Struń (sielsowiet Sołoniki)
55°28′15″N 28°51′58″E/55,470833 28,866111.jpg) Resztki kalwarii w Struniu, zdjęcie Siergieja Prokudina-Gorskiego z 1912 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 214 |
| Kod pocztowy |
210752[2] |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 55°28′15″N 28°51′58″E/55,470833 28,866111
| |
Struń (biał. Струньне; ros. Струнье) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie połockim, w sielsowiecie Sołoniki.
Wieś duchowna położona była w końcu XVIII wieku w województwie połockim[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Położony koło Połocka Struń był własnością unickich arcybiskupów połockich. Na polecenie abp. Floriana Hrebnickiego wzniesiono tu w 1743 r. dwupiętrowy murowany pałac zbudowany według projektu Jana Krzysztofa Glaubitza. Ponadto w skład rezydencji wchodziły też obszerne ogrody, kalwaria i kościół[4].
W XIX wieku miejscowość była centrum gminy Dobra w powiecie połockim guberni witebskiej. Na początku XX w. – w wołosti struńskiej[5].
Pod naciskiem władz carskich ok. 1833 r. kościół Podwyższenia Krzyża Świętego został przekazany prawosławnym, a unitom pozostała kaplica w pałacu. Próbę zamknięcia kaplicy podjęto już w 1834 r., ostatecznie kres jej funkcjonowaniu położył synod połocki i likwidacja unii brzeskiej na „ziemiach zabranych”. Cały zespół pałacowy został przejęty przez państwo i zamieniony na więzienie[6].
W czasach sowieckich pałac zamieniono na magazyn amunicji. Cerkiew Podwyższenia Krzyża Świętego została według mieszkańców wysadzona w 1936 r., cześć cegieł została rozebrana, a resztki leżały do 2002 r. Pałac zburzyła wycofująca się Armia Czerwona w czasie odwrotu spod Połocka w lipcu 1941 r[6].
Od 1997 r. w miejscu rezydencji arcybiskupiej stoi krzyż[6], znajdujący się na trasie pielgrzymek białoruskich grekokatolików[7].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Pozostałości stacji drogi krzyżowej (stan z 1912 r.) -
Cerkiew Podwyższenia Krzyża Świętego zbudowana na polecenie abp. metropolity Herakliusza Lisowskiego (zdjęcie z 1915 r.) -
Cerkiew Podwyższenia Krzyża Świętego (około 1889) -
Wnętrze cerkwi Podwyższenia Krzyża Świętego (przed 1915 r.) -
Struń około 1889 r. -
Rzeka Strunka w Struniu (ok. 1889 r.)
_(2).jpg)
_(3).jpg)
.jpg)
.jpg)
_(2).jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Почтовые коды РБ (индексы). zip.belpost.by. [dostęp 2015-09-20]. (ros.).
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 76.
- ↑ Struń (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 420.
- ↑ Struń, wieś. radzima.net. [dostęp 2015-09-20].
- ↑ a b c Міхась Баўтовіч: Рэзідэнцыя полацкіх уладык. carkva-gazeta.org, 2012-10-01. [dostęp 2015-09-20]. (biał.).
- ↑ Люблю прыказаньні Твае, Госпадзе!. carkva-gazeta.by, 2015-07-07. [dostęp 2015-09-20]. (biał.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Struń. Rezydencja unickich metropolitów - zdjęcia. radzima.org. [dostęp 2015-09-20].