Stefan Kalenkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Kalenkowski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

22 października 1895
Wodzisław

Data i miejsce śmierci

6 września 1941
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

84 pułk piechoty
Baon Szk. Piech. Nr 9
40 pułk piechoty,
Dep. Piech MSWojsk.
Dep. Dow. Og. MSWojsk.

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Stefan Kalenkowski (ur. 22 października 1895 w Wodzisławiu, zm. 6 września 1941) – major piechoty Wojska Polskiego

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Stefan Kalenkowski urodził się 22 października 1895 w Wodzisławiu[1]. Był w grupie żołnierzy II brygady gen. Józefa Hallera, którzy po bitwie pod Kaniowem w 1918 usiłowali się przedrzeć na zachód, lecz zostali aresztowani przez bolszewików; 3 grudnia 1918 został zwolniony wraz z grupą żołnierzy polskich z więzienia Butyrki w Moskwie[2]. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika[3]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W latach 20. był oficerem 84 pułku piechoty w Pińsku[6], a w 1924 jako oficer tej jednostki był przydzielony do kadry batalionu szkolnego piechoty Nr 9[7]. W 1928 był oficerem 40 pułku piechoty we Lwowie[8]. W czerwcu 1930 został przeniesiony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko referenta[9][10]. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 51. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11][12]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie na stanowisko dowódcy III batalionu[13]. Do 1939 był kierownikiem referatu w Departamencie Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[14].

Podczas II wojny światowej zaginął, według jednej relacji zmarł 6 września 1941 na obszarze ZSRR[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-13].
  2. ↑ Legjoniści z brygady jen. Hallera. „Kurier Warszawski”. Nr 3, s. 3, 3 stycznia 1919. 
  3. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 46.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 419.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 362.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 367.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 314, 1378.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 50, 195.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 207.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 435.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38.
  13. ↑ Jarno 2003 ↓, s. 98.
  14. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 433.
  15. ↑ Według jednej relacji: Kalenkowski, mjr (z MSWojsk., Warszawa); 6.9.1941, ZSRR. Według drugiej notki: Kalinkowski, mjr rez. (Sztab Główny); Iwdel, obł. Swierdłowsk. Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 360.
  16. ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia i organizacji wojska”.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934 roku, s. 120.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Kalenkowski&oldid=68906392”