Przejdź do zawartości

Cerkiew św. Michała Archanioła w Sokołowsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Michała Archanioła
Zabytek: nr rej. 1048/WŁ z dnia 30.11.1984.
cerkiew parafialna
Ilustracja
Cerkiew św. Archanioła Michała od frontu
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Sokołowsko

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

wrocławsko-szczecińska

Wezwanie

św. Michała Archanioła

Wspomnienie liturgiczne

6/19 września; 8/21 listopada

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

św. Łukasza Biskupa Krymu

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sokołowsko, cerkiew”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Sokołowsko, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu wałbrzyskiego
Mapa konturowa powiatu wałbrzyskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Sokołowsko, cerkiew”
Położenie na mapie gminy Mieroszów
Mapa konturowa gminy Mieroszów, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sokołowsko, cerkiew”
Ziemia50°40′57,0″N 16°14′21,0″E/50,682500 16,239167

Cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archaniołaprawosławna cerkiew parafialna w Sokołowsku. Należy do dekanatu Wrocław diecezji wrocławsko-szczecińskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zbudowana w latach 1900–1901 z błogosławieństwa metropolity petersburskiego Palladiusza, staraniem Bractwa św. Włodzimierza, dla kuracjuszy przyjeżdżających do miejscowego uzdrowiska (Sokołowsko). Konsekracji cerkwi dokonał 3 września 1901 kapelan rosyjskiej ambasady w Berlinieprotoprezbiter Aleksy von Maltzow. Cerkiew służyła wiernym do końca lat 30.

Po II wojnie światowej została porzucona i zapomniana ulegała dewastacji, przez pewien czas była użytkowana jako kostnica[1]. Od 1980 do 16 sierpnia 1996 stanowiła własność prywatną – jako dom letniskowy (o istnieniu cerkwi w Sokołowsku władze zwierzchnie Kościoła Prawosławnego w Polsce dowiedziały się dopiero w 1989 ze wzmianki w lokalnej gazecie).

Staraniem parafii prawosławnej św. Cyryla i św. Metodego we Wrocławiu na Piasku i uzyskaniu subwencji z Fundacji „Renovabis” w Freising cerkiew została odkupiona i po generalnym remoncie przywrócona do pierwotnego przeznaczenia. Dnia 5 kwietnia 1997 arcybiskup wrocławski i szczeciński Jeremiasz dokonał poświęcenia nowego krzyża wieńczącego cerkiew (pierwszy zdjęto w latach 80.). Od 1999 przy cerkwi istnieje pracownia pisania ikon i mała galeria ikonopisa Michała Boguckiego.

Obecnie (od 1998 r.) cerkiew pełni funkcję świątyni parafialnej dla wiernych z Sokołowska i regionu pogranicza polsko-czeskiego. Jest też miejscem modlitwy dla uczestników obozów młodzieżowych i turystów z innych regionów Polski oraz z zagranicy odwiedzających Sokołowsko. Setną rocznicę poświęcenia cerkwi z udziałem J.E. Abpa Jeremiasza obchodzono 10 listopada 2001.

W 2008 dach świątyni został zniszczony w czasie huraganu, gdy spadł na niego powalony świerk. Mimo to cerkiew nadal pozostawała czynna[1].

W 2018 r. w cerkwi umieszczono relikwie św. Łukasza Biskupa Krymu, sprowadzone z Ukrainy[2].

Obiekt został wpisany do rejestru zabytków 30 listopada 1984 pod nr 1048/WŁ[3].

Zwiedzanie

[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew udostępniona jest zwiedzającym od rana do zmierzchu. Do świątyni najłatwiej trafić z centrum Sokołowska drogą przy kościele i szpitalu „Biały Orzeł” (dróżką w głąb parku). Po prawej stronie mija się Dom św. Elżbiety, 100 metrów dalej na niewielkim wzniesieniu stoi cerkiew. Jeżeli cerkiew jest zamknięta, należy podejść do Domu św. Elżbiety i poprosić o jej otwarcie.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b ks. E. Cebulski, Pomóżmy najmniejszej parafii, Przegląd Prawosławny nr 4 (298), ISSN 1230-1078, s. 32
  2. ks. Grzegorz Cebulski: Przeniesienie relikwii św. Łukasza Krymskiego do Sokołowska. diecezjawroclawsko-szczecinska.pl, 14 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-19].
  3. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]