Georg Thomalla: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
drobne redakcyjne Znacznik: Wycofane |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
|wikicytaty = |
|wikicytaty = |
||
}} |
}} |
||
'''Georg Thomalla''' (ur. [[14 lutego]] [[1915]] w [[Katowice| |
'''Georg Thomalla''' (ur. [[14 lutego]] [[1915]] w [[Katowice|Katowicach]], zm. [[25 sierpnia]] [[1999]] w [[Starnberg]]u) – niemiecki [[aktor]] i [[Lektor (film)|lektor]]. |
||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
Podczas kręcenia swojej pierwszej roli filmowej w adaptacji literackiej „Jej pierwsze doświadczenie” Josefa von Báky’ego został powołany do [[Luftwaffe]], ale był zwalniany do pracy filmowej i teatralnej. Thomalla nadał wesołe akcenty propagandowym filmom lotniczym Karla Rittera, takim jak „Stukas” (1941). W małych rolach podoficerów, a potem szczególnie w filmie [[Helmut Käutner|Helmuta Käutnera]] „Robimy muzykę”, było widać jego talent komediowy. W 1944 roku znalazł się na liście najważniejszych aktorów III Rzeszy [[Gottbegnadeten-Liste]]<ref>{{Cytuj |autor = Theodor Kellenter |tytuł = Die Gottbegnadeten: Hitlers Liste unersetzbarer Künstler |data = 2020 |isbn = 978-3-88741-290-6 |miejsce = Kiel |wydawca = Arndt |s = 433 |język = de}}</ref>. |
Podczas kręcenia swojej pierwszej roli filmowej w adaptacji literackiej „Jej pierwsze doświadczenie” Josefa von Báky’ego został powołany do [[Luftwaffe]], ale był zwalniany do pracy filmowej i teatralnej. Thomalla nadał wesołe akcenty propagandowym filmom lotniczym Karla Rittera, takim jak „Stukas” (1941). W małych rolach podoficerów, a potem szczególnie w filmie [[Helmut Käutner|Helmuta Käutnera]] „Robimy muzykę”, było widać jego talent komediowy. W 1944 roku znalazł się na liście najważniejszych aktorów III Rzeszy [[Gottbegnadeten-Liste]]<ref>{{Cytuj |autor = Theodor Kellenter |tytuł = Die Gottbegnadeten: Hitlers Liste unersetzbarer Künstler |data = 2020 |isbn = 978-3-88741-290-6 |miejsce = Kiel |wydawca = Arndt |s = 433 |język = de}}</ref>. |
||
Po zakończeniu II wojny światowej występował w latach 1945/46 w Kabarecie Komików, do którego należał jako członek od 1948 do 1956 roku. W Haus am Waldsee oraz w Theater am Kurfürstendamm wcielił się w rolę Pucka w [[Sen nocy letniej|„Śnie nocy letniej”]] i w 1950 roku w Schlosspark Theater w roli Chlestakowa w [[Rewizor (komedia)|„Rewizorze”]]. Jako aktor filmowy wystąpił w 1951 roku w „Fanfaren der Liebe” u boku Dietera Borsche<ref>{{Cytuj |tytuł = Dieter Borsche |data dostępu = 2024-05-09 |opublikowany = Filmweb |url = https://www.filmweb.pl/person/Dieter+Borsche-99062 |język = pl}}</ref>. Kiedy zachorował Carl Boese, który powierzył mu główną rolę w muzycznej farsie „Bezauberndes Fräulein” (1953), Thomalla po raz jedyny w swojej karierze wyreżyserował film. Obok tego nadal grał w teatrze w Berlinie. Na początku swojej kariery również śpiewał. Na przykład w 1958 roku wystąpił w niemieckim eliminacjach do [[Konkurs Piosenki Eurowizji|Konkursu Piosenki Eurowizji]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Georg Thomalla - Biography |data dostępu = 2024-05-09 |opublikowany = IMDb |url = https://www.imdb.com/name/nm0858412/bio/ |język = en |
Po zakończeniu II wojny światowej występował w latach 1945/46 w Kabarecie Komików, do którego należał jako członek od 1948 do 1956 roku. W Haus am Waldsee oraz w Theater am Kurfürstendamm wcielił się w rolę Pucka w [[Sen nocy letniej|„Śnie nocy letniej”]] i w 1950 roku w Schlosspark Theater w roli Chlestakowa w [[Rewizor (komedia)|„Rewizorze”]]. Jako aktor filmowy wystąpił w 1951 roku w „Fanfaren der Liebe” u boku Dietera Borsche<ref>{{Cytuj |tytuł = Dieter Borsche |data dostępu = 2024-05-09 |opublikowany = Filmweb |url = https://www.filmweb.pl/person/Dieter+Borsche-99062 |język = pl}}</ref>. Kiedy zachorował Carl Boese, który powierzył mu główną rolę w muzycznej farsie „Bezauberndes Fräulein” (1953), Thomalla po raz jedyny w swojej karierze wyreżyserował film. Obok tego nadal grał w teatrze w Berlinie. Na początku swojej kariery również śpiewał. Na przykład w 1958 roku wystąpił w niemieckim eliminacjach do [[Konkurs Piosenki Eurowizji|Konkursu Piosenki Eurowizji]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Georg Thomalla - Biography |data dostępu = 2024-05-09 |opublikowany = IMDb |url = https://www.imdb.com/name/nm0858412/bio/ |język = en}}</ref>. |
||
W latach 50., 60. i na początku lat 70. XX wieku Thomalla był jednym z najważniejszych aktorów niemieckiego filmu komediowego. W dramacie filmowym Fritza Kortnera „Miasto pełne tajemnic” i w romantycznym dramacie Helmuta Käutnera „Niebo bez gwiazd” wyjątkowo grał w poważnych rolach. Jako główny aktor wystąpił w komediach filmowych „Hochwürden drückt ein Auge zu” i „Immer Ärger mit Hochwürden” oraz „Einer spinnt immer”. Obok tego nadal grał w teatrze i odnosił wielkie sukcesy w sztukach bulwarowych Curtha Flatowa napisanych specjalnie dla niego, „Vater einer Tochter” i „Der Mann, der sich nicht traut”. |
W latach 50., 60. i na początku lat 70. XX wieku Thomalla był jednym z najważniejszych aktorów niemieckiego filmu komediowego. W dramacie filmowym Fritza Kortnera „Miasto pełne tajemnic” i w romantycznym dramacie Helmuta Käutnera „Niebo bez gwiazd” wyjątkowo grał w poważnych rolach. Jako główny aktor wystąpił w komediach filmowych „Hochwürden drückt ein Auge zu” i „Immer Ärger mit Hochwürden” oraz „Einer spinnt immer”. Obok tego nadal grał w teatrze i odnosił wielkie sukcesy w sztukach bulwarowych Curtha Flatowa napisanych specjalnie dla niego, „Vater einer Tochter” i „Der Mann, der sich nicht traut”. |
Wersja z 14:15, 9 maj 2024
Georg Thomalla w sztuce teatralnej „Der Mustergatte” (1946) | |
Data i miejsce urodzenia |
14 lutego 1915 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 sierpnia 1999 |
Miejsce spoczynku |
Cmentarz w Badgastein[1] |
Zawód, zajęcie |
aktor |
Rodzice |
Blasius Thomalla i Maria, z domu Damas |
Małżeństwo |
Pierwsza żona Germaine Damar. Od 1957 roku był żonaty z Margit Mayrl. |
Dzieci |
dwóch synów |
Georg Thomalla (ur. 14 lutego 1915 w Katowicach, zm. 25 sierpnia 1999 w Starnbergu) – niemiecki aktor i lektor.
Życiorys
Był synem inspektora sądowego Blasiusa Thomalli i jego żony Marii, z domu Damas. Po plebiscycie na Górnym Śląsku i podziale regionu, rodzina przeniosła się do Opola. Wcześnie stracił rodziców i początkowo uczył się zawodu kucharza, ale potem dołączył do teatru objazdowego jako aktor. W 1932 roku zadebiutował w Dömitz jako służący w operetce „Kraina uśmiechu”. W 1935 roku został zaangażowany przez Teatr na Nollendorfplatz w Berlinie, od 1936 do 1938 roku grał w Stadttheater Gelsenkirchen, a od 1938 do 1939 roku w Reußischen Theater w Gerze. W miesiącach letnich grał na mniejszych scenach, na przykład w 1937 roku na Waldbühne Heessen.
Podczas kręcenia swojej pierwszej roli filmowej w adaptacji literackiej „Jej pierwsze doświadczenie” Josefa von Báky’ego został powołany do Luftwaffe, ale był zwalniany do pracy filmowej i teatralnej. Thomalla nadał wesołe akcenty propagandowym filmom lotniczym Karla Rittera, takim jak „Stukas” (1941). W małych rolach podoficerów, a potem szczególnie w filmie Helmuta Käutnera „Robimy muzykę”, było widać jego talent komediowy. W 1944 roku znalazł się na liście najważniejszych aktorów III Rzeszy Gottbegnadeten-Liste[2].
Po zakończeniu II wojny światowej występował w latach 1945/46 w Kabarecie Komików, do którego należał jako członek od 1948 do 1956 roku. W Haus am Waldsee oraz w Theater am Kurfürstendamm wcielił się w rolę Pucka w „Śnie nocy letniej” i w 1950 roku w Schlosspark Theater w roli Chlestakowa w „Rewizorze”. Jako aktor filmowy wystąpił w 1951 roku w „Fanfaren der Liebe” u boku Dietera Borsche[3]. Kiedy zachorował Carl Boese, który powierzył mu główną rolę w muzycznej farsie „Bezauberndes Fräulein” (1953), Thomalla po raz jedyny w swojej karierze wyreżyserował film. Obok tego nadal grał w teatrze w Berlinie. Na początku swojej kariery również śpiewał. Na przykład w 1958 roku wystąpił w niemieckim eliminacjach do Konkursu Piosenki Eurowizji[4].
W latach 50., 60. i na początku lat 70. XX wieku Thomalla był jednym z najważniejszych aktorów niemieckiego filmu komediowego. W dramacie filmowym Fritza Kortnera „Miasto pełne tajemnic” i w romantycznym dramacie Helmuta Käutnera „Niebo bez gwiazd” wyjątkowo grał w poważnych rolach. Jako główny aktor wystąpił w komediach filmowych „Hochwürden drückt ein Auge zu” i „Immer Ärger mit Hochwürden” oraz „Einer spinnt immer”. Obok tego nadal grał w teatrze i odnosił wielkie sukcesy w sztukach bulwarowych Curtha Flatowa napisanych specjalnie dla niego, „Vater einer Tochter” i „Der Mann, der sich nicht traut”.
Początek telewizji jako medium masowego przyniósł przełom jego karierze. Jego serial telewizyjny „Komische Geschichten mit Georg Thomalla” (1961–1971) był jednym z najpopularniejszych programów niemieckiej telewizji. Duży sukces odniósł również wcielając się w tytułową rolę w rodzinnym serialu telewizyjnym „Unser Pauker”, który był emitowany w latach 1965 i 1966 w programie wieczornym ZDF. Również w ZDF od 1982 do 1985 roku emitowano cykl „Ein Abend mit Georg Thomalla”, który miał podobną koncepcję jak „Komische Geschichten”. Po raz ostatni na ekranie Thomalla pojawił się w dramacie pokoleniowym „Lilien auf der Bank” z 1992 roku.
Aktor dubbingowy
Twórczość filmowa Thomalli obejmuje ponad 120 filmów i jest ponadto związana z dubbingiem wielu gwiazd Hollywood. Był niemieckim głosem Jacka Lemmona, Danny’ego Kaye’a, Petera Sellersa i Boba Hope’a. Thomalla dubbingował Sellersa w większości filmów z serii Inspektor Clouseau oraz Jacka Lemmona między 1955 a 1998 rokiem w 42 filmach. W 1996 roku doszło do spotkania między Lemmonem a Thomallą, kiedy amerykański aktor został uhonorowany Honorowym Złotym Niedźwiedziem za całokształt twórczości podczas Berlinale 1996, a Thomalla wygłosił z tej okazji laudację[5].
Ponadto Thomalla był niemieckim głosem Czarnoksiężnika z krainy Oz w i użyczył swojego głosu postaci animowanej Jiminy Grille w filmie Disneya „Pinokio” z 1940 roku.
Życie prywatnie
Georg Thomalla był przez pewien czas związany z aktorką Germaine Damar. Od 1957 roku był żonaty z Margit Mayrl, właścicielką pensjonatu w Bad Gastein (Austria). miał dwóch synów.
Mieszkał w Berlinie-Lichtenrade. Ostatnie lata swojego życia spędził w Monachium-Schwabing na Hohenzollernplatz, a także w Hiszpanii, w Alicante i w Bad Gastein, gdzie został pochowany. Interesował się kwestiami religijnymi i filozofią dalekowschodnią. Od połowy lat 80. był członkiem ruchu Hare Krishna[6].
Zmarł w wieku 84 lat na skutek zapalenia płuc.
Przypisy
- ↑ Georg Thomalla (1915-1999) – Find a Grave... [online], www.findagrave.com [dostęp 2024-05-09] (niem.).
- ↑ Theodor Kellenter , Die Gottbegnadeten: Hitlers Liste unersetzbarer Künstler, Kiel: Arndt, 2020, s. 433, ISBN 978-3-88741-290-6 (niem.).
- ↑ Dieter Borsche [online], Filmweb [dostęp 2024-05-09] (pol.).
- ↑ Georg Thomalla - Biography [online], IMDb [dostęp 2024-05-09] (ang.).
- ↑ Georg Thomalla | filmportal.de [online], www.filmportal.de [dostęp 2024-05-09] .
- ↑ FUNKE Mediengruppe , Der große Thomalla ist tot [online], www.abendblatt.de, 25 sierpnia 1999 [dostęp 2024-05-09] (niem.).