Świadkowie Jehowy w Gujanie Francuskiej

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świadkowie Jehowy w Gujanie Francuskiej
Państwo

 Francja

Departament zamorski

 Gujana Francuska

Liczebność
(2023)

2937

% ludności kraju
(2023)

ok. 1%

Liczba zborów
(2023)

46

Rozpoczęcie działalności

1945

Mapa konturowa Gujany Francuskiej, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Matoury”
Położenie Sali Zgromadzeń Świadków Jehowy w Gujanie Francuskiej

Świadkowie Jehowy w Gujanie Francuskiej – społeczność wyznaniowa w Gujanie Francuskiej, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 2937 głosicieli, należących do 46 zborów[1]. W 2023 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zgromadziło się 10 469 osób[2][a]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje francuskie Biuro Oddziału[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1945 roku Olga Laaland, Świadek Jehowy z Gwadelupy, rozpoczął działalność kaznodziejską w Gujanie Francuskiej. We wsi Mana przez pół roku organizował zebrania religijne dla dziesięciu zainteresowanych osób[4].

W roku 1956 Wim van Seijl z Biura Oddziału w Surinamie przybył krzewić religię w stolicy, gdzie rozpoczęto publiczne wyświetlanie filmu Społeczeństwo Nowego Świata w działaniu. Dwa lata później w stolicy powstała grupa wyznawców, przybyli również zagraniczni pionierzy i misjonarze[5].

W 1960 roku zorganizowano pierwszy kongres, pod hasłem „Lud zabiegający o pokój”. W roku 1969 zanotowano liczbę 100 głosicieli. W roku 1970 zbór w Kajennie liczył 129 głosicieli, a w Saint-Laurent i Kourou działały grupy. Sześć lat później liczba głosicieli przekroczyła 200 osób[6]. W 1977 roku do kraju przybyli pionierzy z Francji[7]. W roku 1987 w kraju działało ponad 500 głosicieli. W 1990 roku otwarto Biuro Oddziału w Montjoly. W 1992 roku biuro przeniesiono do Matoury koło Kajenny. W latach 90. XX w. lokalne stacje telewizyjne emitowały filmy tego wyznania[8].

W 1993 roku w kraju działało 1000 głosicieli. W tym samym roku powstała Sala Zgromadzeń w Matoury i kilka Sal Królestwa w różnych miejscowościach. W 1997 roku zakończono rozbudowę Biura Oddziału[9]. W 1999 roku przekroczono liczbę półtora tysiąca głosicieli, a w 2010 roku dwóch tysięcy. W 2012 roku nadzór nad miejscowymi wyznawcami przejęło francuskie Biuro Oddziału[3].

W lipcu 2017 roku w kilku językach zorganizowano specjalną działalność kaznodziejską wśród Indian zamieszkujących dorzecze Maroni[10]. W 2021 roku osiągnięto liczbę 3015 głosicieli[11].

13 sierpnia 2023 roku ogłoszono wydanie czterech Ewangelii w języku aukan. W Sali Królestwa w Kajennie 691 osób oglądało transmisję specjalnego programu z Sali Zgromadzeń w Paramaribo w Surinamu. W Gujanie Francuskiej działa 8 zborów tego języka[12].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Gujana Francuska – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  2. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 2023 [online], jw.org.
  3. ↑ a b Rocznik Świadków Jehowy 2013, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 13.
  4. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2001 ↓, s. 227.
  5. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2001 ↓, s. 229, 230.
  6. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2001 ↓, s. 235, 236.
  7. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2001 ↓, s. 239.
  8. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2001 ↓, s. 243.
  9. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2001 ↓, s. 248–252.
  10. ↑ Watchtower, Wyprawa w górę rzeki Maroni [online], jw.org, 23 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-23].
  11. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 2021 [online], jw.org.
  12. ↑ Watchtower, Wydanie czterech Ewangelii w języku aukan [online], jw.org, 23 sierpnia 2023 [dostęp 2023-09-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Świadkowie Jehowy w Ameryce Południowej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_w_Gujanie_Francuskiej&oldid=73507898”