Tryfon (Turkiestanow)
| Boris Turkiestanow | |
| Metropolita dmitrowski | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
29 listopada 1861 |
| Data i miejsce śmierci |
1 lipca 1934 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup dmitrowski | |
| Okres sprawowania |
1901–1916 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
31 grudnia 1889 |
| Prezbiterat |
6 stycznia 1890 |
| Chirotonia biskupia |
1 lipca 1901 |
| Data konsekracji |
1 lipca 1901 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Miejsce | |||||||||
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy |
Polieukt (Piaskowski), Parteniusz (Lewicki), Arseniusz (Stadnicki), Nestor (Mietancew), Grzegorz (Poletajew), Nataniel (Soborow) | ||||||||
| |||||||||
Tryfon, imię świeckie Boris Pietrowicz Turkiestanow (ur. 17 listopada?/29 listopada 1861, zm. 1 lipca 1934 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył gimnazjum w Moskwie w 1883. W 1887 wstąpił jako posłusznik do Pustelni Optyńskiej, gdzie w 1891 złożył wieczyste śluby zakonne[1]. 6 stycznia roku następnego przyjął święcenia kapłańskie. W 1895 ukończył wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej. Od 1897 był rektorem Wifańskiego seminarium duchownego z godnością archimandryty, zaś od 1899 – rektorem seminarium duchownego w Moskwie.
1 lipca 1901 miała miejsce jego chirotonia na biskupa dmitrowskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W obrzędzie jego chirotonii jako konsekratorzy wzięli udział metropolita moskiewski Włodzimierz, biskup riazański Polieukt, biskup możajski Parteniusz, biskup wołokołamski Arseniusz oraz biskupi Nestor, Grzegorz i Nataniel. W 1914, po wybuchu I wojny światowej, został kapelanem w armii rosyjskiej. 2 czerwca 1916 na własną prośbę został przeniesiony w stan spoczynku i na stałe zamieszkał w Monasterze Nowe Jeruzalem, zaś od 1918 żył w Moskwie, w monasterze Objawienia Pańskiego[2]. Z powodu piękna głoszonych przez siebie kazań zyskał przydomek Moskiewskiego Złotoustego[1].
W 1923 otrzymał godność arcybiskupa, zaś w 1931 – metropolity. Chociaż formalnie pozostawał w stanie spoczynku, był wpływową postacią w hierarchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, zaś wierni uważali go za świętego starca i zwracali się do niego z prośbami o modlitwy i porady duchowe[1].
Zmarł w 1934 i został pochowany na Cmentarzu Wwiedeńskim w Moskwie.
Jest autorem dziękczynnego akafistu Chwała Bogu za wszystko (ros. Sława Bogu za wsio), napisanego w języku rosyjskim[1]. Władał językami niemieckim, francuskim, angielskim oraz starogreckim i łaciną[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Об акафисте «Слава Богу за все» и его авторе. [dostęp 2011-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
- ↑ J. Lebiediewa, Bogojawlenskij monastyr'