Wolfgang Wagner
 Wolfgang Wagner, 2004 | |
| Imię i nazwisko |
Wolfgang Manfred Martin Wagner |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Wolfgang Manfred Martin Wagner[1][2] (ur. 30 sierpnia 1919 w Bayreuth[1][2][3], zm. 21 marca 2010 tamże[1]) – niemiecki reżyser operowy, wnuk Richarda Wagnera.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Siegfrieda, brat Wielanda[2]. Kształcił się prywatnie w Bayreuth[1][2], następnie studiował scenografię i reżyserię u Emila Preetoriusa w Berlinie[1]. W latach 1940–1944 odbył praktykę w berlińskiej Staatsoper[1][3]. Od 1951 do 1966 roku wraz z bratem Wielandem, a po jego śmierci w 1966 roku samodzielnie, kierował festiwalami w Bayreuth[1][2][3]. Od 1953 roku zajmował się także reżyserią, wyreżyserował ponad 400 przedstawień[3], m.in. Lohengrina (1953 i 1967), Holendra tułacza (1955), Tristana i Izoldę (1957), Pierścień Nibelunga (1960 i 1970), Śpiewaków norymberskich (1973 i 1981), Tannhäusera (1985) i Parsifala (1989)[1]. Gościnnie reżyserował opery Richarda Wagnera w Rzymie, Wenecji i Palermo[1]. W 2003 roku z okazji premiery Złota Renu w Hali Stulecia gościł we Wrocławiu[1]. W 2008 roku przekazał kierowanie festiwalami w Bayreuth swoim córkom, Katharinie Wagner i Evie Wagner-Pasquier[1]. Opublikował swoją autobiografię (1994)[2].
Podobnie jak brat odszedł od tradycyjnych inscenizacji oper Richarda Wagnera, wprowadzając na scenę elementy surrealistyczne i symbolikę seksualną[2]. Współpracował z takimi reżyserami jak Patrice Chéreau, Harry Kupfer czy Lars von Trier oraz dyrygentami takimi jak James Levine i Daniel Barenboim[1].
Od 1986 roku był członkiem Bayerische Akademie der Schönen Künste[3]. Odznaczony został Orderem Maksymiliana (1984)[3] oraz Wielkim Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec z Gwiazdą i Wstęgą (2009)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 11–12. ISBN 978-83-224-0935-0.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3828. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ a b c d e f The International Who’s Who 2000. Wyd. 63. London: Europa Publications, 1999, s. 1625. ISBN 1-85743-050-6.
- ↑ Wolfgang Wagner: Der Gralshüter auf dem Grünen Hügel. stern.de, 2010-03-22. [dostęp 2021-07-23]. (niem.).