Tadeusz Jandura
| |
 kapitan saperów
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Tadeusz Mieczysław Jandura |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 marca 1899 |
| Data i miejsce śmierci |
7 czerwca 1935 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1917–1935 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik kancelarii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
Tadeusz Mieczysław Jandura (ur. 28 marca 1899 w Łańcucie, zm. 7 czerwca 1935 w Warszawie) – kapitan saperów Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 28 marca 1899 w Łańcucie, w rodzinie Jana i Marii z Sitkowskich[1]. Naukę pobierał w gimnazjum w Jarosławiu oraz w Seminarium Nauczycielskim w Rzeszowie[2]. W 1916 zgłosił się w Komendzie I Brygady Legionów Polskich ale nie został przyjęty z powodu wstrzymania werbunku[3].
Od 15 września 1917 w armii austro-węgierskiej, w której walczył na froncie włoskim[4]. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej w Jarosławiu[3]. Jako komendant grupy „zwalcza wszelkie prądy wywrotowe, wprowadza karność do szeregów (...), prowadzi energiczny werbunek, stwarza zespół ludzi dobranych, wchodzi w kontakt w wojskowymi Polakami miejscowego garnizonu, gromadzi broń. Znany powszechnie był jego brawurowy napad z Peowiakami Królem, Chmielem i Lorencem, dokonany w sierpniu 1918 na wagon austriacki, wiozący przez stację Jarosław karabiny i naboje”[3].
1 listopada 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i przydzielony został, w stopniu kaprala, do 2 kompanii 5 pułku piechoty Legionów. Uczestnik wojen polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej. Wyróżnił się w dniu 11 listopada 1918 r. podczas walk o Przemyśl, kiedy to poprowadził swoją sekcję do ataku, zdobywając koszary nieprzyjaciela oraz biorąc jeńców i sprzęt wojskowy. Podczas tego ataku został ranny. Za ten czyn odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari oraz awansowany na plutonowego[4]. Od 16 marca 1919 służył w 6 kompanii 1 pułku piechoty Legionów.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim jako urzędnik wojskowy XI rangi. Wiosną 1921 pełnił służbę w Szefostwie Łączności Naczelnego Dowództwo Wojska Polskiego[5]. Później został przeniesiony do Departamentu VI Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych i przydzielony do Centralnych Zakładów Wojsk Łączności w Warszawie[6][7]. Z dniem 1 marca 1924 prezydent RP przemianował go z urzędnika wojskowego XI rangi na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1922 i 101. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział kancelaryjny[8][7]. W maju 1927 został przeniesiony z Departamentu VI MSWojsk. do Gabinetu Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych na stanowisko kierownika kancelarii[9]. W lipcu tego roku został przeniesiony do korpusu oficerów inżynierii i saperów w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1922 i 0.7 lokatą oraz przeniesiony macierzyście do kadry oficerów saperów z pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku w GISZ[10][11][12]. 2 kwietnia 1929 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1929 stopień kapitana w korpusie oficerów inżynierii i saperów i 4. lokatą[13][14]. W 1935 pełnił służbę w Samodzielnym Referacie Personalnym GISZ[15]. Zmarł 7 czerwca 1935 w Warszawie[15]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera: A12-1-15)[16].
Od 1922 był żonaty z Heleną, z którą miał córkę Alinę (ur. 7 lipca 1926, zm. 24 września 1995)[4][17].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5772 – 10 sierpnia 1922[18]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[7]
- Medal Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[19][20]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 3 sierpnia 1928 „za zasługi na polu administracji wojska”[21][22]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[23]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[23]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z dwiema gwiazdkami[23]
- Krzyż Legionowy[23]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”[24]
- Gwiazda Przemyśla[24]
- Odznaka pamiątkowa „Za Wilno 1919”[24]
- Odznaka Pamiątkowa Frontu Litewsko-Białoruskiego[24]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych – pośmiertnie 12 maja 1936
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ a b c Pamięci kpt. T. Jandury. „Polska Zbrojna”. 297, s. 5, 1935-10-28. Warszawa..
- ↑ a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 78.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5–7, 9, 12–14.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1558.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1288.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 27 marca 1924, s. 155.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927, s. 133.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 lipca 1927, s. 200.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 587, 604.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 420.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929, s. 108.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 254.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 listopada 1935, s. 127.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 801.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 376.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz.387.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 587.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 1 foto.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jandura Tadeusz Mieczysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.20-1378 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-02-22].
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-04-05].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Kapitanowie saperów II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Łańcucie
- Odznaczeni Gwiazdą Przemyśla
- Odznaczeni Krzyżem Legionowym
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Frontu Litewsko-Białurskiego
- Odznaczeni odznaką pamiątkową „Orlęta”
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
- Odznaczeni Odznaką za Rany i Kontuzje
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy w I wojnie światowej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1899
- Zmarli w 1935