Błonie (gmina Łęczyca)

Błonie

wieś
Fragment centrum wsi w rejonie kościoła
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	łęczycki
Gmina	Łęczyca
Liczba ludności (2022)	606
Strefa numeracyjna	24
Kod pocztowy	99-100
Tablice rejestracyjne	ELE
SIMC	0569786
Położenie na mapie Polski Błonie
Położenie na mapie województwa łódzkiego Błonie
Położenie na mapie powiatu łęczyckiego Błonie
Położenie na mapie gminy wiejskiej Łęczyca Błonie
52°04′33″N 19°07′52″E

Błonie – wieś w Polsce, szeregówka, położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Łęczyca.

Historia

W 1235 Błonie występują w źródłach jako własność Cystersów z Wąchocka.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa

Ochotnicza Straż Pożarna w Błoniu koło Łęczycy. Zdjęcie zrobione około 1920 roku przed kościołem parafialnym w Błoniu

Parafia w Błoniu została erygowana przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława z Bogorii i Skotnik w 1373 roku, który ufundował drewniany, modrzewiowy kościół pw. Wszystkich Świętych. Kościół ten spłonął w 1915 roku.

W latach 1913–1916 w miejscu starego kościoła została wybudowana, według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego, nowa świątynia, pw. Najświętszego Serca Jezusa. Kościół murowany, orientowany, jednonawowy, w stylu barokowym (neobarokowym). Sklepienie w nawie i prezbiterium gwiaździste, takie też w absydach transeptu, nad chórem i kruchtą kolebkowe. Nad całością dominuje wieża zbudowana w zachodniej części kościoła. Kościół konsekrowany w 1923 roku przez biskupa Wincentego Tymienieckiego. W wyposażeniu kościoła znajdują się m.in.: ornat haftowany z XVII wieku, monstrancja rokokowa z połowy XVII wieku, lichtarze cynowe barokowe oraz dwie tablice poświęcone ks. Mieczysławowi Rzadkowskiemu, proboszczowi parafii Błonie, zamordowanemu w Dachau 12 sierpnia 1942 roku i ks. prałatowi Ferdynandowi Jacobiemu, budowniczemu kościoła w Błoniu, który również zginął w Dachau 25 sierpnia 1941 roku. Na cmentarzu parafialnym znajduje się mogiła żołnierza Wojska Polskiego poległego w 1939 roku w Bitwie nad Bzurą. Spoczęli tu również: proboszcz Błonia ks. August Krykowski, zm. w 1898 r. oraz proboszcz Błonia (administrator parafii) ks. Aleksander Rudziński, zm. w 1878 r. Ks. Rudziński był pijarem, byłym regensem konwiktu im. Szaniawskich w Łukowie, magistrem nowicjatu w Opolu, konsultorem prowincjonalnym i rektorem kolegium pijarów w Chełmie. O cmentarzu w Błoniu opublikowano w 1994 r. obszerny materiał w nr 4/161 „Notatek Płockich” – kwartalniku Towarzystwa Naukowego Płockiego.

We wschodniej części wsi znajduje się „budynek folwarczny” z połowy XIX wieku, niegdyś własność Wilhelma Orsettiego, obecnie zasiedlony. W okresie potopu szwedzkiego w 1655 roku, na polach wokół Błonia, obozował król szwedzki Karol X Gustaw wraz ze swoim wojskiem. Za czasów Rzeczypospolitej Szlacheckiej do II rozbioru Polski, wieś była własnością starosty łęczyckiego, a od 1838 roku własnością tajnego radcy Oczkina. W XIX wieku włościanie posiadali 1119 mórg ziemi, folwark – 887. W 1879 roku wieś liczyła 835 mieszkańców – 439 mężczyzn i 396 kobiet. We wsi znajdowały się 54 gospodarstwa. W 1923 roku w Błoniu powstał Rolniczy Zakład Doświadczalny. Działalność zakładu skupia się w trzech działach: doświadczeń polowych, torfowym i oświatowo-rolniczym. Podczas okupacji, niemiecka administracja nazistowska zmieniła nazwę wsi w 1943 na Theodorshof.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa płockiego.

Przyroda i gospodarka

W okolicy Błonia występują płytko zalegające pokłady torfu. W latach 70. XX wieku w pobliżu Błonia powstał rezerwat roślin słonolubnych. Mieszkańcy Błonia zajmują się hodowlą bydła oraz uprawą warzyw (cebula, buraki cukrowe) i zboża (pszenica).

Zobacz też

• Błonie
• Błonie Duże
• Błonie Małe
• Błonie-Wieś
• Błoniec