Witold Ujejski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Ujejski
Witold Ujejski Szreniawa de Rupniew
major kawalerii major kawalerii
Pełne imię i nazwisko

Witold Józef Marian Ujejski

Data i miejsce urodzenia

19 marca 1892
Sewerynka

Data i miejsce śmierci

1940
USRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

25 pułk ułanów

Stanowiska

dowódca szwadronu

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Witold Józef Marian Ujejski vel Ujejski Szreniawa de Rupniew[1] (ur. 19 marca 1892 w Sewerynce, zm. 1940 w ZSRR) – major kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 marca 1892 w Sewerynce przynależnej do Oleska, w ówczesnym powiecie złoczowskim Królestwa Galicji i Lodomerii[2], w rodzinie Bronisława i Zofii z Pajączkowskich. Jego siostrą była Maria (po mężu Babecka).

1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego[3]. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W latach 20. był oficerem 4 pułku strzelców konnych[6], w tym w 1924 jako oficer nadetatowy służył w Centralnej Szkole Kawalerii[7]. 18 lutego 1928 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1928 stopień majora w korpusie oficerów kawalerii i 1. lokatą[8][9]. W kwietniu tego roku został przeniesiony z 10 pułku strzelców konnych w Łańcucie do 25 pułku ułanów w Prużanie na stanowisko dowódcy szwadronu liniowego[10][11]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX, a z dniem 30 września tego roku przeniesiony w stan spoczynku[12][13].

W 1934 jako oficer stanu spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI jako oficer w dyspozycji dowódcy O.K. VI i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[14]. Był członkiem Towarzystwa Hodowli Konia Arabskiego w Polsce[15].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. W 1940 zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-33 oznaczony numerem 3004)[16]. Ofiary z tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-28].
  2. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-28].
  3. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-28].
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 678.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 601.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 660.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 588, 1380.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 47.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 342.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 143.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 314.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929, s. 98.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929, s. 263.
  14. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 971.
  15. Członkowie Towarzystwa Hodowli Konia Arabskiego w Polsce. lenczewski.com.pl. [dostęp 2015-03-24].
  16. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 101. [dostęp 2014-10-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]