Twierdzenie Hartmana-Grobmana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Twierdzenie Hartmana-Grobmanatwierdzenie jakościowej teorii równań różniczkowych zwyczajnych mówiące, że jeśli macierz linearyzacji równania nie ma czysto urojonych wartości własnych, to równanie jest topologicznie sprzężone ze swoją linearyzacją.

Pojęcie topologicznego sprzężenia równań różniczkowych[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie niepustym zbiorem otwartym w -wymiarowej przestrzeni euklidesowej. Niech i będą funkcjami określonymi na o wartościach w rzeczywistej przestrzeni euklidesowej -wymiarowej spełniającymi lokalny warunek Lipschitza. Mówimy, że równania różniczkowe: oraz topologicznie równoważne na otoczeniu punktu (czyli mają taką samą strukturę jakościową na otoczeniu tego punktu), jeżeli istnieje otwarte otoczenie tego punktu oraz homeomorfizm odwzorowujący trajektorie fazowe równania w na trajektorie fazowe równania w i zachowujący orientację. Jeżeli homeomorfizm zachowuje jednocześnie parametryzację przez czas, to równania te nazywamy topologicznie sprzężonymi.

Twierdzenie[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie niepustym zbiorem otwartym w -wymiarowej przestrzeni euklidesowej. Niech oznacza układ dynamiczny indukowany przez równanie różniczkowe zwyczajne

gdzie jest odwzorowaniem klasy Niech będzie takim punktem stacjonarnym równania

że

Wówczas równania

są sprzężone topologicznie na pewnym otoczeniu punktu tzn. istnieje takie otwarte otoczenie punktu oraz homeomorfizm że

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]