Wielki Jastrzębi Ząb

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielki Jastrzębi Ząb
Ilustracja
Wielki Jastrzębi Ząb na prawo od wierzchołka Jastrzębiej Turni
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielki Jastrzębi Ząb”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Wielki Jastrzębi Ząb”
Ziemia49°12′43,4″N 20°12′43,4″E/49,212056 20,212056

Wielki Jastrzębi Ząb (słow. Veľký jastrabí zub[1], Jastrabí zub[2]) – turnia w dolnym fragmencie Jastrzębiej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest położony we wschodniej grani Jastrzębiej Turni. Od jej kopuły szczytowej na zachodzie jest oddzielony Wyżnią Jastrzębią Szczerbiną, natomiast od Pośredniego Jastrzębiego Zęba na wschodzie oddziela go Pośrednia Jastrzębia Szczerbina. Jest najwyższą i najwybitniejszą z trzech turni w tej grani[2].

Stoki północne opadają z Wielkiego Jastrzębiego Zęba do Doliny Jagnięcej, południowe – do Doliny Zielonej Kieżmarskiej. Południowe urwisko Wielkiego Jastrzębiego Zęba jest dość niskie, ale bardzo strome. Jest położone pomiędzy górnymi ramionami Długiego Jastrzębiego Żlebu, biegnącymi pod sąsiednie przełączki[2].

Na Wielki Jastrzębi Ząb, podobnie jak na inne obiekty w Jastrzębiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na szczyt od północy z Doliny Jagnięcej przez Niżnią Jastrzębią Szczerbinę i jest nieco trudne (I w skali UIAA)[2].

Pierwsze wejścia:

  • letnie – nieznane, po 17 sierpnia 1911 r., przy przechodzeniu grani,
  • zimowe – Venceslava Mašková (-Karoušková), Karel Cerman, Z. Gráf, Oldřich Kopal, Drahomír Machaň i Svoboda, 17 marca 1951 r.[2]

Dawniej turnia była nazywana po prostu Jastrzębim Zębem[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-12-29].
  2. a b c d e f Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 82, 113. ISBN 83-217-2472-8.