Szponiastonóg żółtogardły

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szponiastonóg żółtogardły
Pternistis leucoscepus[1]
(G. R. Gray, 1867)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Coturnicini

Rodzaj

Pternistis

Gatunek

szponiastonóg żółtogardły

Synonimy
  • Francolinus leucoscepus G. R. Gray, 1867[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Szponiastonóg żółtogardły[3] (Pternistis leucoscepus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), podrodziny bażantów (Phasianinae). Występuje we wschodniej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia dwa podgatunki P. leucoscepus[4]:

Opis gatunku[edytuj | edytuj kod]

Wymiary średnie
  • Wysokość – 35 cm[5]
Biotop

Suchy lub półsuchy step z niską trawą i występującym buszem. Również brzegi rzek, lasów[5].

Gniazdo

W zagłębieniu w ziemi składane jest do 5 jaj[5].

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje szponiastonoga żółtogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana; w 1994 i 2000 roku ptak opisywany był jako pospolity. Trend liczebności populacji jest spadkowy[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Pternistis leucoscepus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Pternistis leucoscepus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-31].
  4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-31]. (ang.).
  5. a b c Peter C. Alden, Richard D. Estes, Duane Schlitter, Bunny McBride: National Audobon Society Field Guide to African Wildlife. Wyd. 12. New York: Alfred A. Knopf, 2014, s. 706-7. ISBN 978-0-679-43234-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]