Bischofswerda
| Bischofswerda Biskopicy |
|||
 |
|||
|
|||
| Państwo |  Niemcy |
||
| Kraj związkowy | Saksonia | ||
| Powiat | Budziszyn | ||
| Powierzchnia | 46,26 km² | ||
| Wysokość | 304 m n.p.m. | ||
| Populacja (31.12.2013) • liczba ludności • gęstość |
11 605 251 os./km² |
||
| Nr kierunkowy | 03594 | ||
| Kod pocztowy | 01877 | ||
| Tablice rejestracyjne | BZ | ||
Plan Bischofswerdy |
|||
|
Położenie na mapie Saksonii
 Bischofswerda
Biskopicy |
|||
|
Położenie na mapie Niemiec
Bischofswerda
Biskopicy |
|||
 51°08′N 14°11′E/51,133333 14,183333 |
|||
| Strona internetowa | |||
Portal  Niemcy |
|||
Bischofswerda (górnołuż. Biskopicy; pol. hist. Biskupice[1][2]) - miasto w Niemczech, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, w powiecie Budziszyn na Górnych Łużycach nad rzeką Wesenitz (górnołuż. Wjazońca), położone ok. 33 km na wschód od Drezna i ok. 18 km na zachód od Budziszyna. Siedziba wspólnoty administracyjnej Bischofswerda. W 2013 r. miało 11 605 mieszkańców.
Spis treści
Historia[edytuj]
Biskupice powstały w końcu XI wieku i swój początek zawdzięczają biskupowi Benonowi z Miśni i prowadzonej przez niego akcji misyjnej. Stąd też wywodzi się i sama nazwa miejscowości. Miastem Biskupice były już w 1227 r. W Biskupicach zachowały się fragmenty średniowiecznych murów obronnych z basztami. W latach 1429, 1469, 1528 miasto ucierpiało z powodu pożarów. W 1559 Biskupice przeszły z rąk diecezji miśnieńskiej pod panowanie Elektoratu Saksonii. W latach 1697-1706 i 1709-1763 miasto leżało w granicach unijnego państwa polsko-saskiego. Pamiątką z tego okresu jest słup dystansowy poczty polsko-saskiej z herbami Polski i Saksonii z 1724 roku. Od 1806 część Królestwa Saksonii, połączonego w latach 1807-1815 unią z Księstwem Warszawskim. W 1813 r. wielki pożar, wywołany podczas bitwy wojsk rosyjsko-pruskich z Napoleonem, strawił niemal całe miasteczko wraz z jego cennymi archiwami. Obecna zabudowa pochodzi z XIX i XX wieku. W 1871 miasto znalazło się w granicach Niemiec. W kwietniu 1945 r. miasto zostało opanowane przez 2 Armię Wojska Polskiego. W latach 1949-1990 część NRD. Od 1990 w granicach odtworzonego Wolnego Kraju Saksonia Republiki Federalnej Niemiec.
Wśród bardziej interesujących budynków są kościół i ratusz zbudowane wg projektu Gottloba Friedricha Thormeyera.
Dzielnice miasta[edytuj]
- Belmsdorf (górnołuż. Baldrijanecy)
- Bischofswerda (Biskopicy) z Pikau (Špikawy)
- Geißmannsdorf (Dźibrachćicy)
- Goldbach (Kadłobja)
- Großdrebnitz (Drjewnica) z Kleindrebnitz (Mała Drjewnica) oraz Neudrebnitz (Nowa Drjewnica)
- Schönbrunn (Šumborn) z Kynitzsch (Kinič) oraz Neu-Schönbrunn (Nowy Šumborn)
- Weickersdorf (Wukranćicy)
Zabytki[edytuj]
- Słup poczty polsko-saskiej z 1724 roku
- Pomnik księcia warszawskiego i króla saskiego Fryderyka Augusta na Starym Rynku
- Ratusz
- Dom biskupi
- Kościół katolicki pw. św. Benona z lat 20. XX wieku
- Gmach poczty
- Dworzec kolejowy
Współpraca[edytuj]
Miejscowości partnerskie:
Galeria[edytuj]
-
Stary Rynek z ratuszem
-
Nowy Rynek
-
Ulica Dworcowa (Bahnhofstraße)
-
Szkoła
-
Dom biskupi
-
Gmach poczty
-
Słup dystansowy poczty polsko-saskiej
-
Pomnik Fryderyka Augusta
-
Kościół św. Benona
-
Dworzec kolejowy
Przypisy
Bibliografia[edytuj]
- Krzysztof R. Mazurski, Andrzej Zieliński: Łużyce, Warszawa 1984, KAW, ISBN 83-03-00772-6
- Statistisches Landesamt des Freistaates Sachsen, Kamenz, 2009
|
||||||||
|
||||||||||||||||||||
![[1]](http://www.mapywig.org/m/WIG_maps/series/500K_post-WW2/MAPA_POLSKI_1_500_000_LEGNICA_5.jpg){kind=link}