Wincenty Klita

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wincenty Klita
Orzech
major major
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1901
Wyszogród

Data i miejsce śmierci

7 lutego 1980
Łódź

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Stanowiska

wojskowy komendant Żagania

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Partyzancki Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal za Warszawę 1939–1945

Wincenty Klita, ps. „Orzech”[1][2] (ur. 8 lipca 1901[3][4][5][6][7] w Wyszogrodzie[8], zm. 7 lutego 1980[9][8] w Łodzi[8]) – major Wojska Polskiego[9].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

15 sierpnia 1930 prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1930 i 109. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 10 pułku artylerii lekkiej w Łodzi[3][10]. 12 marca 1933 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem 1 stycznia 1933 i 104. lokatą w korpusie oficerów artylerii[11]. Do 4 grudnia 1934 pełnił obowiązki dowódcy 7. baterii, od września do października 1935 pełnił obowiązki dowódcy 2. baterii, od 30 grudnia 1936 do 1 maja 1937 od 2 do 25 sierpnia 1937 dowodził 5. baterią[12]. W marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku oficera żywnościowego[13].

1 września 1939 objął dowództwo 8. baterii 54 pułku artylerii lekkiej, a od 16 września dowodził 3. baterią 8 pułku artylerii lekkiej, z którą wziął udział w obronie Warszawy[14].

W późniejszym okresie brał udział w działaniach Inspektoratu „Maria” Armii Krajowej[15], na terenie gmin: Koszyce, Dobiesławice i Opatowiec[1]. W 1945 pełnił funkcję wojskowego komendanta Żagania[8]. Został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Szczecińskiej w Łodzi[9][2].

W 1994 na osiedlu Teofilów w Łodzi wytyczono aleję mjr. Wincentego Klity[16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski, Inspektorat AK „Maria” w Walce: z dziejów Inspektoratu Rejonowego „Miś”, „Michał”, „Maria” zwz-ak ziemi miechowskiej, olkuskiej i pińczowskiej, PAX, 1995, ISBN 978-83-211-1427-9 [dostęp 2022-11-09] (pol.).
  2. ↑ a b Wincenty Klita [online], billiongraves.com [dostęp 2022-11-10].
  3. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1930 roku, s. 277.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 222.
  5. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 184.
  6. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-21].
  7. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-21].
  8. ↑ a b c d Jakub Maciej Łubocki, Bibliografia zawartości „Zeszytów Żagańskich” za lata 2002–2020 (nr 1–20), „Roczniki Biblioteczne”, Wrocław 2020 [dostęp 2022-11-09].
  9. ↑ a b c d e nekrolog, „Dziennik Popularny” (31), bc.wbp.lodz.pl, 9 lutego 1980, s. 2 [dostęp 2022-11-09].
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 678.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933, s. 54.
  12. ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 569–571.
  13. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 728.
  14. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 358.
  15. ↑ Bolesław Michał Nieczuja-Ostrowski, Rzeczpospolita Partyzancka: Inspektorat „Maria” w walce, Instytut Wydawniczy PAX, 1991, ISBN 978-83-211-1173-5 [dostęp 2022-11-09] (pol.).
  16. ↑ Danuta Bieńkowska, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik Nazewnictwa Miejskiego Łodzi, Łódź 2012.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wincenty_Klita&oldid=72304697”