Zadni Jastrzębi Kopiniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zadni Jastrzębi Kopiniak
Ilustracja
Zadni Jastrzębi Kopiniak wśród podpisanych formacji
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2255 m n.p.m.

Pierwsze wejście

23 lipca 1905 r.
P. Geruska, G. Gretzmacher, A. Grósz, R. Krémusz

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Zadni Jastrzębi Kopiniak”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Zadni Jastrzębi Kopiniak”
Ziemia49°12′45,2″N 20°12′19,2″E/49,212556 20,205333

Zadni Jastrzębi Kopiniak lub Zadni Kopiniak (słow. Zadný kopiniak, niem. Hinterer Rotseekopf, węg. Hátsó-Vöröstavi-púp[1]) – turnia w słowackiej części Tatr Wysokich o wysokości 2255 m. Znajduje się w zachodniej części Jastrzębiej Grani i jest najdalej wysuniętym na zachód z trzech Jastrzębich Kopiniaków. Od Małego Kołowego Szczytu na zachodzie jest oddzielony Zadnim Jastrzębim Karbem, natomiast od Pośredniego Jastrzębiego Kopiniaka na wschodzie – Pośrednim Jastrzębim Karbem[2].

Jastrzębia Grań rozdziela dwie doliny należące do systemu Doliny Kieżmarskiej: Dolinę Jagnięcą na północy i Dolinę Jastrzębią na południu. Ściana północna przypomina charakterem północną ścianę sąsiedniego Małego Kołowego Szczytu. Ściana południowa ma ponad 200 m wysokości i jest płytowym urwiskiem, przeciętym w dolnej części ukośną Pośrednią Kopiniakową Drabiną[2].

Na Zadniego Jastrzębiego Kopiniaka, podobnie jak na inne obiekty w Jastrzębiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na szczyt z Zadniego Jastrzębiego Karbu, w ścianie południowej wytyczono natomiast drogi o trudności co najmniej V+ w skali UIAA[2].

Pierwsze wejścia:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-12-28].
  2. a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 42–44. ISBN 83-217-2472-8.