Aleksander Józef Załuski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Józef Załuski
Herb
Junosza
Rodzina

Załuscy herbu Junosza

Data urodzenia

1652

Data śmierci

1 stycznia 1727

Ojciec

Aleksander Załuski

Matka

Katarzyna z Olszowskich

Żona

Teresa Witowska
Teresą Potkańską

Dzieci

Wiktoria Załuska
Ludwika Ossolińska Aleksandra Lanckorońska
Andrzej Stanisław Załuski
Marcin Załuski
Jakub Załuski
Józef Andrzej Załuski

Aleksander Józef Załuski herbu Junosza (ur. 1652, zm. 1 stycznia 1727[1]) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1690 roku[2], wojewoda rawski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Józef Załuski pochodził z senatorskiej, ale niezbyt zamożnej rodziny. Jego ojcem był Aleksander Załuski, wojewoda rawski, a matką Katarzyna z Olszowskich, siostra prymasa Andrzeja Olszowskiego.

Aleksander Józef został po ojcu kasztelanem rawskim w 1676 r., a następnie, także po ojcu, przejął urząd wojewody rawskiego (1693).

Jego pierwszą żoną była Teresa Witowska córka Stanisława Witowskiego, kasztelanka sandomierska (zm. 1693). Z tego związku doczekał się syna Andrzeja[3], biskupa krakowskiego, dzięki temu małżeństwu wszedł w posiadanie klucza jedlińskiego, który był dość znacznym majątkiem. Swoją rezydencję utworzył w Jedlance; odnowił kościół w Jedlińsku.

Z drugą żoną, Teresą Potkańską, starościanką inowrocławską, pozostawili 3 synów: Marcin jezuita i biskup pomocniczy płocki, Jakub starosta sulejowski i Józef Andrzej biskup kijowski oraz 3 córki: Wiktorię, która wstąpiła do Wizytek w Warszawie, Ludwikę, zamężną za Janem Stanisławem Ossolińskim, kasztelanem gostyńskim oraz Aleksandrę[3].

Najmłodsze z dzieci, Józef Andrzej, urodził się w 1702 r., jednak w tym samym roku zmarła ich matka. Początkowo Aleksander Załuski osobiście wychowywał dzieci, z czasem jednak coraz bardziej pogarszał się jego stan zdrowia. Wychowaniem dzieci zajęli się jego bracia, najpierw Marcin, biskup pomocniczy płocki, a potem Andrzej Chryzostom, biskup warmiński, na którego dworze w Lidzbarku dzieci dorastały oraz Ludwik Bartłomiej, biskup płocki.

Po zerwanym sejmie konwokacyjnym 1696 r. przystąpił 28 września 1696 r. do konfederacji generalnej[4]. 5 lipca 1697 r. podpisał w Warszawie obwieszczenie do poparcia wolnej elekcji, które zwoływało szlachtę na zjazd w obronie naruszonych praw Rzeczypospolitej[5]. Jako senator brał udział w sejmach: 1696 i 1697 (I)[6]. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 r.[7]

Sam Aleksander Józef popadł w dewocję, w 1720 r. zrzekł się województwa rawskiego i prowadził życie pustelnicze do śmierci w 1727 r.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Niektóre opracowania podają datę 1726.
  2. Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 130.
  3. a b Wielka Genealogia Minakowskiego – M.J. Minakowski [online], wielcy.pl [dostęp 2024-02-09].
  4. Konfederacya Generalna Ordinvm Regni & Magni Dvcatus Lithvaniæ Po niedoszłey Konwokacyey głowney Warszawskiey umowiona Roku Pańskiego 1696. dnia 29 Miesiąca Sierpnia, [1696], [b.n.s.]
  5. Obwieszczenie do poparcia wolney elekcyey roku Pańskiego tysiącznego sześćsetnego dziewięćdziesiątego siodmego. [Inc.:] Actum in castro Ravensi sub interregno feria quinta post festum sanctae Margarethae [...] proxima anno Domini millesimo sexcentesimo nonagesimo septimo. [b.n.s.]
  6. Leszek Andrzej Wierzbicki, Senatorowie koronni na sejmach Rzeczypospolitej, Warszawa 2017, s. 175.
  7. Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.