Baniocha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Baniocha
wieś
Ilustracja
Kościół parafialny Chrystusa Dobrego Pasterza
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

piaseczyński

Gmina

Góra Kalwaria

Liczba ludności (2011)

1935[2][3]

Strefa numeracyjna

22

Kod pocztowy

05-532[4]

Tablice rejestracyjne

WPI

SIMC

0001519[5]

Położenie na mapie gminy Góra Kalwaria
Mapa konturowa gminy Góra Kalwaria, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Baniocha”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Baniocha”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Baniocha”
Położenie na mapie powiatu piaseczyńskiego
Mapa konturowa powiatu piaseczyńskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Baniocha”
Ziemia52°01′24″N 21°07′30″E/52,023333 21,125000[1]

Baniochawieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria[5][6] nad Małą (rzeka), która tworzy bagienną dolinę ciągnącą się na południe w stronę wsi Ługówka. Leży przy drodze krajowej nr 79.

Integralne części wsi Baniocha[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0001525 Wilczynek część wsi

Opis[edytuj | edytuj kod]

Wieś szlachecka Baniecha położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego[7].

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Baniocha, po jej zniesieniu w gromadzie Kąty. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

W Baniosze, nieopodal wsi Łubna, znajduje się składowisko odpadów „Łubna”.

W Baniosze znajdowała się stacja nieistniejącej już Grójeckiej Kolei Dojazdowej, położonej na tym odcinku dokładnie wzdłuż (po południowej stronie) obecnej szosy PiasecznoGóra Kalwaria.

Miejscowość jest siedzibą parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju, należącej do dekanatu konstancińskiego, archidiecezji warszawskiej. Została ona erygowana 20 września 1952 przez arcybiskupa Stefana Wyszyńskiego. Kościół parafialny pod wezwaniem Chrystusa Dobrego Pasterza zbudowano w latach 1960–1963 według projektu Stanisława Czernego. W latach 1964–1965 wybudowano wieżę.

We wsi znajdowała się cegielnia Feniks z XIX wieku, rozbudowana po II wojnie światowej. Została ona zburzona w 2002. Na terenie dawnego SKR pozostałości parku podworskiego z XIX wieku[8], dwór spłonął w latach 70. XX wieku i został rozebrany[9].

Sport[edytuj | edytuj kod]

W Baniosze swoją siedzibę ma klub piłkarski Orzeł Baniocha, powstały w 1954 i rozgrywający swoje domowe mecze na Stadionie Miejskim[10]. Od sezonu 2021/2022 występuje w IV lidze mazowieckiej[10].

W kulturze masowej[edytuj | edytuj kod]

Baniocha jest celem podróży wszystkich tzw. łebków kierowcy działacza sportowego Antoniego Kłuska w serialu Zmiennicy.

Również w Baniosze kręconych było wiele scen polskiego serialu M jak miłość.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 2357
  2. Wieś Baniocha w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2017-03-15], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-11-06].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 12 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT.
  6. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 5: Mazowsze, Warszawa 1895, s. 214, Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
  8. Słowniczek krajoznawczy wraz z najważniejszymi informacjami praktycznymi. W: Marek Dąbrowski, Roman Kościński, Zbigniew Kozłowski, Zygmunt Malinowski, Wiesław Szczepanek: Trasy kolarskie wokół Warszawy. Warszawa: Zakład Wydawniczo-Propagandowy PTTK, 1981, s. 63.
  9. Ewa Bagieńska, Włodzimierz Bagieński. Historia Wokół Nas. Baniocha. „Co i jak”. 19, 1999. 
  10. a b Skarb – Orzeł Baniocha [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-08-10].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]