Bruno Musarò
Arcybiskup tytularny Abari | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Nuncjusz Apostolski w Kostaryce | |
Okres sprawowania |
2019–2023 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
19 września 1971 |
Nominacja biskupia |
3 grudnia 1994 |
Sakra biskupia |
6 stycznia 1995 |
Data konsekracji |
6 stycznia 1995 | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||
Miejsce | |||||||||||||||||||||||||||||
Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||
|
Bruno Musarò (ur. 27 czerwca 1948 w Andrano) – włoski duchowny katolicki, arcybiskup, emerytowany nuncjusz apostolski.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]19 września 1971 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do archidiecezji Otranto. W 1973 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.
3 grudnia 1994 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim w Panamie oraz arcybiskupem tytularnym Abari. Sakry biskupiej 6 stycznia 1995 udzielił mu w Rzymie papież Jan Paweł II.
Następnie w 1999 został przedstawicielem Watykanu w Madagaskarze, będąc akredytowanym również na Mauritiusie, Seszelach i Komorach.
10 lutego 2004 został przeniesiony do nuncjatury w Gwatemali.
5 stycznia 2009 został przeniesiony do nuncjatury w Peru.
6 sierpnia 2011 został przeniesiony do nuncjatury na Kubie.
5 lutego 2015 został nuncjuszem apostolskim w Egipcie oraz delegatem przy Lidze Państw Arabskich[1].
29 sierpnia 2019 został nuncjuszem w Kostaryce. 11 lipca 2023 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionej funkcji[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Informacja o nominacji w biuletynie watykańskim z dnia 5 lutego 2015
- ↑ Rinuncia del Nunzio Apostolico in Costa Rica. s. vaticannews.va. [dostęp 2023-07-11]. (wł.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bruno Musarò [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2023-07-11] (ang.).