Witalis Martanus
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 czerwca 1955 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1947 |
Siły zbrojne |
Armia Imperium Rosyjskiego |
Jednostki |
Wyższa Szkoła Oficerska |
Stanowiska |
komendant szkoły oficerskiej |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Witalis Martanus, ros. Виталий Николаевич Мартанус (ur. 27 kwietnia 1896 w Żabłówku, zm. 27 czerwca 1955 w Taszkencie[1]) – generał major Armii Czerwonej i generał brygady ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Witalis Martanus urodził się 27 kwietnia 1896 roku w Żabłówku, w powiecie oszmiańskim ówczesnej guberni wileńskiej, w polskiej rodzinie. W 1913 roku skończył szkołę miejską w Dwińsku. Od 1915 roku służył w armii rosyjskiej. W jej szeregach walczył na froncie przeciwniemieckim. W 1916 roku skończył szkołę oficerską.
Od 1918 roku żołnierz Armii Czerwonej i uczestnik wojny domowej w Rosji. Ukończył akademię wojskową. Uczestnik wojny niemiecko-sowieckiej, trzykrotnie ranny i dwukrotnie kontuzjowany. W dniu 3 czerwca 1944 roku awansował na generała majora.
W dniu 25 maja 1944 został skierowany do służby w Armii Polskiej w ZSRR. W dniu 12 czerwca 1944 został wyznaczony na stanowisko komendanta Centrum Wyszkolenia Armii w Riazaniu, które później przemianowano na Wyższą Szkołę Oficerską i w marcu 1945 roku przeniesiono do Rembertowa. Od 30 kwietnia do 28 sierpnia 1945 roku dowodził 1 Szkolną Dywizją Piechoty w Skierniewicach. Po zdaniu dowództwa tej dywizji powrócił do ZSRR. Do listopada 1946 był szefem pierwszego kursu (dowódców pułków strzelców) wyższych kursów oficerskich w Sołniecznogorsku.
Zmarł nagle w Taszkencie i został pochowany na cmentarzu Botkinskim.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 maja 1945)[2]
- Order Lenina (ZSRR, 6 listopada 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR, dwukrotnie: 1920, 1944)
- Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR, dwukrotnie: 1943, 1944)
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 9 maja 1945)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (ZSRR, 1941)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ МАРТАНУС Виталий Николаевич(1896-1955) | Сайт №2 [online], wordpress.com [dostęp 2024-04-26] (ros.).
- ↑ M.P. z 1945 r. nr 6, poz. 26 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. II: I–M, Toruń 2010, s. 454–455.
- Edward Jan Nalepa , Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943–1968, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 83-11-08353-3, OCLC 830273795 .
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Czerwoni (wojna domowa w Rosji)
- Dowódcy 18 Dywizji Piechoty (LWP)
- Generałowie brygady ludowego Wojska Polskiego
- Generałowie majorowie Sił Zbrojnych ZSRR
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru
- Odznaczeni Orderem Czerwonej Gwiazdy
- Odznaczeni Orderem Lenina
- Radzieccy oficerowie w ludowym Wojsku Polskim
- Radzieccy żołnierze II wojny światowej
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1955
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego w II wojnie światowej