Tadeusz Blicharski (1897–1940)
kapitan administracji | |
Data i miejsce urodzenia |
19 grudnia 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1930 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Tadeusz Blicharski, ps. „Józwa” (ur. 19 grudnia 1897 we Lwowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan administracji Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 19 grudnia 1897 we Lwowie, w rodzinie Józefa i Franciszki z Witkowskich[1][2]. W 1914, jako uczeń V klasy gimnazjum wstąpił do Związku Strzeleckiego pod pseudonimem „Józwa”[3].
W 1915, po zajęciu Lwowa przez armię austro-węgierską, wstąpił do 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich[3]. Wziął udział we wszystkich walkach pułku aż do jego rozwiązania[3]. Później zgłosił się do Polskiego Korpusu Posiłkowego w Bolechowie[3]. Od lutego do listopada 1918 ukrywał się przed władzami austriackimi[3].
Od 1 listopada 1918 walczył w obronie Lwowa, a później na wojnie z bolszewikami[3]. 17 lipca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich pełniący służbę w Szpitalu Zapasowym Dywizji Litewsko-Białoruskiej został mianowany z dniem 1 lipca 1919 podporucznikiem rachunkowym[4]. 1 czerwca 1921, w stopniu porucznika, pełnił służbę w Intendenturze 4 Armii, a jego oddziałem macierzystym był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Kielce[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 92. lokatą w korpusie oficerów administracji (dział gospodarczy)[6]. Następnie służył w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[3]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 lipca 1923 i 78,5. lokatą w korpusie oficerów administracji (dział gospodarczy)[7]. W 1928 był na przeszkoleniu w 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu[8], a później w tym oddziale na stanowisku dowódcy kompanii[3]. Z dniem 31 grudnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[9].
Po zakończeniu służby wojskowej działał aktywnie w Związku Legionistów Polskich we Lwowie[3]. W 1931 został członkiem Zarządu Okręgu ZLP, a w 1932 wiceprezesem Oddziału ZLP i kierownikiem Sekcji Bratniej Pomocy Okręgu ZLP[3]. W 1934 został wybrany na członka Rady Naczelnej ZLP w Warszawie[3]. W tym samym roku, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[10]. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego we Lwowie[1][2]. Ostatnio zatrudniony jako komornik sądowy we Lwowie[1].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
W 2016 przy kościele św. Andrzeja Boboli w Rydzewie został posadzony Dąb Pamięci majora Blicharskiego.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości – 25 lutego 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[12]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[3]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 32.
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości : Blicharski Tadeusz, ps. „Józwa”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-12-30].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Lwów 1935 ↓, s. 15.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 80 z 26 lipca 1919, poz. 2716.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 500, 559.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 388.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 730.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 155, 793.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 10 grudnia 1929, s. 357.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 391.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 48, poz. 53.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Lwów i Małopolska Wschodnia w Legjonach Polskich 1914–1917. Zygmunt Reis (red.) Jan Rogowski (red.) Zygmunt Zygmuntowicz (red.). Lwów: Nakładem Legjonistów Polskich i ich rodzin, 1935.
- Członkowie władz naczelnych Związku Legionistów Polskich
- Członkowie terytorialnych władz organizacyjnych Związku Legionistów Polskich
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Kapitanowie administracji II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1940
- Żołnierze Polskiego Korpusu Posiłkowego
- Żołnierze III Brygady Legionów Polskich