierunku zachodnim na drogę nr 7589, którą jadąc na zachód dojeżdża się do sąsiedniego kibucu Masada, a jadąc dalej dojeżdża się do drogi nr 90 i kibucu Afikim. Natomiast droga prowadząca w kierunku północno-wschodnim umożliwia dojechanie do drogi nr 98 prowadzącej na Wzgórza Golan.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane statystyczne z kolejnych lat. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2011-06-04]. (hebr.).
- ↑ a b Stanisław Gądecki: Archeologia biblijna. T. I. Gniezno: Gaudentinum, 1994, s. 127-129. ISBN 83-85654-24-0.
- ↑ Yitzhak Broshi: Battles of the Kinarot Valley. W: Binyamin Etzioni: Tree and Dagger – Battle Path of the Golani Brigade. Ma'arakhot Publishing, 1951, s. 162-170. [dostęp 2011-06-04]. (hebr.).
- ↑ Historia. [w:] Kibbutz Shaar HaGolan [on-line]. [dostęp 2011-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-09)]. (hebr.).
- ↑ Kibuc dzisiaj. [w:] Kibbutz Shaar HaGolan [on-line]. [dostęp 2011-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-09)]. (hebr.).
- ↑ Golan Plastic Products. [w:] Golan Plastic Products [on-line]. [dostęp 2011-06-06]. (ang.).