Łowiec szarogłowy
| Halcyon leucocephala[1] | |||
| (Statius Müller, 1776) | |||
,_crop.jpg) Łowiec szarogłowy, Rezerwat Samburu, Kenia | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
łowiec szarogłowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki[2][3] | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Łowiec szarogłowy[5] (Halcyon leucocephala) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny zimorodkowatych (Alcedinidae), występujący na Wyspach Zielonego Przylądka, w Afryce Subsaharyjskiej (po północną RPA na południu) oraz w południowej części Półwyspu Arabskiego[2][3]. Nie jest zagrożony.
Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Zwykle wyróżnia się pięć podgatunków H. leucocephala[2][3]:
- H. l. acteon (Lesson, 1830) – Wyspy Zielonego Przylądka
- H. l. leucocephala (Statius Müller, 1776) – Senegal i Gambia do północno-zachodniej Somalii, północnej Tanzanii i północnej Demokratycznej Republika Konga
- H. l. semicaerulea (J. F. Gmelin, 1788) – południowy Półwysep Arabski; zimuje prawdopodobnie w Somalii
- H. l. hyacinthina Reichenow, 1900 – południowo-wschodnia Somalia do Tanzanii
- H. l. pallidiventris Cabanis, 1881 – południowa Demokratyczna Republika Konga do północno-zachodniej Tanzanii i na południe po północną RPA; populacje z południa zasięgu na zimę migrują na północ do Demokratycznej Republika Konga, Tanzanii, Ugandy i Kenii
Proponowany podgatunek centralis (południowe wybrzeże Jeziora Wiktorii) został zsynonimizowany z podgatunkiem nominatywnym, a ogilviei (Malawi) z podgatunkiem pallidiventris[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Wygląd
Szare upierzenie głowy, przechodzące w bielsze na gardle i policzkach. Dziób czerwony. Brzuch pomarańczowy. Tył czarny. Lotki lazurowe[6].
- Wymiary średnie
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
Zarośla suchych sawann. Brzegi lasów w szczególności w pobliżu rzek[6].
- Rozród
Składa 3–4 jaja[6] w tunelu (o długości do 1 m) wykopanym w brzegu rzeki, wąwozu lub termitiery.
- Pożywienie
Głównie owady, zwłaszcza prostoskrzydłe (Orthoptera) – w tym szarańcza, świerszcze czy turkuciowate[2].
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje łowca szarogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity do dość pospolitego. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny ze względu na brak widocznych zagrożeń[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Halcyon leucocephala, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Woodall, P.F.: Grey-headed Kingfisher (Halcyon leucocephala). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-30)].
- ↑ a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Rollers, ground rollers, kingfishers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-07-13]. (ang.).
- ↑ a b Halcyon leucocephala, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Alcedinidae Rafinesque, 1815 - zimorodkowate - Kingfishers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-13].
- ↑ a b c Peter C. Alden, Richard D. Estes, Duane Schlitter, Bunny McBride: National Audobon Society Field Guide to African Wildlife. Wyd. 12. New York: Alfred A. Knopf, 2014, s. 775. ISBN 978-0-679-43234-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).