Taara

Taara
Klasa	Statek pasażerski, kanonierka
	Historia
Stocznia	A. Alhström, Warkaus, Wielkie Księstwo Finlandii
Wodowanie	1913
	Imperium Rosyjskie
Nazwa	Cesariewicz Aleksiej; (Цесаревич Алексей)
Wejście do służby	1913
	MW Imperium Rosyjskiego
Nazwa	Riespublikaniec (Республиканец)
Wejście do służby	1917
	Flota Czerwona
Nazwa	Narodnik (Народник)
	Eesti merejõud
Nazwa	Taara
Wejście do służby	1919
	Estonia
Nazwa	Neptun
Los okrętu	zezłomowany
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	160 ton
Długość	całkowita: 37 m
Szerokość	6 m
Zanurzenie	1,5–1,8 m
	Napęd
	2-cylindrowa maszyna parowa (250 KM)
Prędkość	10 węzłów
Zasięg	200 mil morskich przy 9 węzłach
	Uzbrojenie
	2 lub 3 × działo 75 mm L/50; 2 × km
Załoga	3 oficerów, 22–29 marynarzy

Taara – statek pasażersko-towarowy oraz okręt służący w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego (jako Cesariewicz Aleksiej, Riespublikaniec i Narodnik) oraz w Eesti merejõud. Brał udział w wojnie estońsko-bolszewickiej, działając na jeziorze Pejpus. W okresie międzywojennym rozbrojony, pływał pod nazwą Neptun. Zezłomowany po II wojnie światowej.

Budowa i opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Parowiec został wybudowany w 1913 roku przez stocznię A. Ahlström w Warkaus jako statek pasażersko-towarowy „Cesariewicz Aleksiej” (ros. Цесаревич Алексей. Prawdopodobnie nazwa ta odnosiła się do Aleksego Romanowa). Wykorzystywany był przez firmę Gromow, Abramow & Co, której był własnością^[1]^[2].

„Cesariewicz Aleksiej” miał wyporność 160 ton. Miał 37 metrów długości i 6 metrów szerokości. Jego zanurzenie wynosiło 1,5^[2] lub 1,8 metra^[1].

Napęd stanowiła sprzężona maszyna parowa o dwóch cylindrach oraz jeden kocioł zasilany drewnem, którego zapas wynosił 45 m³. Moc siłowni wynosiła 250 KM, co pozwalało na rozpędzenie jednostki do 10 węzłów. Przy 9 węzłach mogła ona pokonać 200 mil morskich^[1].

Po wcieleniu w skład marynarki wojennej zamontowano na nim dwa działa 75 mm L/50 oraz 2 karabiny maszynowe (lub 3 działa kalibru 75 mm^[2])^[1].

W skład załogi w czasie wojny wchodziło 3 oficerów i 22–29 marynarzy^[2]^[1].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Statek zarekwirowano na rzecz Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego w 1917 roku. Został uzbrojony i włączony w skład Czudzkiej Flotylli Wojennej. Po rewolucji lutowej lub październikowej dwukrotnie zmienił nazwę, najpierw na „Riespublikaniec” (ros. Республиканец), a następnie na „Narodnik” (ros. Народник)^[2]^[1].

Został zajęty przez wojska estońskie na zamarzniętej rzece Emajõgi w Tartu 14 stycznia 1919 roku. Włączony w skład Dywizjonu Kanonierek Jeziora Pejpus pod nazwą „Taara” – jest to imię głównego boga w mitologii estońskiej^[3]. Po zakończeniu wojny o niepodległość Estonii został rozbrojony i oddany Ministerstwu Handlu i Przemysłu. Sprzedany prywatnej firmie i przemianowany na „Neptun”. W czasie II wojny światowej nie był wykorzystywany przez walczące strony. Został pocięty na złom pod koniec lat czterdziestych^[2]^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ehlers 2012 ↓, s. 54.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Vercamer 2014 ↓, s. 57.
↑ Zubiński 2011 ↓, s. 103.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Hartmut Ehlers. Marynarka Wojenna i Paramilitarne Siły Morskie Estonii 1918-1940. „Okręty Wojenne”, s. 51–58, 2012. Tarnowskie Góry: Wydawnictwo „Okręty Wojenne”. ISSN 1231-014X. 2/2012 (112). (pol.).
Arvo Lennart Vercamer. Pole bitwy: jezioro Pejpus od 5000 lat przed naszą erą do 1945 roku. „Okręty Wojenne”, 2014. Tarnowskie Góry: Wydawnictwo „Okręty Wojenne”. ISSN 1231-014X. 1/2014 (123). (pol.).
Tadeusz Zubiński: Mitologia estońska i liwska. Sandomierz: Armoryka, 2011. ISBN 978-83-62661-11-4. (pol.).

[CITEREFEhlers201254-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ehlers 2012 ↓, s. 54.

[CITEREFVercamer201457-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Vercamer 2014 ↓, s. 57.

[CITEREFZubiński2011103-3] Zubiński 2011 ↓, s. 103.

[1]

[2]

[3]