Annette Du Plooy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Annette Du Plooy
Ilustracja
Annette Van Zyl w 1966 roku
Państwo

 Południowa Afryka

Data i miejsce urodzenia

25 września 1943
Pretoria

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczna

Zakończenie kariery

1971
wznowienie: 1975
zakończenie: 1976

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

6 (1965)

Australian Open

SF (1965)

Roland Garros

SF (1967, 1968)

Wimbledon

QF (1966)

US Open

QF (1967)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

15

Australian Open

QF (1965)

Roland Garros

F (1967)

Wimbledon

QF (1963)

US Open

SF (1967)

Annette du Plooy, z domu Van Zyl (ur. 25 września 1943 w Pretorii) – południowoafrykańska tenisistka. Zwyciężczyni wielkoszlemowego turnieju French Championships w 1966 roku (obecnie French Open) w grze mieszanej, finalistka tego samego turnieju rok później w grze podwójnej. Czołowa zawodniczka lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

W oficjalnych turniejach występowała od 1962 roku. Pierwszy seniorski turniej wygrała w Rzymie w maju 1965 roku. Triumfowała wówczas w grze podwójnej w parze z Madonną Schacht. Miesiąc później zwyciężyła w grze pojedynczej w Londynie, ogrywając Christine Truman 6:3, 4:6, 6:4.

W 1966 roku odniosła największy sukces w karierze, wygrywając wielkoszlemowy French Championships w grze mieszanej. Wspólnie z Frew McMillanem pokonała w meczu finałowym parę Ann Haydon-JonesClark Graebner 1:6, 6:3, 6:2. Rok później doszła do finału French Championships w grze podwójnej. W parze z Pat Walkden odprawiła w ćwierćfinale amerykański duet Rosie Casals i Billie Jean King 6:2, 6:4. W meczu mistrzowskim nie sprostały jednak Françoise Durr i Gail Sherriff, przegrywając 2:6, 2:6. W grze pojedynczej w czwartej rundy pokonała Judy Tegart 6:3, 6:1, a w ćwierćfinale odprawiła liderkę kobiecych rozgrywek tenisowych Billie Jean King 6:2, 5:7, 6:4. W walce o finał uległa jednak Lesley Turner 1:6, 4:6.

W sierpniu 1968 roku podczas turnieju w Hamburgu doszła do finałów wszystkich trzech konkurencji, wygrywając każdy z nich. W grze pojedynczej pokonała Judy Tegart 6:1, 7:5, w deblu u boku Pat Walkden ograły Winnie Shaw i Judy Tegart 6:3, 7:5, a w grze mieszanej wspólnie z Frew McMillanem wygrała ze swoją deblową partnerką Pat Walkden i Malcolmem Andersonem 6:1, 12:10. Po potrójną koronę sięgnęła również tydzień później w Kitzbühel. W singlu wygrała z Erzsébet Polgár 6:1, 6:0, w grze podwójnej w parze z Nell Truman pokonała duet Jauss–Schönberger 6:3, 6:1, a w mikście z Robertem Wilsonem – parę Helen Amos i Herb Fitzgibbon 6:3, 6:4.

Wygrała w sumie siedem turniejów w grze pojedynczej oraz dwanaście w deblu, w tym w Erze Open odpowiednio cztery i siedem.

W rozgrywkach Pucharu Federacji występowała w latach 1964–1968 oraz w 1976 roku. Wygrała dwanaście meczów, przegrała siedem.

Po zakończeniu kariery zawodowej zajęła się trenowaniem młodzieży oraz popularyzacją tenisa w Południowej Afryce[1]. W 2017 roku została dyrektorem juniorskiego turnieju ITF w Brooklyn Union Tennis Club[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Van Zyl 20 kwietnia 1968 roku w Pretorii poślubiła Jana Du Plooy[3]. Jej wnuki również grają w tenisa. Podziwia Rafaela Nadala i Mariję Szarapową[4].

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

      A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

     Początek Ery Open

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 – 1974 1975 1976 Tytuły (w EO) Z–P (w EO)
Australian Open A A A SF A A A A A koniec kariery A A 0 / 1 (0 / 0) 4 – 1 (0 – 0)
French Open A 4R 4R QF QF SF SF A A koniec kariery A A 0 / 6 (0 / 1) 19 – 6 (4 – 1)
Wimbledon A 3R 2R A QF 4R 2R A 2R koniec kariery A 2R 0 / 7 (0 / 3) 8 – 7 (1 – 3)
US Open A 1R 3R A A QF A A A koniec kariery A 2R 0 / 4 (0 / 1) 5 – 4 (0 – 1)
Ranking na koniec roku[a] 6 6 9 69 60 0 / 18 (0 / 5) 36 – 18 (5 – 5)

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 – 1974 1975 1976 Tytuły (w EO) Z–P (w EO)
Australian Open A A A QF A A A A A koniec kariery A A 0 / 1 (0 / 0) 2 – 1 (0 – 0)
French Open A SF 3R SF SF F SF A A koniec kariery A A 0 / 6 (0 / 1) 17 – 6 (3 – 1)
Wimbledon A QF 1R A 2R 1R 2R A 3R koniec kariery A 3R 0 / 7 (0 / 3) 5 – 7 (2 – 3)
US Open A A A A A SF A A A koniec kariery A 1R 0 / 2 (0 / 1) 4 – 2 (0 – 1)
Ranking na koniec roku Ranking nie był publikowany 0 – 16 (0 – 5) 28 – 16 (5 – 5)

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Turniej 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 – 1974 1975 1976 Tytuły (w EO) Z–P (w EO)
Australian Open A A A 3R A A A A Turniej nie był rozgrywany 0 / 1 (0 / 0) 1 – 1 (0 – 0)
French Open A QF 3R QF W SF SF A A koniec kariery A A 1 / 6 (0 / 1) 18 – 5 (2 – 1)
Wimbledon A 3R 4R A SF SF QF A 3R koniec kariery A A 0 / 6 (0 / 2) 15 – 6 (5 – 2)
US Open A A A A A A A A A koniec kariery A A 0 / 0 0 – 0
1 / 13 (0 / 3) 32 – 12 (7 – 3)

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1971

1987
Virginia Slims Circuit
Grand Prix Series
Colgate Series

Gra pojedyncza 10 (7–3)[edytuj | edytuj kod]

Przed Erą Open 5 (3–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 20 czerwca 1965 Londyn Trawiasta Wielka Brytania Christine Truman 6:3, 4:6, 6:4
Finalistka 1. 8 maja 1966 Rzym Ceglana Wielka Brytania Ann Haydon-Jones 6:8, 1:6
Finalistka 2. 16 lipca 1966 Hoylake Trawiasta Australia Margaret Smith 6:3, 1:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 24 lipca 1966 Hilversum Ceglana Holandia Trudy Groenman 6:3, 6:1
Zwyciężczyni 3. 23 lipca 1967 Gstaad Ceglana Australia Jan Lehane 6:1, 3:6, 6:3

W Erze Open 5 (4–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 21 lipca 1968 Gstaad Ceglana Stany Zjednoczone Julie Heldman 6:0, 6:1
Zwyciężczyni 2. 11 sierpnia 1968 Hamburg Ceglana Australia Judy Tegart 6:1, 7:5
Zwyciężczyni 3. 20 sierpnia 1968 Kitzbühel Ceglana Węgry Erzsébet Polgár 6:1, 6:0
Finalistka 1. 20 kwietnia 1969 Durban Twarda Stany Zjednoczone Billie Jean King 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 4. 2 grudnia 1975 Johannesburg Twarda Południowa Afryka Brigitte Cuypers 6:3, 3:6, 6:4

Gra podwójna 28 (15–13)[edytuj | edytuj kod]

Przed Erą Open 14 (7–7)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 28 lipca 1963 Hilversum Ceglana Południowa Afryka Margaret Hunt Południowa Afryka Renee Schuurman
Australia Lesley Turner
5:7, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni 1. 4 sierpnia 1963 Baden-Baden Ceglana Południowa Afryka Margaret Hunt Argentyna Norma Baylon
Helga Schultze
4:6, 6:3, 6:3
Finalistka 2. 19 lipca 1964 Gstaad Ceglana Włochy Roberta Beltrame Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
4:6, 1:6
Finalistka 3. 26 lipca 1964 Hilversum Ceglana Argentyna Norma Baylon Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
2:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 11 maja 1965 Rzym Ceglana Australia Madonna Schacht Włochy Sylvana Lazzarino
Włochy Lea Pericoli
2:6, 6:2, 12:10
Finalistka 4. 1 sierpnia 1965 Baden-Baden Ceglana Heide Schildknecht Orth Australia Margaret Smith
Australia Lesley Turner
3:6, 2:6
Zwyciężczyni 3. 10 kwietnia 1966 Johannesburg Twarda Australia Margaret Smith Stany Zjednoczone Carole Caldwell Graebner
Stany Zjednoczone Billie Jean King
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 4. 8 maja 1966 Rzym Ceglana Argentyna Norma Baylon Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
Wielka Brytania Elizabeth Starkie
6:3, 1:6, 6:2
Finalistka 5. 16 lipca 1966 Hoylake Trawiasta Argentyna Norma Baylon Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
Australia Margaret Smith
6:3, 1:6, 4:6
Zwyciężczyni 5. 24 lipca 1966 Hilversum Ceglana Holandia Elly Krocke Australia Gail Sherriff
Holandia Betty Stöve
6:3, 2:6, 6:1
Zwyciężczyni 6. 1 sierpnia 1966 Baden-Baden Ceglana Argentyna Norma Baylon Edda Buding
Helga Schultze
4:6, 6:4, 6:4
Finalistka 6. 9 sierpnia 1966 Hamburg Ceglana Argentyna Norma Baylon Brazylia Maria Bueno
Australia Margaret Smith
2:6, 1:6
Finalistka 7. 3 czerwca 1967 French Open Ceglana Rodezja Pat Walkden Francja Françoise Durr
Australia Gail Sherriff
2:6, 2:6
Zwyciężczyni 7. 14 kwietnia 1968 Johannesburg Twarda Rodezja Pat Walkden Australia Margaret Smith Court
Wielka Brytania Virginia Wade
0:6, 6:4, 7:5

W Erze Open 14 (8–6)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 27 kwietnia 1968 Bournemouth Ceglana Australia Fay Toyne Wielka Brytania Christine Truman-Janes
Wielka Brytania Nell Truman
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 5 maja 1968 Hurlingham, Londyn Ceglana Południowa Afryka Pat Walkden Australia Margaret Smith Court
Wielka Brytania Virginia Wade
nie rozegrano,
tytuł wspólny
Finalistka 2. 19 maja 1968 Rzym Ceglana Południowa Afryka Pat Walkden Australia Margaret Smith Court
Wielka Brytania Virginia Wade
2:6, 5:7
Zwyciężczyni 2. 16 czerwca 1968 Lugano Ceglana Australia Lesley Turner Bowrey Edda Buding
Helga Niessen
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 3. 21 lipca 1968 Gstaad Ceglana Francja Rosie Darmon Australia Helen Amos
Meksyk Elena Subirats
6:1, 6:3
Zwyciężczyni 4. 28 lipca 1968 Hilversum Ceglana Południowa Afryka Pat Walkden Holandia Astrid Suurbeek
Australia Judy Tegart
6:2, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni 5. 11 sierpnia 1968 Hamburg Ceglana Południowa Afryka Pat Walkden Wielka Brytania Winnie Shaw
Australia Judy Tegart
6:3, 7:5
Zwyciężczyni 6. 20 sierpnia 1968 Kitzbühel Ceglana Wielka Brytania Nell Truman Austria Jauss
Austria Schönberger
6:3, 6:1
Finalistka 3. 20 kwietnia 1969 Durban Twarda Południowa Afryka Pat Walkden Stany Zjednoczone Rosie Casals
Stany Zjednoczone Billie Jean King
3:6, 6:1, 2:6
Finalistka 4. 25 października 1969 Stalybridge Dywanowa (hala) Wielka Brytania Joyce Barclay Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
Wielka Brytania Virginia Wade
3:6, 3:6
Finalistka 5. 15 listopada 1969 Londyn Dywanowa (hala) Wielka Brytania Joyce Barclay Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
Wielka Brytania Virginia Wade
5:7, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni 7. 31 sierpnia 1970 Kitzbühel Ceglana Południowa Afryka Brenda Kirk Helga Niessen Masthoff
Wielka Brytania Winnie Shaw
6:4, 5:7, 6:3
Zwyciężczyni 8. 12 czerwca 1976 Beckenham Trawiasta Południowa Afryka Brigitte Cuypers Natalja Czmyriowa
Olga Morozowa
9:7, 6:4
Finalistka 6. 11 lipca 1976 Gstaad Ceglana Południowa Afryka Brigitte Cuypers Stany Zjednoczone Betsy Nagelsen
Australia Wendy Turnbull
4:6, 4:6

Gra mieszana 9 (8–1)[edytuj | edytuj kod]

Przed Erą Open 5 (4–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalistka 1. 11 sierpnia 1964 Hamburg Ceglana Brazylia Thomaz Koch Helga Schultze
Nikola Pilić
6:3, 2:6, 1:6
Zwyciężczyni 1. 25 lipca 1965 Hilversum Ceglana Południowa Afryka Frew McMillan Brak danych
Brak danych
Brak danych
Zwycięzca 2. 5 czerwca 1966 French Championships Ceglana Południowa Afryka Frew McMillan Wielka Brytania Ann Haydon-Jones
Stany Zjednoczone Clark Graebner
1:6, 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 3. 24 lipca 1966 Hilversum Ceglana Południowa Afryka Frew McMillan Brak danych
Brak danych
Brak danych
Zwyciężczyni 4. 1 sierpnia 1966 Baden-Baden Ceglana Południowa Afryka Frew McMillan Argentyna Norma Baylon
Nikola Pilić
6:3, 6:2

W Erze Open 4 (4–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 28 lipca 1968 Hilversum Ceglana Południowa Afryka Robert Maud Południowa Afryka Margaret Smith Court
Holandia Tom Okker
6:3, 7:5
Zwyciężczyni 2. 11 sierpnia 1968 Hamburg Ceglana Południowa Afryka Frew McMillan Południowa Afryka Pat Walkden
Australia Malcolm Anderson
6:1, 12:10
Zwyciężczyni 3. 20 sierpnia 1968 Kitzbühel Ceglana Wielka Brytania Robert Wilson Australia Helen Amos
Stany Zjednoczone Herb Fitzgibbon
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 4. 13 czerwca 1970 Beckenham Trawiasta Południowa Afryka Frew McMillan Australia Evonne Goolagong
Australia Bob Giltinan
tytuł wspólny, mecz
nie odbył się

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Oficjalny komputerowy ranking WTA rozpoczął się od 1975 roku. Dane wcześniejsze podane na podstawie „The Bud Collins History of Tennis”, Third Edition 2017.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tennis South Africa: Annette du Plooy (Nee Van Zyl) South African former world top ten tennis player. www.youtube.com, 17 kwietnia 2014. [dostęp 2018-12-06]. (ang.).
  2. Delpher: Another Junior ITF tournament awarded to South Africa. gctennis.com, 23 lutego 2017. [dostęp 2018-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 grudnia 2018)]. (ang.).
  3. Delpher: Uit alle sporthoeken. [w:] Algemeen Handelsblad [on-line]. www.delpher.nl, 22 kwietnia 1968. [dostęp 2018-12-06]. (niderl.).
  4. Tennis South Africa: Annette Du Plooy, Nee Annette Van Zyl. www.youtube.com, 31 lipca 2012. [dostęp 2018-12-06]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]