Andreas de Florentia

Andreas de Florentia
	; Portret Andreasa de Florentia, miniatura z Kodeksu Squarcialupi
Data urodzenia	?
Pochodzenie	włoskie
Data śmierci	ok. 1415
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna, muzyka średniowieczna
Zawód	kompozytor, organista
	Multimedia w Wikimedia Commons

Andreas de Florentia, Andrea da Firenze^[1], Magister Frater Andreas Horganista de Florentia, Frate Andrea dei Servi, Andrea Stefani^[1]^[2], Andrea degli Organi^[3] (data ur. nieznana, zm. około 1415^[2]^[3]^[4]) – włoski kompozytor i organista.

Życiorys

Od 1375 roku należał do zakonu serwitów^[1]^[2]^[4]. Od 1378 roku był organistą w kościele Santissima Annunziata we Florencji^[1]^[2]. W latach 1380, 1387–1388, 1390–1392 i 1395–1397 pełnił funkcję przeora klasztoru działającego przy tymże kościele^[2]. Od 1387 roku wspólnie z Francesco Landinim pracował nad nowymi organami do katedry Santa Maria del Fiore^[1]^[2]. W 1393 roku został przeorem w Pistoi^[1]^[2]^[4]. Od 1407 do 1410 roku był prowincjałem serwitów na Toskanię^[1]^[2]^[4].

Twórczość

Twórczość Andreasa de Florentia reprezentuje schyłkową fazę włoskiego trecenta^[1]^[2]. Skomponował 30 ballat^[3], w tym 18 dwugłosowych i 12 trzygłosowych^[1]^[2]. Zachowały się one w kilku rękopisach, z których najważniejszym jest Kodeks Squarcialupi^[2]. W swoich ballatach wykorzystywał teksty o treści miłosnej, polemicznej, moralizatorskiej oraz satyrycznej^[1]^[2]. Utwory te odznaczają się płynnym przebiegiem rytmicznym, stosowane są w nich imitacje krótkich motywów, niekiedy użyte jako hoketus^[2]. We fragmentach końcowych kompozytor stosował czasami długie melizmaty^[2]. W ballatach trzygłosowych widoczne są wpływy muzyki francuskiej, polegające na wprowadzeniu akompaniamentu instrumentalnego i odcinków o różnych kadencjach^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Medieval Italy. An Encyclopedia. edited by Christopher Kleinhenz. New York: Routledge, 2004, s. 33. ISBN 0-415-93929-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 49. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 19. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 82. ISBN 0-02-865526-5.

[italy-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Medieval Italy. An Encyclopedia. edited by Christopher Kleinhenz. New York: Routledge, 2004, s. 33. ISBN 0-415-93929-1.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 49. ISBN 83-224-0113-2.

[harvard-3] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 19. ISBN 0-674-37299-9.

[baker-4] Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 82. ISBN 0-02-865526-5.

[1]

[2]

[3]

[4]