Wacław Piasecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Piasecki
chorąży kawalerii chorąży kawalerii
Data i miejsce urodzenia

24 września 1897
Zawischost

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1915–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

19 Pułk Ułanów Wołyńskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Wacław Piasecki (ur. 24 września 1897 w Zawichoście, zm. 30 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – chorąży kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Władysława i Emilii z Rybińskich[3]. Uczestnik I wojny światowej w szeregach armii rosyjskiej. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. Służył w 19 pułku ułanów wołyńskich (do września 1939), w 1929 był w drużynie dowódcy pułku[4] a następnie w szwadronie technicznym[3]. Od 1923 pełnił obowiązki oficera taborowego pułku. W 1937 awansował na starszego wachmistrza, w 1938 na chorążego.

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 został aresztowany w Ostrogu. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Ostatnia wiadomość od Piaseckiego dotarła do jego siostry w styczniu 1940. 28 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 052/4 poz 56, nr akt 924[5] z 27.04.1940[1]. Został zamordowany 30 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców[6][7].

Krewni w 1945 i 1965 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Jadwigą z Masiewiczów, miał córkę Leokadię i syna Zbigniewa.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Prezydent RP Lech Kaczyński postanowieniem Nr 112-49-07 z 5 października 2007 mianował go pośmiertnie na stopnień podporucznika. Awans zostały ogłoszone 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez prezydenta RP na uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
  • Dąb Pamięci zasadzony przez Szkołę Podstawową nr 1 w Olsztynie oraz przez Placówkę 114 Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce oraz Społeczną Radę Programową Uroczystości Sadzenia Dębów Pamięci w Toronto w Parku im. I. Paderewskiego[8][9].

Ordery i Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 587.
  2. Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 189.
  3. a b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 475.
  4. Skład osobowy [online], 19 Pułk Ułanów Wołyńskich [dostęp 2019-10-06] (pol.).
  5. J. Tucholski, op cit, s. 713.
  6. The Katyn Forest Massacre, Washington 1952, s. 131
  7. Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  8. “Katyń Massacre ... to rescue from oblivion” [online], toronto.mfa.gov.pl [dostęp 2019-10-06].
  9. Dęby Pamięci 2013 – KPK Toronto [online] [dostęp 2019-10-06] (ang.).
  10. „Dziennik Personalny” (R.15, nr 9), Warszawa, 19 marca 1934, s. 118.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • The Katyn Forest Massacre : hearings before the Select Committee to Conduct an Investigation of the Facts, Evidence and Circumstances of the Katyn Forest Massacre, Eighty-second Congress, first[-second] session, on investigation of the murder of thousands of Polish officers in the Katyn Forest near Smolensk, Russia, Washington 1952.