Byriuczyj Ostriw
46°07′36″N 35°06′12″E/46,126667 35,103333 Krajobraz wyspy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
77,3 km² |
Położenie na mapie obwodu chersońskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 46°07′36″N 35°06′12″E/46,126667 35,103333
| |
Byriuczyj Ostriw – ukraińska wyspa w północno-zachodniej części Morza Azowskiego, rozszerzona część kosy Fedotowa, oddzielająca od morza Liman Utlucki.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Byriuczyj Ostriw to południowo-zachodnia część długiej na 45 kilometrów mierzei, kosy Fedotowa. Wyspa łączy się z nią przesmykiem o szerokości 100–300 m, który okresowo bywa rozmywany przez morze po sztormach[1][2]. Administracyjnie w większości należy do rejonu geniczeskiego obwodu chersońskiego. Chroniona część wyspy ma 22 km długości i szerokość do 5 km[1]. Wybrzeże od strony morza tworzy plaża, zaś po stronie limanu znajdują się jeziora, płytkie zatoczki i długa, piaszczysta mierzeja. Dna jezior i zatok są muliste, porośnięte wodorostami[1].
17 września 2003 na wyspie odbyło się spotkanie prezydentów Łeonida Kuczmy i Władimira Putina, w sprawie wyznaczenia ukraińsko-rosyjskich granic morskich na Morzu Azowskim i w Cieśninie Kerczeńskiej[3].
Flora i fauna[edytuj | edytuj kod]
Od 1993 roku wyspa jest częścią Azowsko-Sywaskiego Parku Narodowego[1].
Na wyspie występuje roślinność łąkowo-bagienna, słonolubna, piaskolubno-stepowa, łąkowo-stepowa i łąkowa. Występują tu gatunki reliktowe, m.in.: gwiazdnica wielkokwiatowa, piaskowiec macierzankowy i wpisane do ukraińskiej „czerwonej księgi” traganek Astragalus dasyanthus, ostnica włosowata oraz szafran Crocus tauricus[1].
W miejscowości Sadky znajdują się winnice, aleje topoli, stare drzewa oliwne i akacje, krzaki głogu i tarniny. Wśród krzewów tarniny i czarnych porzeczek gnieżdżą się grubodzioby, drozdy i dzwońce[1].
W jeziorach i zatokach położonych wzdłuż północnego brzegu występują liczne mięczaki, skorupiaki i drobne ryby. Wraz z roślinnością wodną stanowią one źródło pożywienia dla licznych kaczkowatych przebywających tu od jesieni do wiosny; tylko niewielka część z nich gniazduje. Występują tu blaszkodziobe, siewkowe i wróblowe. Do spotykanych na wyspie gatunków zagrożonych należą m.in.: pelikan różowy, łabędź czarnodzioby, kulik wielki, żuraw zwyczajny i żuraw stepowy (wpisane do ukraińskiej „czerwonej księgi”), oraz bernikla rdzawoszyja i kulik cienkodzioby[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g О.П. М'ягченко, Бирючий острів, [w:] І.М. Дзюба, А.І. Жуковський, М.Г. Железняк (red.), Енциклопедія Сучасної України, Kijów: Instytut Badań Encyklopedycznych, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy, 2003 [dostęp 2022-04-27].
- ↑ О.П. М'ягченко, Федотова коса, [w:] І.М. Дзюба, А.І. Жуковський, М.Г. Железняк (red.), Енциклопедія Сучасної України, Kijów: Instytut Badań Encyklopedycznych, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy, 2014 [dostęp 2022-04-27].
- ↑ Уряд та Верховна Рада - за угоду про ЄЕП, але із застереженнями. BBC Ukrainian, 2003-09-17. [dostęp 2022-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-28)]. (ukr.).