Stary kościół w Tampere

Stary Kościół w Tampere
Vanha kirkko
	kościół parafialny
	; Widok ogólny z dzwonnicą
Państwo	Finlandia
Miejscowość	Tampere
Adres	Puutarhakatu 4, 33100 Tampere, Finlandia
Wyznanie	luteranizm
Kościół	Tampereen ruotsalainen seurakunta
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1824
Data zakończenia budowy	1825
Data poświęcenia	11 kwietnia 1825 (otwarcie)
Dane świątyni
Styl	neoklasycyzm
Architekt	Carlo Bassi
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
	Położenie na mapie Finlandii Stary Kościół w Tampere
	61°29′54,8740″N 23°45′39,9859″E/61,498576 23,761107
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Stary Kościół w Tampere (fiń. Vanha kirkko, szw. Gamla kyrkan) – luterański kościół należący do założonej w 1926 kongregacji Tampereen ruotsalainen seurakunta, zlokalizowany w centrum Tampere (ulica Puutarhakatu 4) w Finlandii^[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obiekt został zbudowany w 1824, jako pierwsza świątynia w mieście. Otwarto go 11 kwietnia 1825. Neoklasycystyczny kościół na planie krzyża zaprojektował urodzony we Włoszech Carlo Bassi. Budowę opóźniły spory o lokalizację i materiały, jak również ubóstwo lokalnych mieszczan^[1].

W miejscu piwnicy dworskiej na końcu ulicy Kauppakatu wzniesiono w latach 1828-1829 dzwonnicę projektu Carla Ludviga Engla, w której umieszczono dwa dzwony. W 1831 kościół ubogacono ołtarzem przedstawiającym Chrystusa w Ogrójcu namalowanym przez R.W. Ekmana, a kilka lat później zegarem wieżowym wykonanym przez pierwszego publicznego chronometrażystę miasta, Juha Jaakonpoika Könni z Ilmajoki. Zegar ten pokazuje tylko godziny, bez minut^[1].

W miarę rozrastania się miasta, drewniany kościół wkrótce stał się ciasny. W 1847 rozbudowano go poprzez wydłużenie nawy i dobudowanie balkonów. Rok później ukończono budowę 22-głosowych organów zbudowanych przez urodzonego w Szwecji Andersa Thulé (1813-1872), założyciela fabryki organów Kangasala. Po ukończeniu budowy okazałego kościoła Aleksandra (1881) drewniany kościół stracił na znaczeniu, jednak w latach 90. XIX w. odnowiono jego wnętrze w duchu neorenesansu. Z tego okresu pochodzi obecna okładzina zewnętrzna kościoła. W latach 1953–1954 kościół został odrestaurowany i przywrócony do niemal pierwotnego, klasycystycznego wyglądu według planu opracowanego przez Nilsa Erika Wickberga (1909–2002). W 2000 kościół pomalowano wewnątrz i przearanżowano część ołtarzową. Konserwowano wówczas ambonę i odrestaurowano zakrystię. Drewniane elewacje, okna i drzwi oraz schody zostały wyremontowane i pomalowane w 2011. Fasada została odnowiona przez parafian i studentów Uniwersytetu Nauk Stosowanych w Tampere, jako praca studencka. Obiekt malowano z zewnątrz w 1983 i 1996^[1].