Stanisław Lencewicz
 |
Ten artykuł od 2007-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Stanisław Lencewicz (ur. 19 kwietnia 1889 w Warszawie, zm. 1 września 1944 tamże) – polski geograf.
Absolwent VIII Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie z 1905 roku.
Od 1922 profesor Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kierował Zakładem Geografii. Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Geograficznego. W latach 1922–1939 redaktor "Przeglądu Geograficznego" oraz działu polskiego w "Bibliographie Géographique" w Paryżu.
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
W latach 1943–1944 wykładał na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Został zamordowany przez niemieckiego żołnierza w czasie powstania warszawskiego[2].
Zajmował się geomorfologią, geologią czwartorzędu, hydrografią, limnologią (opracował katalog jezior polskich) i kartografią.
Książki
- Kurs geografii polskiej (1922)
- Wydmy śródlądowe Polski (1922)
- Dyluwium i morfologia środkowego Powiśla (1927)
- Lodowce i ich wpływ na rzeźbę powierzchni ziemi (1954)
- Wody lądowe (1954)
- Geografia fizyczna Polski (1955)
Łącznie opublikował około 140 prac.
Upamiętnienie
22 lutego 1980 w Warszawie jednej z ulic na terenie obecnej dzielnicy Bemowo zostało nadanie imię Stanisława Lancewicza[3].
Przypisy
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.
- ↑ Lencewicz Stanisław - Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Zofia i Witold H. Paryscy. z-ne.pl. [dostęp 2014-09-27].
- ↑ Uchwała nr 60 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 22 lutego 1980 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 29 czerwca 1980 r., nr 8, poz. 6, s. 2.