Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych we Wrocławiu

Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych
Schlesisches Museum
für bildende Künste
	; Śląskie Muzeum w 1910 r.
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
Adres	Plac Muzealny
Data założenia	1880
Zakres zbiorów	Sztuka śląska XII–XIX w.; Sztuka europejska XV–XX w.
	Położenie na mapie Wrocławia Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych
	Położenie na mapie Polski Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych
	51°06′15″N 17°01′31″E/51,104167 17,025278
	Multimedia w Wikimedia Commons

Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych we Wrocławiu (niem.: Schlesisches Museum für bildende Künste in Breslau) – muzeum sztuki, które znajdowało się na placu Muzealnym we Wrocławiu. Muzeum funkcjonowało w latach 1880-1945. Uszkodzony w efekcie bombardowania Festung Breslau gmach przez kolejne lata stopniowo niszczał, po czym został rozebrany w 1964.

Historia

Zaczątkiem muzeum były zbiory malarstwa wrocławskiego „Królewskiego Muzeum Sztuki i Starożytności” (niem.: Königlichen Museums für Kunst und Altertümer), które od 1815 znajdowało się w byłym klasztorze augustianów na Wyspie Piasek (później jeden z gmachów Biblioteki Uniwersyteckiej)^[1].

W połowie XIX wieku powstały plany budowy nowej siedziby muzeum, według projektu berlińskiego architekta Ottona Ratheya. W 1869 powołano komitet budowy muzeum. Dekoracje sgraffitowe wykonał Otto Lessing, a malarskie Hermann Prell. W 1880 odbyło się uroczyste otwarcie nowego muzeum w obecności cesarza Wilhelma I. Budynek miał przypominać grecką świątynię antyczną; przed wejściem głównym znajdował się portyk z dziesięcioma kolumnami jońskimi. Wewnątrz mieściło się 14 sal wystawowych. 26 października 1901 przed wejściem głównym odsłonięto konny pomnik cesarza Fryderyka III. Zbiory obejmowały początkowo głównie dzieła sztuki sakralnej i malarstwa niemieckiego (między innymi Andreasa Achenbacha, Lucasa Cranacha Starszego i A. von Menzela) oraz malarstwa zachodnioeuropejskiego (np. Sandro Botticelli) a także kopie rzeźb antycznych. Od 1911 również dzieła Picassa i Van Gogha^[1].

Tuż przed końcem II wojny światowej eksponaty ukryto w obawie przed zniszczeniami w 80 różnych miejscach na Śląsku. Zbiory biblioteczne znalazły się w Instytucie Herdera w Marburgu. Podczas oblężenia Festung Breslau budynek muzeum został zbombardowany i spłonął. Siedzibę muzeum po wojnie przeniesiono do dawnego gmachu Rejencji Śląskiej^[1]. Ruiny rozebrano całkowicie w 1964. W 1969 na jego miejscu zbudowano Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 13^[2] Ulice, przy którym stało muzeum, noszą nazwy „ul. Muzealnej” i „placu Muzealnego”.

Większość zbiorów muzeum uległa zniszczeniu na skutek działań wojennych i grabieży; niewielka część zachowała się w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Najcenniejsze eksponaty z kolekcji wrocławskiej przeniesiono w 1946 r. do Muzeum Narodowego w Warszawie między innymi: obraz Sandro Botticelli Madonna z Dzieciątkiem, Janem Chrzcicielem i aniołem, obraz Lucasa Cranacha Starszego Adam i Ewa, Święty Łukasz malujący wizerunek Marii, Pietà z Lubiąża, Poliptyk Zwiastowania z Jednorożcem, Portret Lorenzo Giustinianiego Gentile Belliniego czy Piękna Madonna z Wrocławia.

Z tym tematem związana jest kategoria: Obrazy z kolekcji dawnego Śląskiego Muzeum Sztuk Pięknych.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Hans-Peter Schmidt: Schlesien und Preussen. Schweitzerhaus Verlag, 2010-05-21, s. 149-150. ISBN 978-3939475965.
↑ Wrocławska Edukacja. Biuletyn Informacji Publicznej. [dostęp 2017-01-26].

Linki zewnętrzne

http://dolny-slask.org.pl/508867,Wroclaw,Slaskie_Muzeum_Sztuk_Pieknych_dawne.html zdjęcia i rysunki: Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych.

[autonazwa1-1] Hans-Peter Schmidt: Schlesien und Preussen. Schweitzerhaus Verlag, 2010-05-21, s. 149-150. ISBN 978-3939475965.

[2] Wrocławska Edukacja. Biuletyn Informacji Publicznej. [dostęp 2017-01-26].

[1]

[2]