Marcin Knakfus: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Marcin Knackfus przeniesiono do Marcin Knakfus: W literaturze takiej jak Biuletyn Historii Sztuki (powołuję w źródłach w artykule) występuje jako Knakfus. |
drobne redakcyjne |
||
Linia 39: | Linia 39: | ||
*V.Drema, Materiały do działalności architekta Marcina Knakfusa, Biuletyn Historii Sztuki, R.XXVI, 1964, nr 3, ss.197-207 |
*V.Drema, Materiały do działalności architekta Marcina Knakfusa, Biuletyn Historii Sztuki, R.XXVI, 1964, nr 3, ss.197-207 |
||
{{Commonscat|Marcin Knackfus|Marcin Knackfus}} |
{{Commonscat|Marcin Knackfus|Marcin Knackfus}} |
||
{{DEFAULTSORT: |
{{DEFAULTSORT:Knakfus, Marcin}} |
||
[[Kategoria:Polscy architekci]] |
[[Kategoria:Polscy architekci]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w XVIII wieku]] |
[[Kategoria:Urodzeni w XVIII wieku]] |
Wersja z 19:53, 17 lip 2011
Marcin Knakfus (lit.Martynas Knakfusas), (ur. ok. 1740 w Wólce Ostrożeńskiej, zm. po 1821 w Wilnie), Architekt Jego Królewskiej Mości i kapitan polnej buławy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Działał w Warszawie i na Litwie. Prekursor klasycyzmu w Polsce.
Działalność zawodową rozpoczął w Warszawie, gdzie spotkał wybitnych architektów późnego baroku, jak Efraim Szreger i Szymon Bogumił Zug oraz wczesnego klasycyzmu, jak Dominik Merlini i Jan Chrystian Kamsetzer.
Po zaproszeniu przez biskupa Massalskiego, zamieszkał w Wilnie około roku 1768. Służył w randze kapitana w armii Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz wykładał w wojskowej uczelni inżynieryjnej.
Był pierwszym profesorem architektury cywilnej i praktycznej w latach 1773-1777 na uniwersytecie wileńskim (prowadzonym jeszcze przez jezuitów), gdzie jego uczniem był Wawrzyniec Gucewicz. Był radnym miasta Wilna. Zajmował się regulacjami ulic Wilna i placów na Pohulance, a także wykonał pomiary Starego Zamku i koszar Ogińskiego (1787 r.).
Uczestniczył w Insurekcji Kościuszkowskiej 1794. Doznał z tego powodu prześladowań ze strony władz rosyjskich, co skłoniło go do zamieszkania na Suwalszczyźnie i wycofania się z życia publicznego.
Dzieła
- Współpraca przy projekcie pałacu w Werkach (1769–1781)
- Pałac de Reussów (Szuazelów, właść. Choiseul) w Wilnie (1775)
- Rozbudowa obserwatorium astronomicznego Uniwersytetu Wileńskiego (1782-1788)
- Kościół w Traszkunach (1774–1787)
- Kościół w Kurtowianach (1783–1792)
- Kościół w Lachowiczach
- Ogród botaniczny w Wilnie (1784)
- Ołtarz w kościele Wszystkich Świętych w Wilnie (1787),
- Kościół św. Bartłomieja na wileńskim Zarzeczu (1778)
- Nadzór nad budową Zielonego Mostu nad rzeką Wilią (1789)
- Kościół w Trokach (1789–1790)
- Kościół w Szawlach
- Kościół w Poniewieżu
- Pałac Tyzenhauzów (ok. 1790)
- Archiwum Trybunału Litewskiego (1790)
- Szkoła parafialna w Traszkunach (1796)
- Pałac Wittinghoffów
- Pałac Abramowiczowej
- Pałac Brzostowskich (Abramowiczów) w Wilnie
- Pałac Łopacińskich (Sulistrowskich) w Wilnie
- Pałac Zabiełłów w w Pojeziorach
- Prace przy przebudowie ratusza i katedry w Wilnie
Bibliografia
- Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954
- V.Drema, Materiały do działalności architekta Marcina Knakfusa, Biuletyn Historii Sztuki, R.XXVI, 1964, nr 3, ss.197-207