Sophie Milman
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
piosenkarka, twórczyni tekstów |
| Aktywność |
od 2004 |
| Wydawnictwo | |
| Strona internetowa | |
Sophie Milman (ur. 1983 w Ufie) – kanadyjska piosenkarka pochodzenia żydowskiego, uhonorowana nagrodą Juno.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po emigracji z Rosji we wczesnych latach 90., dużą część swojego dzieciństwa spędziła w Hajfie w Izraelu, gdzie osiadła razem z rodzicami[2][3]. W wieku 16 lat wyemigrowała do Kanady. Zamieszkała w Toronto[3][4].
Nie ma wykształcenia muzycznego - ukończyła handel na Rotman School of Management, wchodzącej w skład University of Toronto. Śpiewała jako solistka na wieczorach muzycznych w szkołach wyższych. Przyjaciel zasugerował jej wzięcie udziału w Real Divas - serii koncertów w Toronto. Po kilku występach podpisała kontrakt płytowy[5][6]. Biegle posługuje się językiem angielskim, hebrajskim, rosyjskim. Mówi również po francusku. Języki te wykorzystuje także w karierze artystycznej[7][8].
Do jej najważniejszych muzycznych inspiracji należy twórczość następujących wykonawców: Mahalia Jackson, Sarah Vaughan, Ella Fitzgerald, Nat King Cole, Oscar Peterson i Stevie Wonder[3]. Jej ulubioną piosenkarką jazzową jest Carmen McRae[9].
Jej debiutancki album studyjny został wydany 12 października 2004 roku w Kanadzie przez Linus Entertainment oraz 21 marca 2006 roku w Stanach Zjednoczonych nakładem Koch Records[10][11]. Rozszedł się w nakładzie ponad 100 tys. egzemplarzy oraz przyciągnął uwagę krytyków muzycznych[9].
Piąty z kolei album Milman - In the Moonlight - został wyprodukowany przez nominowanego do nagrody Grammy Matta Piersona. W jego nagraniu brali udział znani muzycy: pianiści - Gerald Clayton i Kevin Hays, gitarzyści - Julian Lage i Romero Lubambo, basista Larry Grenadier, grający na bębnach Lewis Nash, perkusista Bashiri Johnson oraz soliści: Randy Brecker (skrzydłówka), Chris Potter (saksofon tenorowy), Gregoire Maret (harmonijka ustna). Nad aranżacją utworów muzycznych pracowali Alan Broadbent, Gil Goldstein i Rob Mounsey[5].
W czasie trwającej wiele lat kariery muzycznej Sophie Milman współpracowała i dzieliła scenę z wieloma artystami, wśród których należy wymienić tak znaczących muzyków jak: Randy Bachman, Chris Botti, Gary Burton, Chick Corea, The Manhattan Transfer, Cesaria Evora, Jesse Cook oraz The Neville Brothers[12][13]. Występowała w Massey Hall w Toronto, w amfiteatrze Hollywood Bowl w Los Angeles, Kennedy Center w Waszyngtonie, jak również w Blue Note Jazz Club w Nowym Jorku. Dała koncert na jednym z największych festiwali muzyki jazzowej na świecie – Montreal Jazz Festival[2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Ojcem Sophie Milman jest Boris Milman – inżynier budownictwa[14]. Mężem – prawnik, profesor i muzyk Casey Chisick, który jest producentem wykonawczym jej albumów studyjnych: Make Someone Happy, Take Love Easy, jak również koncertu wydanego na płycie DVD – Live in Montreal[15][16].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- 2004: Sophie Milman
- 2007: Live at the Winter Garden Theatre
- 2007: Make Someone Happy
- 2008: Live In Montreal
- 2009: Take Love Easy
- 2011: In the Moonlight
- 2013: Her Very Best... So Far
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Juno Award 2006 - nominacja w kategorii "Vocal jazz album of the year": Sophie Milman[17]
- Juno Award 2008 - nagroda w kategorii "Vocal jazz album of the year": Make Someone Happy[10][18]
- Juno Award 2012 - nominacja w kategorii "Vocal jazz album of the year": In the Moonlight[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jazz Singer Sophie Milman Makes Homecoming to Israel. newswire.ca, 16 czerwca 2011. [dostęp 2013-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
- ↑ a b c Andrea Canter: Juno Winner Sophie Milman Returns to the Dakota, June 3rd. jazzpolice.com, 2 czerwca 2012. [dostęp 2013-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
- ↑ a b c Christopher Loudon: Sophie Milman. getshowtix.com. [dostęp 2013-11-04]. (ang.).
- ↑ Christopher Loudon: Sophie Milman: Beauty and the Geek. JazzTimes, grudzień 2007. [dostęp 2013-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
- ↑ a b Sophie Milman Musician Biography. canadianjazzarchive.org. [dostęp 2013-10-25]. (ang.).
- ↑ Graham F. Scott: The Jazz Singer. Commerce student Sophie Milman wins a Juno. magazine.utoronto.ca, lato 2008. [dostęp 2013-10-25]. (ang.).
- ↑ "Jazz Monthly Feature Interview": Sophie Milman. jazzmonthly.com. [dostęp 2013-10-25]. (ang.).
- ↑ Sophie Milman - Eli, Eli. youtube.com. [dostęp 2013-10-25]. (ang.).
- ↑ a b Erin Propp: Sophie Milman:The World for a Song. digmagazine.ca, styczeń / luty 2009. [dostęp 2013-11-04]. (ang.).
- ↑ a b True North Records. Sophie Milman. truenorthrecords.com. [dostęp 2013-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
- ↑ 22-Year-Old Jazz Singer Sophie Milman to Release Self-Titled Debut Album in the U.S. on March 21st, 2006. marketwired.com, 6 stycznia 2006. [dostęp 2013-10-25]. (ang.).
- ↑ Blue Note New York Performance Schedule. Sophie Milman. bluenote.net. [dostęp 2013-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
- ↑ Sophie Milman Up Next at E.A. Rawlinson Centre for the Arts John and Olive Diefenbaker Theatre. panow.com, 4 października 2012. [dostęp 2013-10-25]. (ang.).
- ↑ Jazz artist Sophie Milman’s modern home strikes high note. nationalpost.com, 6 stycznia 2012. [dostęp 2013-11-07]. (ang.).
- ↑ Jeff Gray: Changing Canada's tune on copyright law. theglobeandmail.com, 20 kwietnia 2010. [dostęp 2013-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-17)]. (ang.).
- ↑ Cassels Brock: Casey Chisick. casselsbrock.com. [dostęp 2013-10-25]. (ang.).
- ↑ Sophie Milman. jambase.com. [dostęp 2013-10-25]. (ang.).
- ↑ Saturday's early winners at the 2008 Juno Awards. thestar.com, 5 kwietnia 2008. [dostęp 2013-10-25]. (ang.).