American Folk Blues Festival

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
American Folk Blues Festival
ilustracja
Lata aktywności

1962–1972

Państwo

 Niemcy

Miejscowość

Niemcy

Tematyka

blues

American Folk Blues Festival – seria koncertów gromadząca amerykańskich wykonawców bluesa, stworzona w celu przedstawienia europejskiej publiczności wszelkich rodzajów muzyki bluesowej. Tury koncertowe odbywały się w latach 1962–1972

Organizowanie festiwalu[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze koncerty bluesmanów w Europie (np. Big Bill Broonzy, Josh White, Sonny Terry & Brownie McGhee i Muddy Waters) jeszcze w latach 50. XX w. spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem. Broonzy, który odbył tournée po Wielkiej Brytanii już w 1951 r., namawiał Muddy’ego Watersa na podróż do WB. Jednak w latach 50. zainteresowanie bluesem w USA było na tyle duże, że Waters w ogóle nie rozpatrywał zaoceanicznej podróży. Jednak już pod koniec lat 50. sytuacja poważnie się zmieniła, blues stracił swoją publiczność na korzyść rhythm and bluesa i zmusiło to Watersa do wyjazdu za ocean w 1958 r. Dodatkowym bodźcem było to, że w Europie blues był bardzo popularny. Zelektryfikowane koncerty zespołu Watersa, prezentujące najgłośniejszą muzykę, taką, jaka nie była do tej pory wykonywana w Europie, chociaż przeraziły krytyków spodziewających się akustycznego bluesa wiejskiego, wpłynęły na powstanie brytyjskiego rocka[1].

Na początku lat 60. dwaj młodzi producenci niemieccy – Horst Lippmann i Fritz Rau postanowili poznać Europę z całym spektrum współczesnego bluesa, od bluesa z Missisipi, poprzez inne rodzaje bluesa wiejskiego, zydeco do bluesa miejskiego, zwłaszcza chicagowskiego. Zostali do tego zachęceni entuzjastycznym sprawozdaniem jednego z ich przyjaciół, który udał się do USA i był świadkiem w Chicago jam session Williego Dixona i Sunnylanda Slima[2].

Jak wspomina Lippman, ponieważ nie mógł on wtedy udać się do USA, wszystko było załatwiane telefonicznie. Wielką pomocą wykazał się Willie Dixon.

Kiedy rozpoczęły się pierwsze koncerty, zupełnym zaskoczeniem był prawie całkowity brak dotychczasowej jazzowej publiczności. Została ona wyparta przez nową, młodą publiczność, która już za niedługo stała się publicznością rockową.

Udało się także zabezpieczyć udział TV niemieckiej, dzięki czemu większość bluesmanów została uwieczniona na taśmie filmowej. Te występy ukazały się na kilku DVD w latach 2000.

Festiwale[edytuj | edytuj kod]

1962 – pocz. 31 sierpnia
1963
1964
1965
1966
1967

06.10 Sztokholm; 07.10 Frankfurt nad Menem; 08.10 Lünen; 09.10 Köln (TV); 10.10 Köln; 11.10 Kopenhaga; 12.10 Helsinki; 13.10 Lund; 14.10 Amsterdam; 15.10 Berlin; 16.10 Bruksela; 18.10 Strassburg; 19.10 Zurych; 20.10 Genewa; 21.10 Paryż

1968

07.10 Frankfurt nad Menem; 08.10 Sztokholm; 09.10 Göteborg; 10.10 Kopenhaga; 11.10 Antwerpia lub Groningen; 12.10 Amsterdam; 13.10 Bruksela; 14.10 Köln (TV); 15.10 Lünen; 16.10 Zurych; 17.10 Barcelona; 18.10 Genewa; 19.10 Lyon; 20.10 Paryż; 22.10 Londyn (TV); 23.10 Glasgow; 24.10 Hammersmith; 26.10 Manchester; 27.10 Leicester; 28.10 Birmingham; 29.10 Bristol; 30.10 Croydon; 01.11 Sheffield; 03.11 Newcastle

1969

03.10 Londyn; 04.10 Londyn lub Aarhus; 05.10 Oslo; 06.10 Sztokholm (?); 07.10 Oslo (?); 08.10 Kopenhaga (?); 09.10 Helsinki; 10.10 Lund; 11.10 Göteborg; 12.10 Göteborg; 13.10 Hamburg; 14.10 Frankfurt nad Menem; 15.10 Wiedeń; 16.10 Stuttgart; 17.10 Lünen; 18.10 Bruksela; 20.10 Berlin; 21.10 Strassburg; 22.10 Zurych; 23.10 Stuttgart; 24.10 Lyon 25.10 Genewa

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Wideografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robert Gordon. Can't Be Satisfied. Ss. 157–163
  2. Broszurka do pudełkowego wydania American Folk Blues Festival 1962–1965, str. 2

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Gordon: Can't Be Satisfied. The Life and Times of Muddy Waters. Little, Brown nad Company: Boston, Nowy Jork, Londyn 2002. Str. 408 ISBN 0-316-32849-9
  • Broszurki dołączone do zestawu pudełkowego i poszczególnych DVD