Zalesie (powiat limanowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zalesie
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

limanowski

Gmina

Kamienica

Wysokość

585–1029 m n.p.m.

Liczba ludności (2011)

1015

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

34-608[2]

Tablice rejestracyjne

KLI

SIMC

0433762

Położenie na mapie gminy Kamienica
Mapa konturowa gminy Kamienica, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Zalesie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zalesie”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zalesie”
Położenie na mapie powiatu limanowskiego
Mapa konturowa powiatu limanowskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zalesie”
Ziemia49°37′40″N 20°21′02″E/49,627778 20,350556[1]
Strona internetowa

Zalesiewieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Kamienica[3][4].

W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa nowosądeckiego.

Wieś zamieszkana przez Białych Górali.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość położona jest w wysokich partiach południowo-wschodniej części Beskidu Wyspowego, pod Przełęczą Słopnicką i Przełęczą Ostra, w ciasnej kotlinie potoku Zbludza, oraz na stromych zboczach gór: Modyń i Jasionik. Część zamieszkana wsi znajduje się ok. 600–830 m n.p.m.[5] Przez Zalesie przebiega droga powiatowa KamienicaLimanowa oraz zmodernizowana w 2008 roku droga powiatowa Słopnice – Zalesie przez Przełęcz Słopnicką.

Centrum wsi leży ok. 670 m n.p.m. w dolinie potoku Zbludza u podnóży masywnej Modyni (1029 m), natomiast pozostałe osiedla rozrzucone są na stokach otaczających miejscowość gór[6].

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Zalesie[3][4]
przysiółki Wierchy, Wyrębiska
części wsi Augustyny, Baziaki, Brzegi, Czechy, Franki, Klimki, Kominy, Migacze, Mikołajczyki, Pod Modynią, Równia, Snozy, Sopaty, Staronie, Ślagi, Świercze, Wąchały, Wierzyka

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1653 roku. Stanowiła ona wówczas własność klasztoru klarysek ze Starego Sącza. W 1782 roku, podobnie jak inne miejscowości należące do zakonu, Zalesie przeszło na własność Cesarstwa Austriackiego.

W 1894 powstała Szkoła Ludowa. W dniach 15–17 lipca 1934 w miejscowości zanotowano najwyższe opady w ciągu 3 dób pomiarowych – 353,8 mm. W czasie II wojny światowej na terenie Zalesia i okolicznych miejscowości działały oddziały Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej. W lecie 1944 roku hitlerowcy aresztowali 15 mieszkańców wsi, których po kilku dniach zamordowali na terenie Piwnicznej. W 1955 roku utworzono Ochotniczą Straż Pożarną, a w 1981 parafię pw. św. Maksymiliana.

W Zalesiu żył i tworzył Piotr Kwit (1929-2002), malarz i rzeźbiarz ludowy[7].

Interesujące obiekty na terenie wsi[edytuj | edytuj kod]

  • Współczesny kościół parafialny pw. św. Maksymiliana Kolbe;
  • Szkoła Podstawowa im. Henryka Sienkiewicza;
  • pomnik mieszkańców pomordowanych w czasie II wojny światowej;
  • remiza Ochotniczej Straży Pożarnej;
  • boisko piłkarskie miejscowego klubu sportowego – Zalesianki Zalesie, znajdujące się na oddalonym od centrum wsi i wysoko położonym osiedlu Wierchy; jest to najwyżej położony n.p.m. stadion piłkarski w Polsce.
  • Kapliczka Matki Bożej Częstochowskiej na wzgórzu Tokanik – zbudowana w I połowie XIX wieku i rozbudowana po powstaniu styczniowym. W jej wnętrzu znajduje się drewniany ołtarzyk z płaskorzeźbą Matki Bożej z Dzieciątkiem, wykonaną prawdopodobnie przez miejscowego artystę ludowego. Przed wybudowaniem kościoła parafialnego stała tu również uznawana za cudowną, figura Pan Jezus u Słupa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 157576
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1583 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  4. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. Geoportal.gov.pl [online], geoportal.gov.pl [dostęp 2020-02-27] (pol.).
  6. Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna. Kraków: Wyd. Compass, 2006. ISBN 83-89165-86-4.
  7. l, Kim był Piotr Kwit? [online], limanowa.in [dostęp 2023-09-21] (pol.).