54°17′23″N 18°26′39″E/54,289722 18,444167Łapino
| Artykuł | 54°17′23″N 18°26′39″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 54°17'22.9"N, 18°26'39.1"E, 54°17'21.95"N, 18°26'41.10"E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 0 m |
| ||||
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  pomorskie
| |||
| Powiat | gdański | |||
| Gmina | Kolbudy | |||
| Liczba ludności (2011) | 635[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 58 | |||
| Tablice rejestracyjne | GDA | |||
| SIMC | 0164049 | |||
Położenie na mapie gminy Kolbudy   Łapino | ||||
Położenie na mapie Polski  Łapino | ||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  Łapino | ||||
Położenie na mapie powiatu gdańskiego  Łapino | ||||
| 54°17′23″N 18°26′39″E/54,289722 18,444167
| ||||
| Strona internetowa | ||||
Łapino (kaszb. Łôpino lub Gduńsczé Łôpino) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Kolbudy na turystycznym szlaku Wzgórz Szymbarskich i nad Radunią. Łapino leży na trasie nieczynnej linii kolejowej Pruszcz Gdański-Żukowo. W latach 1945–1998 miejscowość należała do województwa gdańskiego.
Dawniej miejscowość była administracyjnie podzielona na dwie części Łapino Dolne i Łapino Górne.
W miejscowości znajduje się udostępniona okazjonalnie do zwiedzania papiernia z 1877 roku, czynna do 2011 roku, z zachowanymi holendrami z 1915 r. oraz maszynami papierniczymi. W skład kompleksu wchodzi także zachowana częściowo kuźnia oraz stara kotłownia z 1925 roku z zabytkowym piecem, w którym w latach 80. i 90. palono zarekwirowane narkotyki oraz akta i dokumenty służb bezpieczeństwa. W budynkach dawnej fabryki zgromadzono zbiory techniki rolniczej i motoryzacyjnej[2]. Obecnie planowane jest przekształcenie obiektu w muzeum[3].
W 2000 roku „Towarzystwo Inwestycyjne” rozpoczęło w Łapinie budowę osiedla domów jednorodzinnych Hajduczek – Willowe wzgórza. Obecnie[kiedy?] trwa budowa kolejnych budynków.
Znajduje się tu wybudowana w latach 1925–1927 jedna z elektrowni wodnych tworzących kaskadę Raduni.
Elektrownia wodna[4][edytuj | edytuj kod]
Elektrownię Wodną Łapino wybudowano w 1927 roku jako piątą elektrownię wodną na Raduni. Właścicielem nowej elektrowni był Senat Wolnego Miasta Gdańska, choć pierwotnym inwestorem przedsięwzięcia był Ferdynand Schichau. Po przegranym procesie o Radunię zmuszony był oddać inwestycję Senatowi WM Gdańska. Jest elektrownią derywacyjną zbiornikową ze zbiornikiem o wyrównaniu półdobowym. Zbiornik wypełnia naturalną dolinę Raduni. W wyniku budowy zapory i spiętrzenia rzeki pod wodą znalazła się stara papiernia, tartak, las, droga oraz kilka zabudowań gospodarczych. Woda spiętrzona w zbiorniku za pomocą rurociągu żelbetowego biegnącego przez korpus zapory jest kierowana do turbin. W budynku elektrowni rurociąg żelbetonowy przechodzi w stalowy, który rozprowadza wodę do dwóch turbin. Turbiny te wyprodukowały zakłady Schichau Elbing (Elbląg) w 1925 roku. W elektrowni Łapino prawdopodobnie po raz pierwszy na ziemiach polskich zastosowano rurociągi stalowe spawane elektryczne, zaledwie w kilka lat po wynalezieniu tej metody. W elektrowni zainstalowana jest trzecia turbina, czynna do dziś – o mocy 7 kW. Turbina potrzeb własnych elektrowni.
Niezwykle oryginalnym i unikatowym urządzeniem inżynierskim jest jaz burzowy, znajdujący się po lewej stronie elektrowni. Jaz ma zamknięcie segmentowe samoczynne z przeciwwagą. Podobne zamknięcia jazów stosowano w elektrowniach szwajcarskich i hiszpańskich na początku lat dwudziestych. Jaz wyposażony jest dodatkowo w klapę lodową. Poniżej jazu znajduje się czterostopniowa kaskada odprowadzająca wodę do kanału odpływowego elektrowni.
Dane techniczne[4][5][edytuj | edytuj kod]
 |
Ta sekcja od 2020-03 wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. |
- średni przepływ: 5,18 m³/s
- moc instalowana: 2900 kW
- przełyk instalowany: 22,07 m³/s
- rzędna piętrzenia: 99,80 m n.p.m.
- spad: 13,8 m
- średnia roczna produkcja: 4,19x106 kWh
- ilość turbozespołów: 2
Inne miejscowości o nazwie Łapino: Łapino Kartuskie
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paweł Doczyk „Miejscowość rekreacyjna”, Dziennik Bałtycki - Echo Pruszcza 16 grudnia 2011.
- ↑ Majówka 2013 w Łapinie. 1 maja – zobacz Starą Papiernię! [dostęp 2013-04-22].
- ↑ Andrzej Lis-Radomski: Łapino: W dawnej papierni chcą stworzyć muzeum. Polska Dziennik Bałtycki, 2016-11-11. [dostęp 2016-11-11].
- ↑ a b Elektrownia Wodna Łapino, Energa [dostęp 2020-03-22] (pol.).
- ↑ Dane techniczne, Energa Hydro Sp. z.o.o [dostęp 2011-02-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-01] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Łapino w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa 1884.
- Łapino, Historia Kolbud i okolic [zarchiwizowane z adresu 2007-03-02] (pol.).
- Elektrownia wodna Łapino, Związek Powiatów Polskich [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
| |||||||||||
