Aragonit

Aragonit
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	CaCO3 (węglan wapnia), czasem występują domieszki węglanów: Pb, Sr, Zn
Twardość w skali Mohsa	3,5–4
Przełam	muszlowy
Łupliwość	wyraźna w jednym kierunku
Pokrój kryształu	tabliczkowy, słupkowy, igiełkowy, pryzmatyczny
Przezroczystość	przezroczysty, przeświecający
Układ krystalograficzny	układ rombowy
Właściwości mechaniczne	kruchy
Gęstość	2,947 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	bezbarwny, biały, szary, żółty, zielony, niebieskozielony, lawendowy, czerwony, brązowy
Rysa	bez barwy
Połysk	szklisty, żywiczny
Współczynnik załamania	1,529–1,686 (dwuosiowy)
Inne	dwójłomność: 0,156 dyspersja (optyka): słaba
	Dodatkowe dane
Klasyfikacja Strunza	5.AB.15
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Aragonit w Ochtińskiej Jaskini Aragonitowej na Słowacji

Aragonit – minerał z gromady węglanów, polimorficzna odmiana węglanu wapnia, druga co do powszechności występowania na Ziemi (na pierwszym miejscu jest kalcyt). M. in. stanowi 90% masy perłowej^[1].

Jego nazwa wiąże się z miejscem występowania – okolic miasta Molina de Aragón (Hiszpania). Została ona nadana minerałowi w roku 1797 przez Abrahama Gottloba Wernera.

Charakterystyka

Właściwości

Pleochroizm: brak
Widmo absorpcyjne: nie diagnostyczne
Luminescencja w bliskim ultrafiolecie wykazuje bladoróżowe, żółte lub zielone świecenie. W dalekim ultrafiolecie kryształy dają żółtawe, żółtawoczerwone lub białe świecenie.

Zazwyczaj tworzy kryształy tabliczkowe, słupkowe, igiełkowe. Często występują zbliźniaczenia (czasami wielokrotne). Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, pręcikowych, promienistych, groniastych, naciekowych. Czasami tworzy wykwity (kwiat żelaza). Jest kruchy, przezroczysty. Często zawiera domieszki: ołowiu (tarnowicyt), cynku (nicholsonit), strontu i pierwiastków ziem rzadkich. Reaguje z kwasem solnym. Jest izomorficzny z witerytem, stroncjanitem, cerusytem. W warunkach panujących na powierzchni Ziemi przekrystalizowuje się w kalcyt i tworzy z nim paramorfozy.

Występowanie

Jest produktem niskotemperaturowych procesów hydrotermalnych; występuje w pęcherzach pogazowych.W kawernach wapiennych i strefach utleniania złóż kruszców, w osadach gorących źródeł (składnik grochowców). Wraz z konchioliną, stanowi budulec masy perłowej muszli małży, ślimaków oraz łodzikowatych. Towarzyszą mu kalcyt, syderyt, siarka, kwarc, fluoryt, dolomit, baryt oraz piryt.

Miejsca występowania:

Na świecie: Hiszpania, Austria, Wielka Brytania, Peru, Włochy, Chile, Meksyk, Grecja, USA, kraje Afryki Południowo-Zachodniej oraz Słowacja i Czechy.

W Polsce: występuje w okolicach Kłodzka, Ząbkowic Śląskich i Szklar. Spotykany jest w Górach Świętokrzyskich i okolicach Tarnobrzega.

Zastosowanie

W jubilerstwie rzadko ze względu na miękkość, oszlifowane kryształy są zwykle bezbarwne,
ma znaczenie naukowe,
interesujący dla kolekcjonerów,
czasami wykorzystywany jako kamień ozdobny,
do wyrobu biżuterii artystycznej.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 39, ISBN 83-7183-240-0 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Aragonite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-10-06] (ang.).

Bibliografia

Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 popr. i uzup. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.

Linki zewnętrzne

aragonit na stronie Webmineral.com (ang.)

[psc-1] Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 39, ISBN 83-7183-240-0 .

[mindat-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Aragonite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2025-10-06] (ang.).

[1]

[2]