Chaim Herzog

Chaim Herzog
‏חיים הרצוג‎
	; Chaim Herzog (1990)
Data i miejsce urodzenia	17 września 1918 ; Belfast
Data i miejsce śmierci	17 kwietnia 1997 ; Tel Awiw
	6. Prezydent Izraela
Okres	od 5 maja 1983; do 13 maja 1993
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Icchak Nawon
Następca	Ezer Weizman
	Szef Agencji Wywiadu Wojskowego Aman
Okres	od 1949; do 1950
Poprzednik	Isser Be’eri
Następca	Binjamin Gibli
	Poseł do Knesetu
Okres	od 20 lipca 1981; do 22 marca 1983
Przynależność polityczna	Partia Pracy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chaim Herzog, Chajiim Herzog (hebr. חיים הרצוג; ur. 17 września 1918 w Belfaście, zm. 17 kwietnia 1997 w Tel Awiwie) – izraelski polityk i wojskowy, poseł do Knesetu, w latach 1983–1993 szósty prezydent państwa Izrael.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Urodził się 17 września 1918 w Belfaście w Irlandii Północnej. Był synem, urodzonego w Łomży^[1], naczelnego rabina Irlandii Isaaca Haleviego Herzoga, który został później drugim z kolei naczelnym rabinem aszkenazyjskim Izraela. Ukończył liceum w Dublinie.

W 1935 roku wyemigrował do Palestyny, gdzie uczył się w jesziwie oraz rozpoczął studia prawnicze. Podczas arabskiej rewolty w latach 1936–1939 wstąpił do żydowskiej podziemnej organizacji wojskowej Hagany.

W 1942 roku wyjechał do Wielkiej Brytanii, aby ukończyć tam studia prawnicze na uniwersytetach w Cambridge oraz Londynie. Jednakże przerwał studia i zaciągnął się do armii brytyjskiej.

Kariera wojskowa

Podczas II wojny światowej służył jako oficer wywiadu, uczestniczył w kampanii w Normandii i w okupowanych Niemczech. Awansował do rangi podpułkownika. Brał udział w wyzwalaniu niektórych obozów koncentracyjnych. Jako oficer brytyjskiego wywiadu MI6 brał udział w przesłuchiwaniu niemieckich zbrodniarzy wojennych.

W 1945 roku powrócił do Palestyny i został szefem wywiadu Hagany. W maju 1948 roku został mianowany zastępcą szefa wywiadu wojskowego (Aman), Issera Be’eriego. Po zdjęciu Be’eriego z tego stanowiska w styczniu 1949 roku zajął jego stanowisko.

W latach 1950–1954 był attaché wojskowym Izraela w Waszyngtonie, od 1954 do 1957 roku dowódcą Brygady Jerozolimskiej. W 1959 ponownie objął stanowisko szefa izraelskiego wywiadu wojskowego, którą pełnił do 1962.

W 1962 roku awansował do rangi generała majora.

Po odejściu z wojska

Po odejściu z czynnej służby wojskowej w 1962 roku stanął na czele konsorcjum przemysłowego. Podczas wojny sześciodniowej i wojny Jom Kipur był szefem wojskowych komentatorów Radia Izrael. Podając wiadomości z linii frontu umiał jednocześnie podnosić morale całego narodu.

W 1967 roku został mianowany pierwszym gubernatorem wojskowym Judei, Samarii i Wschodniej Jerozolimy. Od 1968 do 1983 był prezesem izraelskiego oddziału organizacji edukacyjnej ORT. Od 1972 do 1983 prowadził działalność prawniczą.

W latach 1975–1978 był ambasadorem Izraela przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. W listopadzie 1975 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję uznającą syjonizm za odmianę rasizmu. Od 1980 do 1983 był prezesem ORT.

Kariera polityczna

W 1981 roku został wybrany do izraelskiego parlamentu Knesetu, z listy Partii Pracy. Zasiadał w dwóch komisjach: spraw zagranicznych i obrony oraz konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości.

6. Prezydent Izraela

5 maja 1983 roku został wybrany szóstym prezydentem państwa Izrael. Zasłynął z licznych podróży, w których odwiedził ponad 30 krajów. Złożył pierwszą oficjalną wizytę w Niemczech i Chinach. Odwiedził 15 parlamentów. Prowadził wielką kampanię na rzecz poprawy wizerunku Izraela na świecie. W 1988 roku ponownie wybrano go na prezydenta.

W maju 1993 roku zakończył swoją prezydenturę. Jego następcą został wybrany Ezer Weizman.

Ostatnie lata

Aktywnie uczestniczył w utworzeniu Centrum Studiów Bliskiego Wschodu i Dyplomacji na Uniwersytecie Ben Guriona w Beer Szewie. Centrum obecnie nosi jego imię.

Zmarł 17 kwietnia 1997 roku w Tel Awiwie.

Jego młodszy syn, Jicchak, także został wybrany na urząd prezydenta Izraela w 2021 roku^[2], a starszy Micha’el został w tym samym roku ambasadorem w Stanach Zjednoczonych^[3]

Upamiętnienie

Jego imieniem nazwano wiele instytucji edukacyjnych w Izraelu, między innymi instytut Jad Chaim Herzog.

Publikacje

Chaim Herzog jest autorem kilku prac o tematyce wojskowej, wśród nich klasycznych dziś pozycji:

The War of Atonement: The Inside Story of the Yom Kippur War (1975)
Who Stands Accused?: Israel Answers Its Critics (1978)
The Arab-Israeli Wars: War and Peace in the Middle East (1982)
Heroes of Israel: Profiles of Jewish Courage (1989)
Battles of the Bible (1978), współautor z historykiem militarnym Mordecaim Gichonem (wspomnienia)
Living History: A Memoir (1996)

Przypisy

↑ Ojciec prezydenta Izraela urodził się w Łomży [online], Podlaskie – wiadomości, historia, turystyka, atrakcje, przyroda, 5 maja 2017 [dostęp 2021-05-15] (pol.).
↑ Poszedł w ślady ojca. Izrael ma nowego prezydenta. TVN24, 2021-06-02. [dostęp 2021-06-04].
↑ Michael 'Mike' Herzog, president's brother, is new US ambassador pick. jpost.com. [dostęp 2021-09-15]. (ang.).

Bibliografia

Chaim Herzog (ang.) – profil na stronie Knesetu. [dostęp 2016-10-09]

Linki zewnętrzne

Chaim Herzog – biografia
Yad Chaim Herzog. herzog.org.il. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-21)].

[1] Ojciec prezydenta Izraela urodził się w Łomży [online], Podlaskie – wiadomości, historia, turystyka, atrakcje, przyroda, 5 maja 2017 [dostęp 2021-05-15] (pol.).

[2] Poszedł w ślady ojca. Izrael ma nowego prezydenta. TVN24, 2021-06-02. [dostęp 2021-06-04].

[3] Michael 'Mike' Herzog, president's brother, is new US ambassador pick. jpost.com. [dostęp 2021-09-15]. (ang.).

[1]

[2]

[3]