Tadeusz Zdzisław Sklepiński

Tadeusz Zdzisław Sklepiński

kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1901 Lwów
Data i miejsce śmierci	1940 Charków
Przebieg służby
Lata służby	1918–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	5 pułk artylerii ciężkiej 6 pułk artylerii ciężkiej Dowództwo Obrony Lwowa
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka wojna polsko-ukraińska II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Tadeusz Zdzisław Sklepiński (ur. 30 stycznia 1901 we Lwowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się we Lwowie, w rodzinie Karola i Adeli z Brejterów. Absolwent szkoły realnej i austriackiej szkoły kadetów. Od 1918 w Wojsku Polskim. Brał udział w obronie Lwowa. Przydzielony do 1 baterii 5 pułku artylerii ciężkiej. 31 maja 1919 pod Zborowem został ciężko ranny. Walczył w całej kampanii wojny 1920.

W 1922 przeniesiony do rezerwy, z przydziałem do 6 pułku artylerii ciężkiej. W tym samym roku zdał maturę. Awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy artylerii: podporucznika (ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925), porucznika (29 stycznia 1932 ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 i 201. lokatą) i kapitana (ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1937 i 1. lokatą). W 1928 ukończył kurs oficerów rezerwy w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a w 1932 kurs dowódców baterii w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu.

Pracował w magistracie we Lwowie, a od 1923 w Centralnej Kasie Spółek Rolniczych.

W kampanii wrześniowej w Dowództwie Grupy Obrony Lwowa. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Starobielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie. Figuruje na liście straceń, poz. 3217.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5730
• Krzyż Obrony Lwowa

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Michał Romanowski: Zarys historji wojennej 6-go pułku artylerii ciężkiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.