Wiwald z San Gimignano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błogosławiony
Wiwald z San Gimignano
Vivaldo Stricchi
tercjarz
Ilustracja
Szczegóły ołtarza św. Wiwalda w kościele pod jego wezwaniem w Montaione (Raffaellino del Garbo, 1516).
Data i miejsce urodzenia

1250
San Gimignano (Toskania)

Data i miejsce śmierci

1 lub 2 maja 1320
k. Montaione (Toskania)

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

13 lutego 1908 (zatwierdzenie kultu)
przez Piusa X

Wspomnienie

1 lub 2 maja

Wiwald z San Gimignano OFS, również Ubald[1], właśc. wł. Vivaldo Stricchi (ur. 1250 w San Gimignano w Toskanii, zm. 1 lub 2 maja 1320 w pustelni k. Montaione) − włoski tercjarz franciszkański[2], eremita, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był uczniem i towarzyszem bł. Bartłomieja (Bertolda) z San Gimignano (właśc. Bartolo Buonpedoni), kapłana i duszpasterza chorych na trąd. Kiedy Bertold zachorował (1280) udał się z nim do leprozorium koło San Gimignano, gdzie pielęgnował i usługiwał mu przez 20 lat. Według XVI-wiecznego życiorysu Wiwald, po śmierci Bertolda (1300), udał się do boru Camporena (wł. Bosco di Camporena.) blisko Montaione w Toskanii, gdzie mieszkał w małej celi zrobionej w pniu kasztanowca. Cela ta była tak mała, że można było w niej tylko klęczeć. Wiwald zmarł mając 70 lat.

Kult[edytuj | edytuj kod]

Jego kult zatwierdził Pius X, również tercjarz franciszkański, 13 lutego 1908 roku. Dwa lata później papież zatwierdził kult Bertolda.

Wspomnienie liturgiczne bł. Wiwalda obchodzone jest w Kościele rzymskokatolickim 1 maja za Martyrologium Rzymskim[3]. U franciszkanów dzień pamięci przypada na 2 maja.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wiwald (Ubald), eremita z Toskanii na DEON.pl (SJ i Wydawnictwo WAM)
  2. Lázaro Iriarte OFMCap, Józef Salezy Kafel OFMCap, Andrzej Józef Zębik OFMCap, Krystyna Kuklińska OSC: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 568. ISBN 83-910410-0-X.
  3. Beato Vivaldo Eremita - Enciclopedia dei Santi "Santi Beati" (autor: Antonio Borrelli ) (wł.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]