Cheiracanthium africanum
| Cheiracanthium africanum[1] | |||
| Lessert, 1921 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Cheiracanthium africanum | ||
| Synonimy | |||
| |||
Cheiracanthium africanum – gatunek pająka z rodziny zbrojnikowatych. Zamieszkuje krainy etiopską i madagaskarską.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1921 roku przez Rogera de Lesserta[2][3] na łamach Revue suisse de Zoologie. Jako lokalizację typową wskazano Kibonoto w masywie Kilimandżaro w Tanzanii[3][4]. W 1949 roku Ludovico di Caporiacco opisał Chiracanthium franganilloi, wskazując jako miejsce typowe Nairobi w Kenii i epitet gatunkowy nadając na cześć Pelegrina Franganilla-Balboi[5]. W 1983 roku Günter Schmidt i Rudy Jocqué opisali Cheiracanthium nigropalpatum, wskazując jako miejsce typowe drogę z Saline-les-Bains do Vulkanu na Reunion[6]. W 2004 roku Jean-Claude Ledoux zsynonimizował Ch. africanum z Ch. inclusum[7], jednak bez porównania materiału typowego i bez analizy genitaliów samic. W 2007 roku Leon N. Lotz przywrócił Ch. africanum jako nazwę ważną oraz zsynonimizował z nią wspomniane taksony opisane przez Caporiacco oraz Schmidta i Jocqué[4]. W 2014 roku Steffen Bayer zsynonimizował z Ch. africanum również Ch. tenuipes[8], opisanego w 1961 roku przez Carla Friedricha Roewera[9], przy czym możliwą konieczność tej synonimizacji sugerował już w 2007 roku Lotz[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samiec ma ciało długości od 4 do 7,8 mm przy karapaksie długości od 1,7 do 2,9 mm i szerokości od 1,8 do 2,5 mm, samica zaś ma ciało długości od 5,7 do 9,5 mm przy karapaksie długości od 1,7 do 3,4 mm i szerokości od 1,9 do 3,3 mm. Szczękoczułki są przysadziste, o długich pazurach jadowych i sześciu różnej wielkości zębach na krawędziach bruzdy; największy jest drugi ząbek krawędzi przedniej, a najmniejszy pierwszy ząbek krawędzi przedniej. Opistosoma (odwłok) jest żółta do oliwkowozielonej z wyraźnie zaznaczonym znakiem nad sercem[4].
Genitalia samicy mają owalną płytkę płciową z szerszym niż dłuższym, trójkątnawym wklęśnięciem, w którego tylno-bocznych częściach umieszczone są małe otwory kopulacyjne. Przewody kopulacyjne są poskręcane, skierowane ku przodowi i ku przodowi nieco powiększone, po czym skręcające ku tyłowi wokoło otworów kopulacyjnych, by osiągnąć przednio-boczne części kulistych spermatek, do których to przewody zapłodnieniowe uchodzą pośrodkowo[4].
Nogogłaszczki samca mają wyprostowaną, dłuższą od rzepki i dwukrotnie dłuższą niż szeroką goleń ze spiczasto z przodu zakończoną, w widoku bocznym prostą z dwoma drobnymi ząbkami na szczycie, a w widoku brzusznym u podstawy zakrzywioną apofizą retrolateralną. Cymbium wypuszcza w kierunku tylno-bocznym spiczastą apofizę cymbialną krzyżującą się z apofizą goleni. Bulbus cechuje się długim i cienkim, zakrzywionym wokół tegulum embolusem oraz równoległą do konduktora apofizą tegulatną o podłużnym, ciemnobrązowym, nieco rozszerzonym ku przodowi i na końcu ściętym wyrostku strony zewnętrznej, zaokrąglonym kącie zewnętrznym i przedłużonym w ciemnobrązowy szpic kącie wewnętrznym[4].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pająk ten odznacza się szerokimi preferencjami ekologicznymi. Zasiedla łąki, zakrzewienia i akacjowe zadrzewienia, pola uprawne, ogrody oraz ludzkie siedziby (gatunek synantropijny). Bytuje na roślinach, pod kamieniami i na ścianach[4].
Gatunek afrotropikalny o szerokim zasięgu[4][10]. Znany jest z Nigerii, Gabonu, DR Konga, Rwandy, Burundi, Kenii, Tanzanii, Angoli, Zambii, Namibii, Botswany, Zimbabwe, Południowej Afryki, Eswatini, Lesotho, Reunionu i Madagaskaru[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cheiracanthium africanum, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Gen. Cheiracanthium C. L. Koch, 1839. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Naturhistorisches Museum Bern. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ a b Roger de Lessert. Araignées du Kilimandjaro et du Merou (suite). 4. Clubionidae. „Revue Suisse de Zoologie”. 28, s. 381-442, 1921.
- ↑ a b c d e f g h i Leon N. Lotz. The genus Cheiracanthium (Araneae: Miturgidae) in the Afrotropical region. 1. Revision of known species. „Navorsinge van die Nasionale Museum Bloemfontein”. 23, s. 1-76, 2007.
- ↑ Ludovico di Caporiacco. Aracnidi della colonia del Kenya raccolti da Toschi e Meneghetti negli anni 1944-1946. „Commentationes Pontificia Academia Scientiarum”. 13, s. 309-492, 1949.
- ↑ Gunther Schmidt, Rudy Jocqué. Spinnen von der Insel Réunion (Araneae). „Revue Zoologique Africaine”. 97 (2), s. 353-364, 1983.
- ↑ Jean-Claude Ledoux. Araignées de l'île de La Réunion: I. Hahniidae, Ctenidae, Thomisidae et Clubionidae (Araneae). „Revue Arachnologique”. 14, s. 159-191, 2004.
- ↑ Steffen Bayer. Miscellaneous notes on European and African Cheiracanthium species (Araneae: Miturgidae). „Arachnologische Mitteilungen”. 47, s. 19-34, 2014. DOI: 10.5431/aramit4704.
- ↑ C.F. Roewer. Opilioniden und Araneen, In Le Parc National de Niokolo-Koba, 2. „Mémoires de l'Institut Français d'Afrique Noire”. 62, s. 33-81, 1961.
- ↑ Grace M. Kioko, Yuri M. Marusik, Shuqiang Li, Esther N. Kioko, Liqiang Ji. Checklist of the spiders (Araneae) of Kenya. „African Invertebrates”. 62 (1), s. 47-229, 2021. DOI: 10.3897/afrinvertebr.62.58776.