Bazylika św. Antoniego w Padwie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m {{Kontrola autorytatywna}}, WP:SK |
→Architektura: Stylistyczne Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
| Linia 81: | Linia 81: | ||
== Architektura == |
== Architektura == |
||
Dzisiejszy zewnętrzny wygląd Bazyliki jest w głównej mierze efektem trzech |
Dzisiejszy zewnętrzny wygląd Bazyliki jest w głównej mierze efektem trzech przebudów dokonanych w latach 1238-1310. |
||
Pierwsza rozbudowa Bazyliki do formy prostego kościoła franciszkańskiego jedno-nawowego z krótką [[Absyda|absydą]] została rozpoczęta w 1238 roku. Z czasem zostały dodane dwie boczne [[Nawa|nawy]]. W końcowym efekcie kościół przeobraził się w |
Pierwsza rozbudowa Bazyliki do formy prostego kościoła franciszkańskiego jedno-nawowego z krótką [[Absyda|absydą]] została rozpoczęta w 1238 roku. Z czasem zostały dodane dwie boczne [[Nawa|nawy]]. W końcowym efekcie kościół przeobraził się w istniejącą dziś budowlę. |
||
Wnętrze bazyliki, z uwagi na liczne rozbudowy, jest stosunkowo zróżnicowane. Stylowo Bazylika podzielona jest na dwie części: nawową i absydową, nie tylko przez obecność licznych [[fresk]]ów w [[Transept|transepcie]], ale przede wszystkim z uwagi na odmienność typologiczną [[gotyk]]u. |
Wnętrze bazyliki, z uwagi na liczne rozbudowy, jest stosunkowo zróżnicowane. Stylowo Bazylika podzielona jest na dwie części: nawową i absydową, nie tylko przez obecność licznych [[fresk]]ów w [[Transept|transepcie]], ale przede wszystkim z uwagi na odmienność typologiczną [[gotyk]]u. |
||
Wersja z 18:55, 10 wrz 2017
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
{{{adres}}} |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Wezwanie | |
| Przedmioty szczególnego kultu | |
| Relikwie |
św. Antoniego Padewskiego |
Położenie na mapie Padwy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Włoch  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
| Strona internetowa | |
Papieska Bazylika Św. Antoniego w Padwie (it. Basilica Pontificia di Sant'Antonio di Padova) - największy kościół w Padwie. Wewnątrz znajduje się grób św. Antoniego Padewskiego (Antoniego z Padwy). Mimo licznych pielgrzymek wiernych z całego świata bazylika ta nie posiada statusu głównego kościoła w mieście. Przez mieszkańców Padwy Bazylika nazywana jest "Il Santo" (wł. święty).
Historia
Za życia Św. Antoniego w miejscu tym znajdował się kościół Santa Maria Mater Domini, który dzisiaj pełni funkcję kaplicy Madonna Mora we wnętrzu Bazyliki. Obok kościoła w 1229 roku założony został klasztor zakonu braci mniejszych (franciszkanów) prawdopodobnie przez samego Świętego Antoniego.
Po śmierci Św. Antoniego w 1231 r. w Arcelli na północy miasta, gdzie mieścił się Klasztor Sióstr Klarysek, ciało Antoniego, zgodnie z jego wolą, zostało przeniesione i pochowane w Santa Maria Mater Domini.
Architektura
Dzisiejszy zewnętrzny wygląd Bazyliki jest w głównej mierze efektem trzech przebudów dokonanych w latach 1238-1310.
Pierwsza rozbudowa Bazyliki do formy prostego kościoła franciszkańskiego jedno-nawowego z krótką absydą została rozpoczęta w 1238 roku. Z czasem zostały dodane dwie boczne nawy. W końcowym efekcie kościół przeobraził się w istniejącą dziś budowlę.
Wnętrze bazyliki, z uwagi na liczne rozbudowy, jest stosunkowo zróżnicowane. Stylowo Bazylika podzielona jest na dwie części: nawową i absydową, nie tylko przez obecność licznych fresków w transepcie, ale przede wszystkim z uwagi na odmienność typologiczną gotyku. Część nawowa jest przestronna, otoczona galerią, która okrąża również transept.
Polonica
W 1592 polscy studenci Uniwersytetu w Padwie zorganizowali się w samodzielną organizację Nacja Polska. Uchwalono wtedy, że należy zbudować w bazylice polską kaplicę z kryptą. Na początku 1593 franciszkanie zarządzający obiektem przydzielili Polakom miejsce w północnej nawie kościoła. Z uwagi na trudności ze zbieraniem funduszy, decyzję o zabudowie wnętrza podjęto dopiero w 1606. Ołtarz i kryptę zaprojektował padewski rzeźbiarz Cesare Bovo. Uroczystość poświęcenia odbyła się w 1607. Kaplicy nadano wezwanie św. Stanisława. Pierwotny ołtarz został rozebrany w 1809. Na jego miejsce ściągnięto używany z przełomu XVII i XVIII wieku z kościoła San Prosdocino. Wewnątrz umieszczono obraz przedstawiający wskrzeszenie Piotrowina autorstwa Pietro Malomby z Wenecji. W 1979 zastąpiono go kolejnym ołtarzem z obrazem Chwała św. Maksymiliana autorstwa Pietro Annigoniego. W otoczeniu ołtarza znajduje się siedem nagrobków i epitafiów. Upamiętniają one pochowanych tu lub zmarłych. Są to m.in.:
- Stefan Ubaldini, naukowiec ze Lwowa (jego rodzina pochodziła z Florencji),
- Stanisław Miński, zm. 1607, doradca króla Zygmunta III i delegat do papieża Klemensa VIII w sprawie kanonizacji Jacka Odrowąża,
- Aleksander Kazimierz Sapieha (zm. 1619),
- Krzysztof Sapieha (zm. 1637), podczaszy wielki litewski - obaj Sapiehowie zmarli w Padwie, ale ciała przewieziono do Polski,
- Stanisław Fritznekier, zm. około 1690, doktor filozofii i medycyny[1].
- ↑ Dorota Kowalczyk, Pierwsza kaplica w Padwie, w: Spotkania z Zabytkami, nr 7(65)/1992, s.30-31, Indeks 377325