9M120 Ataka
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Biuro Konstrukcyjne Przemysłu Maszynowego |
| Rodzaj | |
| Lata produkcji |
1980 – nadal |
| Długość |
2100 mm[1] |
| Średnica |
130 mm[1] |
| Rozpiętość |
300 mm[1] |
| Masa |
49,5 kg |
| Napęd |
rakietowy |
| Prędkość |
360 m/s |
| Zasięg |
400 m – 6 km |
| Naprowadzanie |
radiokomendowe |
| Masa głowicy |
7,4 kg |
| Typ głowicy |
HEAT tandemowa |
| Użytkownicy | |
 Rosja,  Iran,  Białoruś,  Brazylia,  Serbia,  Egipt,  Algieria,  Indonezja,  Indie,  Kazachstan,  Słowenia,  Wenezuela
| |
9M120 Ataka (ros. 9М120 Атака, w kodzie NATO AT-9 Spiral-2) – radziecki przeciwpancerny kierowany pocisk rakietowy, znajdujący się na wyposażeniu Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pocisk został skonstruowany pod koniec lat 80. XX w. w Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Maszynowego (KBM) z Kołomny. Został opracowany na podstawie pocisku 9M114 Szturm, w którym wprowadzono zmodernizowany silnik i zastosowano nową głowicę. Pocisk jest dostosowany do wystrzeliwania ze standardowych wyrzutni stosowanych dla systemu 9K114. Zestaw jest oparty na radiowym układzie przekazywania sygnałów Raduga-M, ma budowę modułową ułatwiającą jego rozwój i modyfikację. Został przewidziany na uzbrojenie śmigłowców Mi-28, zmodernizowanych Mi-24, Ka-29, Mi-8 oraz do użycia z naziemnych wyrzutni. Wersja podstawowa pocisku ma zasięg 6 km oraz przebijalność pancerza wynoszącą 600 mm[2].
Wersja rozwojowa, oznaczona jako 9M120M, została wyposażona w głowicę kumulacyjną o przebijalności 950 mm i zasięgu 7 km. Wzrosła minimalna odległość rażenia celów (do 800 m), a także masa i długość pocisku o 30%. Przeprowadzone testy z użyciem śmigłowca Mi-28 wykazały, że nowa wersja pocisku przewyższa pocisk 9M114M Szturm-M od 1,7 do 2,2 raza[3]. Pocisk przeznaczony jest do niszczenia czołgów i pojazdów opancerzonych, schronów żelbetowych i umocnień polowych, systemów przeciwlotniczych krótkiego zasięgu, siły żywej w schronach i na terenie otwartym oraz do zwalczania nisko i wolno latających celów powietrznych[4]. Zmodernizowany system dostosowany do wykorzystania z pokładu śmigłowców otrzymał oznaczenia Ataka-W[5].
Oprócz śmigłowców, pociski 9M120 Ataka zostały wprowadzone na uzbrojenie radzieckiego samobieżnego rakietowego niszczyciela czołgów 9P149 Szturm-SM zbudowanego na podwoziu transportera MT-LB. Pojazd dysponuje zapasem 12 pocisków Ataka[6]. Dwie wyrzutnie pocisków Ataka stanowią również wyposażenie modernizowanych bojowych wozów piechoty BMP-2 (jednostka ognia wynosi sześć pocisków).
W Rosji kontynuowano prace nad wykorzystaniem pocisków 9M120 jako wyposażenia ciężkiego bojowego wozu piechoty, zostały zastosowane jako uzbrojenie pojazdu Kindżał[7]. Cztery pociski Ataka przenosi rosyjski bezzałogowy pojazd bojowy typu UCGV Uran-9, mogą też być montowane na kutrach patrolowych projektu 14310 Miraż (ros. 14310 «Мираж»)[8] i projektu 10410 Swietlak (ros. 10410 «Светляк»)[9]. Z wykorzystaniem pocisków 9M120 stworzono system uzbrojenia kierowanego Ataka-T, który zastosowano w pojeździe BMPT Terminator[10].
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Pocisk rakietowy jest zbudowany w układzie aerodynamicznym kaczki i jest naprowadzany półautomatycznie komendami radiowymi[1]. Do naprowadzania służy system Raduga-3 (ros. Радуга-3). Po osiągnięciu odpowiedniej odległości do celu, zmierzonej dalmierzem laserowym, można odpalić pocisk. Zadaniem operatora jest utrzymać znak celowniczy na celu na monitorze i ewentualnie dokonywać korekt manipulatorami, przy tym śmigłowiec może w ograniczonym zakresie prowadzić manewry do chwili trafienia[1]. Do zawieszania pocisków na śmigłowcach stosuje się belki podwieszeń APU8 lub DB-3U[9].
Wersje[edytuj | edytuj kod]
Pociski zostały opracowane w wersjach[1]:
- 9M120 – przeciwpancerny pocisk kierowany z głowicą tandemową HEAT (przebijalność do 600 mm pancerza),
- 9M120M – przeciwpancerny pocisk kierowany ze zmodyfikowaną głowicą tandemową HEAT (przebijalność do 950 mm pancerza),
- 9M120F – pocisk z głowicą odłamkowo-burzącą przeznaczony do zwalczania nieopancerzonych celów oraz umocnień,
- 9M220O – pocisk z głowicą odłamkową do zwalczania celów powietrznych,
- 9M120-1 z głowicą tandemowo-kumulacyjną oraz 9M120-1F i 9M120-1F-1 z głowicą termobaryczną – zmodernizowane pociski wprowadzone w 2014 r. na wyposażenie m.in. samobieżnych systemów pocisków przeciwpancernych 9K132 Szturm-SM,
- 9M120D – przeciwpancerny pocisk kierowany z głowicą tandemową o zasięgu 10 000 m i o przebijalności do 1000 mm[11].
Użytkownicy zagraniczni[edytuj | edytuj kod]
Pocisk 9M120 Ataka jest oferowany klientom zagranicznym. W 1999 r. zamówienie na 500 sztuk złożył Iran, w 2009 r. zamówienie wpłynęło od Słowenii, w latach 2011–2013 dostarczono pociski Ataka do Kazachstanu. Zamówienie od Algierii wpłynęło w 2013 r., a od Egiptu w 2015 r. W 2019 r. podpisano rosyjsko-białoruskie i rosyjsko-serbskie porozumienie na dostawy pocisków Ataka. W kolejnych latach pociski dostarczono do Indii, Indonezji i Wenezueli. Zainteresowanie pociskiem wyraziła ponadto Korea Północna[12]. W 2020 r. podpisano porozumienie rosyjsko-brazylijskie na modernizację brazylijskich śmigłowców Mi-35 oraz dostawę nowych typów uzbrojenia, m.in. pocisków 9M120 Ataka[13].
Użycie bojowe[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze bojowe użycie pocisku 9M120 Ataka miało miejsce w kwietniu 2016 r. na terenie Syrii w pobliżu miasta Hims. Jednostki rosyjskie, biorące udział w wojnie domowej, użyły śmigłowców Ka-52 do ostrzelania piechoty nieprzyjaciela oraz do niszczenia umocnień polowych[14].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Pocisk 9M120 Ataka i kontener transportowy -
Pocisk Ataka jako uzbrojenie śmigłowca Ka-52 -
Pociski Ataka na uzbrojeniu śmigłowca Mi-28N -
Załadunek pocisków Ataka do pojazdu 9P149 Szturm-C -
Pociski 9M120 jako uzbrojenie ciężkiego bojowego wozu piechoty Kindżał -
System uzbrojenia kierowanego Ataka-T na pojeździe BMPT „Terminator” -
Pociski Ataka jako uzbrojenie bezzałogowego pojazdu Uran-9
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f 9М120 Атака-В. Ugołok Nieba [Уголок неба], 2004. [dostęp 2022-06-07]. (ros.).
- ↑ Szulc 1996 ↓, s. 11.
- ↑ Szulc 1996 ↓, s. 12.
- ↑ Противотанковый ракетный комплекс 9М120 «АТАКА-В». Невский Бастион. [dostęp 2022-06-07]. (ros.).
- ↑ Ataka. Anti-tank guided missile system. Military-Today. [dostęp 2022-06-09]. (ang.).
- ↑ Rosja: przeciwpancerny „Szturm-S” bardziej wielozadaniowy?. Defence24.pl. [dostęp 2022-06-07].
- ↑ Боевой модуль «Кинжал». Дальнейшее развитие «Байкала». Уголок неба. [dostęp 2022-06-07]. (ros.).
- ↑ «Атака» для Белоруссии: Минск получил от Москвы новое оружие. Газета.Ру. [dostęp 2022-06-07]. (ros.).
- ↑ a b Авиационный противотанковый ракетный комплекс 9М120 «Атака-В» (Россия). MilitaryLeak. [dostęp 2022-06-07]. (ros.).
- ↑ ПТУР „Атака-Т”. Вымпел-В. [dostęp 2022-06-07]. (ros.).
- ↑ Стижу ракете 9М120 „АТАКА”: Србија ће добити нове хеликоптере Ми-35М са пуним пакетом опреме. Russia Beyond. [dostęp 2022-06-07]. (serb.).
- ↑ Коммерческие успехи ракеты «Атака». Военное обозрение. [dostęp 2022-06-07]. (ros.).
- ↑ JSC Russian Helicopters to Repair Brazilian Army’s Mi-35M Attack Helicopter. Военное обозрение. [dostęp 2022-06-07]. (ang.).
- ↑ Ка-52 «Аллигатор» в Сирии: гром и молния армейской авиации. Защищать Россию. [dostęp 2022-06-07]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Szulc. Rosyjskie przeciwpancerne pociski kierowane. Cz. II. „Nowa Technika Wojskowa”. nr 9/96, wrzesień 1996. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o. ISSN 1230-1655. OCLC 749171931.