Anatol Jezierski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anatol Jezierski
Ilustracja
pułkownik kawalerii pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

29 października 1885
Bobrujsk

Data i miejsce śmierci

6 września 1976
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

18 pułk ułanów
5 pułk ułanów

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Anatol Jezierski (ur. 29 października 1885 w Bobrujsku, zm. 6 września 1976 w Warszawie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 października 1885 w Bobrujsku, ówczesnym mieście powiatowym guberni mińskiej, w rodzinie Tadeusza i Antoniny z Mikicińskich[1][2].

Służył w armii rosyjskiej[3]. W 1919 był zastępcą dowódcy w 1 pułku ułanów, który wchodził w skład Dywizji Syberyjskiej[4]. W styczniu 1920 na czele małej grupy kawalerzystów zdołał uniknąć bolszewickiej niewoli i dotrzeć do Harbinu, gdzie objął dowództwo oddziału jazdy[5].

Na początku lipca 1920 przypłynął do Gdańska na statku Jarosław i został skierowany do obozu szkolnego w Grupie[6]. 16 sierpnia objął dowództwo 3. szwadronu, a 30 sierpnia dowództwo I dywizjonu 18 pułku ułanów[6]. Od 22 września 1920 do kwietnia 1921 pełnił obowiązki dowódcy pułku w stopniu majora[7][8].

Szczególnie odznaczył się w walkach pod Skrobowem (23-24 września 1920) podczas wojny polsko-bolszewickiej za które został odznaczony Srebrnym Orderem Virtuti Militari.

Pochwała w rozkazie generała Junga: „18 Pułk Ułanów wniósł zamieszanie w szeregi 27 dywizji sowieckiej i ułatwił sytuację XXIX Brygadzie Piechoty znajdującej się w ciężkim boju z przeciwnikiem. W imieniu służby wyrażam uznanie i dziękuję wszystkim oficerom i ułanom 18 pułku, a zwłaszcza dowódcy pułku majorowi Jezierskiemu oraz rannym oficerom: porucznikowi Monwid-Olechnowiczowi, ppor. Buterlewiczowi i ppor. Kłopotowskiemu – i życzę im szczęścia i powodzenia w dalszej służbie ku chwale Ojczyzny”[9].

23 października 1920, jako oficer byłej 5 Dywizji Strzelców Polskich został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[10]. Później zajmował stanowisko komendanta kadry szwadronu zapasowego 18 pułku ułanów w Toruniu[11]. W marcu 1924 został przeniesiony do 25 pułku ułanów w Prużanie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[12][13]. 31 marca 1924 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 6. lokatą w korpusie oficerów jazdy[14][15]. Z dniem 15 stycznia 1925 został przeniesiony do 5 pułku ułanów na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy pułku[16]. Dowodzony przez niego oddział stacjonował w garnizonie Ostrołęka i wchodził w skład XII Brygady Kawalerii. Od 11 kwietnia do 4 lipca 1925 pełnił w zastępstwie obowiązki dowódcy XII Brygady Kawalerii[17]. Z dniem 1 kwietnia 1926 został przeniesiony służbowo na trzymiesięczny kurs doszkolenia sztabowych oficerów kawalerii w Obozie Szkolnym Kawalerii w Grudziądzu, w charakterze frekwentanta[18]. 1 stycznia 1928 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1928 stopień pułkownika w korpusie oficerów kawalerii i 11. lokatą[19][20]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy pułku[21][22][23]. Z dniem 3 lutego 1928 został przeniesiony służbowo na III unifikacyjny trzymiesięczny kurs dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie[24]. Od 1 kwietnia 1929 do kwietnia 1930 obowiązki dowódcy pułku łączył z pełnieniem w zastępstwie funkcji dowódcy XII Brygady Kawalerii[25]. Z dniem 1 lipca 1935 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia czynnego wraz z dodatkiem służbowym z równoczesnym zwolnieniem z zajmowanego stanowiska, a z dniem 31 sierpnia 1935 przeniesiony w stan spoczynku[26]. Mieszkał w Warszawie przy Alei 3 Maja 2 m. 9[27]. Następnie brał udział w kampanii wrześniowej, a po jej zakończeniu został internowany na Węgrzech. Po zwolnieniu wrócił do Polski[7]. Zmarł 6 września 1976 w Warszawie[28].

Na podstawie uchwały Nr 419/LV/2009 Rady Miasta Ostrołęki z 29 października 2009 zmieniającej uchwałę w sprawie ustalenia nazw ulic i placów w mieście Ostrołęka dotychczasowa ulica Marcelego Nowotki została zmieniona na ulicę płk. Antoniego Jezierskiego[29].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Anatol Jezierski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-09]..
  2. ↑ Czapała 2013 ↓, s. 340.
  3. ↑ Mijakowski, Rozdżestwieński i Kukawski 2013 ↓, s. 75.
  4. ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 558.
  5. ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 586, 587.
  6. ↑ a b Czapała 2013 ↓, s. 355.
  7. ↑ a b Mijakowski, Rozdżestwieński i Kukawski 2013 ↓, s. 76.
  8. ↑ a b Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 412.
  9. ↑ Dobiecki i Kłopotowski 1929 ↓, s. 19.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1920, s. 1086.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 635, 676.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 9 marca 1924, s. 108.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 580.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 167.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 598.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 stycznia 1925, s. 30.
  17. ↑ Czapała 2013 ↓, s. 361.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 22 maja 1926, s. 169.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928, s. 2.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 337.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 294.
  22. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 18, 69.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 140, 632.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928, s. 9.
  25. ↑ Czapała 2013 ↓, s. 363.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 85, 103.
  27. ↑ Kolekcja ↓, s. 11.
  28. ↑ Czapała 2013 ↓, s. 367.
  29. ↑ Uchwała nr 419/LV/2009 Rady Miasta Ostrołęki z dnia 29 października 2009 r. zmieniająca uchwałę w sprawie ustalenia nazw ulic i placów w mieście Ostrołęka. „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”. 199, poz. 5542, s. 36401, 2009-12-05. Warszawa: Wojewoda Mazowiecki. ISSN 1507-4307. .
  30. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  31. ↑ Dobiecki i Kłopotowski 1929 ↓, s. 22.
  32. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-09]..
  33. ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 19 marca 1934, s. 108.
  35. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-09]..
  36. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 140.
  37. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-09]..
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 marca 1930, s. 77.
  39. ↑ a b Czapała 2013 ↓, s. 364–365.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1936, s. 29.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anatol_Jezierski&oldid=71696443”