Stojcino
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
86[2] |
Strefa numeracyjna |
59 |
Kod pocztowy |
76-213[3] |
Tablice rejestracyjne |
GSL |
SIMC |
0751195 |
Położenie na mapie gminy Smołdzino | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu słupskiego | |
54°37′37″N 17°11′20″E/54,626944 17,188889[1] |
Stojcino (kaszb. Stojcëno[4], niem. Stohentin) – wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Smołdzino na Wybrzeżu Słowińskim.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
W 2011 roku miejscowość liczyła 86 mieszkańców[2].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa, odnotowana po raz pierwszy w 1258 w formie Scoyicino, ma pochodzenie słowiańskie i charakter dzierżawczy. Powstała przez dodanie do zdrobnionej nazwy osobowej *Stojęta (por. Stojgniew) formantu -ino, z odnosowieniem -ę- pod wpływem sąsiedniej spółgłoski[5]. Friedrich Lorentz odnotował formę nazwy w lokalnych gwarach słowińskich: Stɵ̀·i̯cänɵ wraz z nazwami mieszkańców wyłącznie z pominiętym formantem -in – Stɵ̀·i̯cȯu̯n, Stɵ̀·i̯cȯu̯nkă „ts.”[6]. Niemiecka nazwa Stohentin jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[5]. Polska nazwa Stojcino w miejsce oczekiwanej *Stojęcino odzwierciedla wymowę słowińską[5].
Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Stojcëno[7].
- Zobacz też:
Historyczne Zapisy Nazwy[edytuj | edytuj kod]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś założona na planie owalnicy[9].
W czasach pruskich wieś królewska. W 1784 r. mieszkało tu 18 chłopów z sołtysem, była kuźnia i łącznie 22 dymy[9].
W 1816 r. we wsi odbyło się ostatnie kazanie w języku kaszubskim[10], pomimo tego jeszcze w 1890 r. wieś zamieszkiwało około 200 Kaszubów[11]. Po regulacji stosunków własnościowych Stojcino przekształciło się w wieś chłopską i do końca taki charakter zachowało[9].
W 1939 r. było tu 68 gospodarstw chłopskich[9].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Zabytki tradycyjnego budownictwa wiejskiego na Pomorzu:
- dom dwojak z przełomu XIX/XX w.[9]
- dom o konstrukcji szachulcowej z drugiej połowy XIX w.[9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 131332
- ↑ a b Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [w:] Narodowy Spis Powszechny 2011 [on-line]. Główny urząd statystyczny. [dostęp 2015-09-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1225 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Friedrich Lorentz , Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem, Instytut Zachodnio-Słowiański przy Uniwersytecie Poznańskim, 1923, s. 150 (pol.).
- ↑ a b c Witold Iwicki , Toponimia byłego powiatu słupskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1993, s. 104 .
- ↑ Friedrich Lorentz, Slovinzisches Wörterbuch: zweiter Teil: P-Z : Orts- und Personennamen. Nachträge, Unsichere Wörter, Sankt Petersburg: Kaiserliche Akademie der Wissenschaften, 1912, s. 1522 .
- ↑ Felicja Baska-Borzyszkowska i inni, Polsko-kaszubski słownik nazw miejscowych, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 2017, s. 221, ISBN 978-83-62137-50-3 .
- ↑ a b c d Alicja Świetlicka , Elżbieta Wisławska , Słownik Historyczny Miast i Wsi Województwa Słupskiego, Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich - Okręg Słupski, 1998, s. 216 (pol.).
- ↑ a b c d e f Alicja Świetlicka , Elżbieta Wisławska , Słownik Historyczny Miast i Wsi Województwa Słupskiego, Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich - Okręg Słupski, 1998, s. 217 (pol.).
- ↑ Stefan Ramułt , Statystyka Ludności Kaszubskiej, Akademia Umiejętności - Skład Główny w Księgarni Spółki Wydawniczej Polskiej, 1899, s. 217 (pol.).
- ↑ Stefan Ramułt , Statystyka Ludności Kaszubskiej, Akademia Umiejętności - Skład Główny w Księgarni Spółki Wydawniczej Polskiej, 1899, s. 218 (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Cmentarz ewangelicki. cmentarze_slupsk.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].