Władysław Miller (prawnik)
 podporucznik rezerwy piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
Władysław Feliks Ludwik Miller, właśc. Müller (ur. 13 października lub 13 grudnia 1907 w Tarnopolu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – prawnik, urzędnik, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Tarnopolu jako Władysław Feliks Ludwik Müller 13 października 1907[1][2][3] lub 13 grudnia 1907[4][5]. Był synem Władysława Müllera (ur. 1882, profesor C. K. Gimnazjum w Sanoku) i Heleny z domu Lisowskiej (ur. 1882)[1][6]. W 1925 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Aleksander Codello oraz bracia Leopold i Włodzimierz Musiałowie)[2][7].
Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[8]. Był oficerem rezerwowym 72 pułku piechoty w Radomiu i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Radom[9].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 został aresztowany przez Sowietów i był przetrzymywany w obozie w Kozielsku, skąd został zabrany do Katynia, gdzie został rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1369 (przy zwłokach znaleziono legitymację urzędnika państwowego, książeczkę żołdu dla oficerów)[10][11]. Jest pochowany na obecnym Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 jego nazwisko zostało wymienione na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum[12].
W 1962 został upamiętniony wśród innych osób wymienionych na jednej z tablic Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na obecnym Cmentarzu Centralnym w Sanoku (wymieniony jako „Władysław Mueller”).
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia porucznika[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14].
18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zostało zasadzonych 21 Dębów Pamięci[15][16][17], w tym upamiętniający Władysława Millera (zasadzenia dokonali Krzysztof Zając – dyrektor Szkoły Podstawowej nr 4 im. ks. prałata Zdzisława Peszkowskiego oraz Halina Konopka – dyrektor Zespołu Szkół nr 4 im. Kazimierza Wielkiego)[18][19].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 220.
- ↑ a b XXXVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1924/1925. Sanok: 1925, s. 9.
- ↑ Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: 1958, s. 119.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 75, 543, 1180.
- ↑ Inne źródła podały także rok urodzenia 1905.
- ↑ Księga małżeństw 1905–1912 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 13 (poz. 55).
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-02-26].
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 75.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 543.
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich - 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-02-23].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 113. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Zjazd w fotografii. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 231.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON ministra obrony narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
- ↑ Krystyna Chowaniec, Patron sanockiego harcerstwa – ksiądz harcmistrz Zdzisław Peszkowski, Rocznik Sanocki Tom X – Rok 2011, Sanok 2011, s. 17.
- ↑ Krystyna Chowaniec. Uroczystości dnia Katyńskiego w Sanoku. „Góra Przemienienia”, s. 4-13, Nr 17 (299) z 26 kwietnia 2009. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku.
- ↑ Marian Struś. Sanok nie zapomni. „Tygodnik Sanocki”, s. 1, 6, Nr 17 (911) z 24 kwietnia 2009.
- ↑ Uroczystości Dnia Katyńskiego w Sanoku. ko.rzeszow.pl. [dostęp 2014-02-23].
- ↑ Krystyna Chowaniec: Dęby Pamięci. Sanok: Komenda Hufca ZHP Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego, 2010, s. 52. ISBN 978-83-931109-3-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 484. [dostęp 2017-02-18].
- Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 48.
- Krystyna Chowaniec: Dęby Pamięci. Sanok: Komenda Hufca ZHP Ziemi Sanockiej im. ks. hm. Zdzisława Peszkowskiego, 2010, s. 25. ISBN 978-83-931109-3-3.
- Władysław Miller. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-23].
- Biogram na tablicy przy pomniku Golgota Wschodu na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.