Trędowacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trędowacz
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

zołocziwski

Powierzchnia

0,843 km²

Wysokość

264 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


315
373,67 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3265

Kod pocztowy

80732

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Trędowacz”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Trędowacz”
Ziemia49°46′25″N 24°41′28″E/49,773611 24,691111

Trędowacz lub Trudowacz (ukr. Трудовач) – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie złoczowskim na Ukrainie. Miejscowość liczy 315 mieszkańców.

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie złoczowskim województwa tarnopolskiego.

W marcu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 40 Polaków, grabiąc i paląc wszystkie polskie gospodarstwa[1].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Trędowacz to: wieś w powiecie złoczowskim, położona 18 km na południowy-zachód od Złoczowa i 4 km na południowy zachód od urzędu pocztowego w Gołogórach. Na zachodzie sąsiaduje z Nowosiółki na północnym zachodzie z Olszanicą, na wschodzie z Gołogórkami, Ścianką i na południowym wschodzie z Gołogórami. We wsi są cerkiew i szkoła filialna.

Ludność[edytuj | edytuj kod]

Według spisu z roku 1880 na obszarze wsi było 517 mieszkańców, 5 na obszarze dworu, w tym 495 osób wyznania greckokatolickiego, 18 rzymskokatolickiego, 9 Żydów, 33 Polaków, 489 Rusinów. Rzymskokatolicka parafia znajdowała się w Gołogórach, greckokatolicka w Nowosiółkach[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 511, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
  2. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII. Warszawa: 1880–1902, s. 475.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XII, Warszawa, 1880–1902, s. 475.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]