Wyżnia Jastrzębia Szczerbina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wyżnia Jastrzębia Szczerbina
Ilustracja
Wyżnia Jastrzębia Szczerbina na prawo od wierzchołka Jastrzębiej Turni
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Jastrzębia Turnia, Wielki Jastrzębi Ząb

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wyżnia Jastrzębia Szczerbina”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wyżnia Jastrzębia Szczerbina”
Ziemia49°12′43,2″N 20°12′42,7″E/49,212000 20,211861

Wyżnia Jastrzębia Szczerbina (słow. Vyšná jastrabia štrbina[1], Jastrabia štrbina[2]) – płytka przełęcz w dolnym fragmencie Jastrzębiej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest położona we wschodniej grani Jastrzębiej Turni i oddziela jej kopułę szczytową na zachodzie od Wielkiego Jastrzębiego Zęba na wschodzie. Jest górnym z trzech siodełek w tej grani[2].

Stoki północne opadają z przełęczy do Doliny Jagnięcej, południowe – do Doliny Zielonej Kieżmarskiej. Do tej ostatniej opada z Wyżniej Jastrzębiej Przełęczy prosto na południe duże zacięcie, formujące jedno z ramion Długiego Jastrzębiego Żlebu[2].

Na Wyżnią Jastrzębią Szczerbinę, podobnie jak na inne obiekty w Jastrzębiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na siodło wschodnią granią znad Czerwonego Stawu Kieżmarskiego i jest nieco trudna (I w skali UIAA)[2].

Pierwsze wejścia:

  • letnie – Ernst Lindner i Tihamér Szaffka, 17 sierpnia 1911 r.,
  • zimowe – Venceslava Mašková (-Karoušková), Karel Cerman, Z. Gráf, Oldřich Kopal, Drahomír Machaň i Svoboda, 17 marca 1951 r.[2]

Dawniej przełęcz była nazywana po prostu Jastrzębią Szczerbiną[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-12-29].
  2. a b c d e f Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 82, 112–113. ISBN 83-217-2472-8.