Zenon Thienel

Zenon Thienel
	podporucznik saperów
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1904 ; Tarnopol; Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków, USRR, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	1 Batalion Mostów Kolejowych
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (kampania wrześniowa)
	Odznaczenia

Zenon Thienel (ur. 25 maja 1904 w Tarnopolu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – inżynier budowy dróg i mostów, podporucznik rezerwy saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Jadwigi z Mężyńskich (ur. 1881). Uczęszczał do gimnazjum w rodzinnym Tarnopolu^[1]. Absolwent Politechniki Lwowskiej z 1928. Uzyskał tytuł inżyniera o specjalności budowy dróg i mostów.

W Wojsku Polskim ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Saperów w 1932. Został przydzielony do 1 Batalionu Mostów Kolejowych. W 1935 został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 15. lokatą w korpusie oficerów rezerwy inżynierii i saperów^[2].

Był redaktorem naczelnym i odpowiedzialnym miesięcznika „Życie Technickie” (organ Kół Naukowych Polskiej Młodzieży Akademickiej Wyższych Uczelni Technicznych w Polsce i Wolnym Mieście Gdańsku)^[3]. W Katedrze Budowy Kolei Żelaznych na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej był asystentem starszym w roku akademickim 1934/1935^[4], następnie adiunktem w roku akademickim 1935/1936^[5]^[6]. Był autorem przebudowy stacji kolejowej Zakopane, przeprowadzonej w latach 1937–1939 z uwagi na odbywające się w Zakopanem Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1939^[7].

W czasie kampanii wrześniowej po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku^[8]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w masowej mogile w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Jego matka w 1940 została deportowana (wraz z córką Janiną i synem Stanisławem) przez władze sowieckie na teren obecnego Kazachstanu, gdzie zmarła w 1943^[9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Srebrny Krzyż Zasługi (20 lipca 1939)^[10]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia porucznika^[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ VIII. Wykaz uczniów i uczennic w roku sprawozdawczym. Kl. VII. W: Sprawozdanie Dyrekcji Państwowej Wyższej Szkoły Realnej w Tarnopolu za lata szkolne 1914/15 - 1920/21. Tarnopol: Fundusz Naukowy, 1921, s. 21.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 86.
↑ Stopka redakcyjna. „Życie Technickie”, s. 1, Nr 7 – kwiecień 1933. Komisja Wydawnicza Kół Naukowych i Towarzystwa Bratniej Pomocy.
↑ Skład osobowy Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. W: Program Politechniki Lwowskiej na rok akademicki 1934/1935. Lwów: Politechnika Lwowska, 1934, s. 19.
↑ I. Program Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. W: Program Politechniki Lwowskiej na rok akademicki 1935/1936. Lwów: Politechnika Lwowska, 1935, s. 19.
↑ Przedstawiciele nauki miasta Lwowa. „Nasze Drogi”, s. 9, Nr 5 (51) / 2009. Federacja Organizacji Polskich na Ukrainie.
↑ Dworzec kolejowy, ul. Chramcówki nr 35 (1899, proj. Henryk Starck; 1937–1939, proj. Zenon Thienel). zamoyski.pl, 24 września 2013. [dostęp 2015-01-17].
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 353. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Jadwiga Thienel (Mężyńska). ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2015-01-17].
↑ M.P. z 1939 r. nr 166, poz. 409 „za zasługi przy przebudowie stacji Zakopane”.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 560. [dostęp 2015-01-14].
Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”, s. 55, R. 9 Z. 2 (18) / 2000.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[1] VIII. Wykaz uczniów i uczennic w roku sprawozdawczym. Kl. VII. W: Sprawozdanie Dyrekcji Państwowej Wyższej Szkoły Realnej w Tarnopolu za lata szkolne 1914/15 - 1920/21. Tarnopol: Fundusz Naukowy, 1921, s. 21.

[CITEREFRybkaStepan200686-2] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 86.

[3] Stopka redakcyjna. „Życie Technickie”, s. 1, Nr 7 – kwiecień 1933. Komisja Wydawnicza Kół Naukowych i Towarzystwa Bratniej Pomocy.

[4] Skład osobowy Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. W: Program Politechniki Lwowskiej na rok akademicki 1934/1935. Lwów: Politechnika Lwowska, 1934, s. 19.

[5] I. Program Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. W: Program Politechniki Lwowskiej na rok akademicki 1935/1936. Lwów: Politechnika Lwowska, 1935, s. 19.

[6] Przedstawiciele nauki miasta Lwowa. „Nasze Drogi”, s. 9, Nr 5 (51) / 2009. Federacja Organizacji Polskich na Ukrainie.

[7] Dworzec kolejowy, ul. Chramcówki nr 35 (1899, proj. Henryk Starck; 1937–1939, proj. Zenon Thienel). zamoyski.pl, 24 września 2013. [dostęp 2015-01-17].

[8] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 353. ISBN 83-7001-294-9.

[9] Jadwiga Thienel (Mężyńska). ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2015-01-17].

[10] M.P. z 1939 r. nr 166, poz. 409 „za zasługi przy przebudowie stacji Zakopane”.

[11] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[12] LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]